نوزادانی که از طرف باسن به دنیا می‌آیند (در وضعیت بریچ) ممکن است هنگام تولد مشکلات بیشتری نسبت به نوزادانی داشته باشند که از طرف سر به دنیا می‌آیند (در وضعیت سفالیک)، زیرا در حالت اول ممکن است سر نوزاد با کمی تاخیر و با وارد کردن فشار روی بند ناف هنگام عبور از کانال زایمان خارج شود. در طول نسخه سفالیک خارجی (external cephalic version; ECV)، با فشار دادن آرام روی شکم مادر، نوزاد بریچ به وضعیت سر رو به پائین برگردانده می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ECV پس از 37 هفته، تعداد نوزادان وضعیت بریچ را در دوران ترم کامل و تعداد زایمان‌های سزارین را کاهش می‌دهد.
این مرور شامل پنج مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده با مجموع 2187 زن بود، مطالعات در معرض خطر پائین یا نامشخص سوگیری (bias) قرار داشتند، اگرچه «کورسازی» زنان و کارکنان نسبت به این مداخله امکان‌پذیر نبود. نتایج نشان داد که اگر ECV حدود اواسط سه ماهه سوم (هفته‌های 32 تا 34) انجام شود، احتمال اینکه نوزاد در دوران ترم کاملا در وضعیت سر رو به پائین قرار بگیرد، افزایش می‌یابد. سه کارآزمایی شامل 1888 زن نشان دادند که شروع ECV بین 34 تا 36 هفته در مقایسه با شروع ECV پس از 37 هفته (در دوران ترم) باعث 19% کاهش در نرخ نمایش غیر-سفالیک در بدو تولد، 10% کاهش در خطر عدم-موفقیت در زایمان واژینال سفالیک و کاهش قابل‌توجه در احتمال زایمان واژینال بریچ شد، با این حال، ECV زودهنگام ممکن است به‌طور قابل‌توجهی شانس زایمان زودرس دیرهنگام را افزایش دهد. کیفیت شواهد برای این پیامدها در سطح بالا درجه‌بندی شدند. شواهد در مورد مزایا و معایب احتمالی نسخه سفالیک خارجی (ECV) زودهنگام (پیش از 37 هفته) نیاز به بحث دقیق با زنان در مورد زمان‌بندی پروسیجر ECV دارد تا آنها بتوانند در این زمینه آگاهانه تصمیم بگیرند.
در مقایسه با عدم آغاز ECV، شروع ECV پیش از دوران ترم، نمایش غیر-سفالیک را در بدو تولد کاهش می‌دهد. در مقایسه با ECV در دوران ترم، شروع ECV در هفته‌های 34 تا 35 ممکن است از نظر کاهش نرخ نمایش غیر-سفالیک و خطر زایمان بریچ واژینال مزیتی داشته باشد. با این حال، ECV زودهنگام ممکن است خطر زایمان زودرس دیرهنگام را افزایش دهد، و مهم است که هر یک از پژوهش‌های آینده پیامدهای مربوط به موربیدیتی نوزاد را گزارش کنند. نتایج مرور نشان می‌دهد که زمان‌بندی پروسیجر ECV نیاز به بحث دقیقی با زنان دارد تا آنها بتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند.
نشان داده شده که نسخه سفالیک خارجی (external cephalic version; ECV) از جنین بریچ در دوران ترم (پس از 37 هفته) در کاهش تعداد نمایش‌های بریچ و زایمان سزارین موثر است، اما نرخ موفقیت نسبتا پائینی دارد. این مرور مطالعاتی را بررسی می‌کند که ECV را پیش از دوران ترم (پیش از هفته 37 بارداری) آغاز می‌کنند.
ارزیابی اثربخشی سیاست آغاز ECV پیش از دوران ترم (پیش از هفته 37 بارداری) برای نمایش بریچ بر نمایش جنین هنگام تولد، روش زایمان، و نرخ زایمان زودرس، موربیدیتی پری‌ناتال، مرده‌زایی یا مورتالیتی نوزادان.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (Cochrane Pregnancy and Childbirth Group’s Trials Register) (31 مارچ 2015) و فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) از انجام ECV پیش از دوران ترم (هفته 37 بارداری) یا آغاز آن پیش از دوران ترم، در مقایسه با گروه کنترل شامل زنانی (در نمایش بریچ) که برای آنها ECV انجام نشده یا ECV در دوران ترم انجام شد. کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده برای ورود واجد شرایط بودند اما هیچ موردی از این نوع شناسایی نشد. شبه-RCTها یا مطالعاتی با طراحی متقاطع، واجد شرایط برای ورود نبودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و دقت آنها را بررسی کردند. مطالعات از نظر خطر سوگیری و برای پیامدهای مهم ارزیابی شدند، کیفیت کلی شواهد نیز با استفاده از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی شد.
پنج مطالعه (با 2187 زن) گنجانده شده‌اند. کورسازی مداخله امکان‌پذیر نبود، و مشخص نیست که عدم کورسازی چه تاثیری بر پیامدهای گزارش‌شده خواهد داشت. برای دیگر حوزه‌های «خطر سوگیری»، مطالعات در معرض خطر پائین یا نامشخص سوگیری قرار داشتند.
یک مطالعه، گزارشی را از ECV ارائه داد که پیش از هفته 37 بارداری انجام و تکمیل شده، و با عدم استفاده از ECV مقایسه شد. تفاوتی در نرخ نمایش غیر-سفالیک در بدو تولد یافت نشد (خطر نسبی (RR): 1.04؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.64 تا 1.69؛ 102 شرکت‌کننده). یک مطالعه گزارشی را از سیاست ECV ارائه داد که پیش از دوران ترم (هفته 33) و تا هفته 40 بارداری شروع شده و در مقایسه با عدم-استفاده از ECV می‌توانست تا زمان زایمان تکرار شود. این مطالعه کاهش نرخ نمایش غیر-سفالیک را در بدو تولد نشان داد (RR: 0.59؛ 95% CI؛ 0.45 تا 0.77؛ 179 شرکت‌کننده).
سه مطالعه گزارشی را از ECV ارائه کردند که بین هفته‌های 34 و 35 بارداری آغاز شده و با شروع در هفته‌های 37 تا 38 بارداری مقایسه شد. نتایج تجمعی نشان داد که ECV اولیه خطر نمایش غیر-سفالیک هنگام تولد (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.90؛ 1906 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 0%، شواهد با کیفیت بالا)، عدم-دستیابی به زایمان واژینال سفالیک (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.83 تا 0.97؛ 1888 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت بالا)، و زایمان بریچ واژینال (RR: 0.44؛ 95% CI؛ 0.25 تا 0.78؛ 1888 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت بالا) را کاهش داد. تفاوت بین گروه‌ها از نظر خطر سزارین دارای اهمیت آماری نبود (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.85 تا 1.00؛ 1888 شرکت‌کننده؛ سه مطالعه؛ I² = 0%، شواهد با کیفیت بالا). شواهدی وجود داشت مبنی بر اینکه خطر زایمان زودرس با ECV زودهنگام در مقایسه با ECV پس از 37 هفته افزایش یافت (6.6% در گروه ECV و 4.3% در گروه کنترل) (RR: 1.51؛ 95% CI؛ 1.03 تا 2.21؛ 1888 شرکت‌کننده، سه مطالعه؛ I² = 0%، شواهد با کیفیت بالا). تفاوت بارزی بین گروه‌ها برای نمره آپگار پائین نوزاد در پنج دقیقه یا مرگ‌ومیر پری‌ناتال (مرده‌زایی به علاوه مورتالیتی نوزادی تا هفت روز) وجود نداشت (شواهد برای هر دو پیامد با کیفیت پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.