دوکساپرام (doxapram) و متیل‌گزانتین (methylxanthine) تنفس را در نوزادان مبتلا به آپنه تحریک می‌کنند. آپنه (apnea) یک مکث در تنفس است که بیش از 20 ثانیه طول می‌کشد. این وضعیت می‌تواند برای مغز در حال رشد مضر باشد و باعث اختلال در عملکرد دستگاه گوارش یا دیگر اندام‌ها شود. تصور می‌شود داروهایی مانند دوکساپرام و متیل‌گزانتین باعث تحریک تنفس شده و برای کاهش آپنه تجویز می‌شوند. مرور چهار کارآزمایی کوچک نشان داد که تفاوت زیادی بین داروها در کوتاه‌مدت وجود ندارد. شواهد کافی برای رد تفاوت کوچک در مزایای مداخله، تاثیرات طولانی‌مدت یا تفاوت در عوارض جانبی کمتر رایج، وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتری برای بررسی اثرات طولانی‌مدت و عوارض جانبی این داروها مورد نیاز است.
به نظر می‌رسد دوکساپرام داخل وریدی و متیل‌گزانتین وریدی از نظر تاثیرات کوتاه‌مدت برای درمان آپنه در نوزادان نارس مشابه هستند، اگرچه این کارآزمایی‌ها برای رد کردن تفاوت مهم میان دو درمان یا حذف احتمال عوارض جانبی کمتر شایع بسیار کوچک هستند. پیامد طولانی‌مدت نوزادان تحت درمان در این کارآزمایی‌ها گزارش نشد. انجام مطالعات بیشتر با تعداد بالاتری از نوزادان نیاز است تا مشخص شود که ممکن است تفاوت‌هایی در پاسخ به درمان یا عوارض جانبی این دو دارو در سنین مختلف وجود داشته باشد یا خیر.
آپنه (apnea) عودکننده در نوزادان نارس، به ویژه در سن بارداری بسیار کم، شایع است. این اپیزودهای از دست دادن تنفس موثر می‌توانند منجر به هیپوکسمی و برادی‌کاردی شوند، که ممکن است به اندازه‌ای شدید شوند که نیاز به احیا، از جمله استفاده از تهویه با فشار مثبت، پیدا کنند. داروهای دوکساپرام (doxapram) و متیل‌گزانتین (methylxanthine) برای تحریک تنفس و در نتیجه پیشگیری از بروز آپنه و عواقب آن استفاده شده‌اند.
ارزیابی تاثیرات دوکساپرام در مقایسه با متیل‌گزانتین در نوزادان نارس مبتلا به عود آپنه.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration)، MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL، فهرست منابع مقالات مرتبط و مجموعه مقالات کنفرانس‌ها بررسی شدند. جست‌وجوها در فوریه 2010 به‌روز شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده از تجویز دوکساپرام در مقایسه با متیل‌گزانتین (مانند تئوفیلین (theophylline)، آمینوفیلین (aminophylline) یا کافئین (caffeine)) برای درمان آپنه در نوزادان نارس.
کیفیت روش‌شناسی (methodology) هر کارآزمایی توسط نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم بررسی شد. اطلاعات تکمیلی از نویسندگان درخواست شد. هر داور، داده‌ها را به‌طور جداگانه استخراج کرد، سپس آنها را با هم مقایسه کرده و تفاوت‌ها برطرف شدند. متاآنالیز با استفاده از نسبت خطر (relative risk) و تفاوت خطر (risk difference) انجام شد.
چهار کارآزمایی با مجموع 91 نوزاد وارد شدند. هیچ تفاوتی میان دوکساپرام داخل وریدی یا متیل‌گزانتین در بروز درمان ناموفق طی 48 ساعت مشاهده نشد [نسبت خطر معمول: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (95% CI): 0.45 تا 1.85]. فقط یک کارآزمایی نتایج را در 7 روز گزارش کرد و هیچ تفاوتی در نتایج وجود نداشت. هیچ نوزادی در هر دو گروه درمانی نیازی به استفاده از تهویه مکانیکی نداشت. هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.