آسیب به سر می‌تواند منجر به تورم مغز در اثر نشت خون یا لخته شدن، یا عدم تعادل در مایعات اطراف مغز شود. از آنجایی که فضای داخل جمجمه محدود است، این وضعیت می‌تواند باعث ایجاد سطوح خطرناک فشار روی مغز شود (افزایش فشار داخل جمجمه‌ای (intracranial pressure; ICP)). باربیتورات‌ها آرام‌بخش‌هایی هستند که معمولا برای درمان ICP استفاده می‌شوند. آنها عملکرد مغز را کاهش می‌دهند و این می‌تواند تولید مایع را کم کند.
داده‌های هفت کارآزمایی شامل 341 فرد مبتلا به آسیب مغزی در این مرور گنجانده شدند. هیچ شواهدی مبنی بر کاهش مرگ‌ومیر بیماران با باربیتورات‌ها وجود ندارد، و اگرچه آنها فشار داخل جمجمه را کاهش می‌دهند، از هر چهار بیمار، یک مورد دچار عارضه می‌شود، زیرا باربیتورات‌ها باعث کاهش فشار خون نیز می‌شوند.
شواهدی وجود ندارد که درمان با باربیتورات در بیماران مبتلا به ضربه شدید حاد سر، باعث بهبود پیامدهای بیمار می‌شود. درمان با باربیتورات منجر به کاهش فشار خون در یک مورد از هر چهار بیمار می‌شود. این تاثیر دارو در کاهش فشار خون، هرگونه تاثیر کاهش‌دهنده ICP آن را بر فشار خونرسانی مغزی خنثی می‌کند.
افزایش فشار داخل جمجمه‌ای (intracranial pressure; ICP) یکی از عوارض مهم آسیب مغزی شدید بوده، و با مرگ‌ومیر بالایی همراه است. اعتقاد بر این است که باربیتورات‌ها (barbiturates) با سرکوب متابولیسم مغزی، ICP را کاهش داده، در نتیجه نیازهای متابولیک مغزی و حجم خون مغز را کم می‌کنند. با این حال، باربیتورات‌ها فشار خون را نیز کاهش داده و بنابراین، ممکن است، بر فشار خونرسانی مغزی تاثیر منفی بگذارند.
ارزیابی تاثیرات باربیتورات‌ها در کاهش مرگ‌ومیر، ناتوانی و افزایش ICP در افراد مبتلا به آسیب تروماتیک مغزی حاد. تعیین کمّیت عوارض جانبی ناشی از مصرف باربیتورات‌ها.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر تا 26 سپتامبر 2012 جست‌وجو شدند: CENTRAL ( کتابخانه کاکرین )؛ MEDLINE (Ovid SP)؛ PubMed؛ EMBASE (Ovid SP)؛ PsycINFO (Ovid SP)؛ PsycEXTRA (Ovid SP)؛ Science Citation Index :ISI Web of Science و Conference Proceedings Citation Index-Science. جست‌وجوها از نظر تاریخ، زبان نگارش یا وضعیت انتشار، محدود نشدند. فهرست منابع کارآزمایی‌ها و مقالات مروری واردشده را نیز جست‌وجو کردیم. برای دریافت اطلاعات در مورد مطالعات در حال انجام، با محققان تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از یک یا چند داروی کلاس باربیتورات، که شرکت‌کنندگان آنها، مبتلا به آسیب حاد تروماتیک مغزی با هر شدتی بودند.
دو نویسنده مرور، نتایج جست‌وجو را غربالگری کرده، داده‌ها را استخراج کرده، و کارآزمایی‌ها را از نظر خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند.
داده‌های هفت کارآزمایی شامل 341 نفر در این مرور وارد شدند.
برای تجویز باربیتورات‌ها در مقایسه با عدم استفاده از باربیتورات، خطر نسبی (RR) تجمعی مرگ‌ومیر از سه کارآزمایی، 1.09 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.47). مرگ‌ومیر یا ناتوانی، بر اساس مقیاس پیامد گلاسکو (Glasgow Outcome Scale) در دو کارآزمایی ارزیابی شد، RR با باربیتورات‌ها 1.15 بود (95% CI؛ 0.81 تا 1.64). دو کارآزمایی تاثیر درمان با باربیتورات را بر ICP بررسی کردند. در یک مورد، نسبت کمتری از بیماران در گروه باربیتورات، ICP کنترل‌نشده داشتند (68% در مقابل 83%)؛ RR برای ICP کنترل‌نشده 0.81 (95% CI؛ 0.62 تا 1.06) بود. در مورد دیگر، میانگین ICP در گروه باربیتورات نیز کمتر گزارش شد. درمان با باربیتورات منجر به افزایش وقوع هیپوتانسیون می‌شود (RR: 1.80؛ 95% CI؛ 1.19 تا 2.70). از هر چهار بیمار تحت درمان، یک نفر دچار هیپوتانسیون قابل توجه از نظر بالینی شد. میانگین دمای بدن در گروه باربیتورات به‌طور قابل توجهی کمتر بود.
در یک مطالعه از مقایسه میان پنتوباربیتال (pentobarbital) و مانیتول (mannitol)، تفاوتی در مرگ‌ومیر میان دو گروه مطالعه دیده نشد (RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.94). پنتوباربیتال برای کنترل افزایش ICP، تاثیر کمتری از مانیتول داشت (RR: 1.75؛ 95% CI؛ 1.05 تا 2.92).
در یک مطالعه، RR مرگ‌ومیر با پنتوباربیتال در مقایسه با تیوپنتال (thiopental)، معادل 1.78 به نفع تیوپنتال (95% CI؛ 1.03 تا 3.08) گزارش شد. افراد کمتری با تیوپنتال، ICP غیرقابل کنترل داشتند (RR: 1.64؛ 95% CI؛ 1.03 تا 2.60). بر اساس مقیاس پیامد گلاسکو، تفاوت معنی‌داری در تاثیرات پنتوباربیتال در مقابل تیوپنتال برای مرگ‌ومیر یا ناتوانی (RR: 1.31؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.94)، یا هیپوتانسیون (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.12) وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.