آمنیو-انفوزیون برای نوزادانی که مکونیوم متوسط تا غلیظ را حین زایمان آزاد می‌کنند، مفید نیست، مگر در شرایطی با امکانات محدود برای نظارت بر وضعیت نوزاد حین زایمان.
اجابت مزاج (مکونیوم (meconium)) از جنین به دنیا نیامده حین زایمان می‌تواند وارد ریه‌های نوزاد شده و باعث بروز مشکلات تنفسی پس از تولد شود. مایع اضافی را می‌توان از طریق واژن یا شکم زن به رحم تزریق کرد (آمنیو-انفوزیون) تا مایع بیشتری برای رقیق کردن مکونیوم و اطراف نوزاد فراهم شود. مرور 14 کارآزمایی (4435 زن) نشان داد که آمنیو-انفوزیون با محلول نمک (سالین) فقط در شرایطی برای نوزادان مفید است که آنها به دلیل امکانات محدود نظارت، در معرض خطر بالایی قرار دارند. انجام تحقیقات بیشتری در مورد تاثیرات آن بر زنان مورد نیاز است.
انجام آمنیو-انفوزیون، فقط در شرایطی که امکانات برای نظارت بر پری‌ناتال محدود است، با بهبودهای اساسی در پیامد پری‌ناتال همراه است. مشخص نیست که مزایا، ناشی از رقیق شدن مکونیوم است یا برطرف شدن الیگوهیدرآمنیوس (oligohydramnios).
در شرایطی با نظارت استاندارد حین زایمان، برخی از پیامدهای غیر اصلی در آنالیز اولیه بهبود یافتند، اما آنالیز حساسیت، با حذف کارآزمایی‌هایی با خطر بالاتر سوگیری، این تفاوت‌ها را حذف کرد. آمنیو-انفوزیون در این شرایط یا بی‌اثر است، یا تاثیرات آن توسط راهبردهای دیگر برای بهینه‌سازی پیامد نوزاد، پنهان می‌شود.
کارآزمایی‌های بررسی شده برای بررسی احتمال عوارض جانبی نادر اما جدی آمنیو-انفوزیون برای مادر بسیار کوچک هستند.
تصور می‌شود که آمنیو-انفوزیون (amnioinfusion)، مکونیوم موجود در مایع آمنیوتیک را رقیق کرده و بنابراین خطر آسپیراسیون آن را کاهش می‌دهد.
ارزیابی تاثیرات آمنیو-انفوزیون برای لیکور آغشته به مکونیوم بر پیامد پری‌ناتال.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (1 دسامبر 2013) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که به مقایسه آمنیو-انفوزیون با عدم انجام آمنیو-انفوزیون برای زنان در حال زایمان با آغشته شدن مایع آمنیوتیک به مکونیوم متوسط یا غلیظ پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی، و استخراج داده‌ها پرداختند.
چهارده مطالعه با کیفیت متغیر (4435 زن) وارد شدند.
آنالیز زیر گروه برای مطالعاتی از محیط‌هایی با امکانات محدود برای نظارت موثر بر وضعیت نوزاد در طول زایمان و مداخله، و شرایطی با نظارت استاندارد حین زایمان انجام شد.
در شرایطی با نظارت استاندارد حین زایمان: ناهمگونی (heterogeneity) قابل‌توجهی برای چندین پیامد وجود داشت. کاهش قابل‌توجهی در پیامدهای اولیه سندرم آسپیراسیون مکونیوم، مرگ‌ومیر پری‌ناتال یا عوارض شدید، و مرگ مادر یا عوارض شدید مشاهده نشد. کاهش در انجام زایمان سزارین (CS) برای دیسترس جنین وجود داشت، اما نه به‌طور کلی. مکونیوم زیر تارهای صوتی که با لارنگوسکوپی تشخیص داده شد، کاهش یافت، همانطور که ونتیلاسیون نوزاد یا پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزاد کم شد، اما کاهش قابل‌توجهی در مرگ و میر پری‌ناتال یا سایر عوارض مشاهده نشد. انجام آنالیز حساسیت (sensitivity) برنامه‌ریزی شده با خارج کردن کارآزمایی‌هایی با خطر بیشتر سوگیری، منجر به عدم وجود منافع برای هر یک از پیامدهای مورد مطالعه شد.
در شرایطی با نظارت محدود حین زایمان: سه مطالعه گنجانده شدند. در گروه آمنیو-انفوزیون کاهش انجام CS برای دیسترس جنین و به‌طور کلی؛ سندرم آسپیراسیون مکونیوم (سه مطالعه، 1144 زن؛ خطر نسبی (RR): 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 0.52)؛ مورتالیتی پری‌ناتال (سه مطالعه، 1151 زن؛ RR: 0.24؛ 95% CI؛ 0.11 تا 0.53) و ونتیلاسیون نوزاد یا پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان، دیده شد. در یکی از مطالعات، تجمع مکونیوم زیر تارهای صوتی کاهش یافت، و در دیگری، انسفالوپاتی نوزادان کم شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.