رتینوپاتی پرهماچوریتی (retinopathy of prematurity; ROP) (یک اختلال شایع نئوواسکولار شبکیه در نوزادان نارس) یکی از علل اصلی نابینایی را دوران کودکی در سراسر جهان تشکیل میدهد. علت بروز رتینوپاتی پرهماچوریتی پیشرفته و نحوه توسعه بیماری بهطور کامل شناخته نشدهاند. در گذشته عوامل زیادی، مانند استفاده از اکسیژن مکمل، قرار گرفتن در معرض نور بیش از حد و هیپوکسی (کمبود اکسیژن)، به عنوان علل احتمالی مطرح شدهاند. قرار گرفتن در معرض نور مورد بررسی قرار گرفته، زیرا مطالعات تجربی نشان دادهاند که نور شدید میتواند منجر به آسیب غیرقابل برگشت به شبکیه شود. با این حال، مطالعات بالینی انجامشده تا به امروز نتایج متناقضی را از نظر تاثیر نور در ایجاد بیماری نشان دادهاند. علاوه بر این، مطالعات به این نتیجه رسیدهاند که کاهش قرار گرفتن در معرض نور باعث کاهش پیشرفت رتینوپاتی پرهماچوریتی نمیشود.
این مرور سیستماتیک با هدف ارزیابی اثربخشی کاهش زودهنگام نور برای پیشگیری از بروز رتینوپاتی پرهماچوریتی در نوزادان با وزن بسیار کم هنگام تولد انجام شد. ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را انتخاب کردیم (نوع خاصی از آزمایش علمی برای بررسی کارآمدی و/یا اثربخشی انواع مختلف مداخلات طبی در جمعیت بیمار). چهار مطالعه (هفت مقاله) با کیفیت روششناسی (methodology) معقول با مجموع 897 شرکتکننده وارد شدند. شواهد نشان میدهد که نور روشن علت ایجاد رتینوپاتی نوزادان نارس نیست و کاهش مواجهه شبکیه نوزادان نارس با نور، تاثیری در بروز بیماری ندارد. شواهد تا اکتبر 2012 بهروز است.
شواهد نشان میدهد که نور روشن علت ایجاد رتینوپاتی نوزادان نارس نیست و کاهش مواجهه شبکیه نوزادان نارس با نور، تاثیری در بروز بیماری ندارد.
رتینوپاتی پرهماچوریتی (retinopathy of prematurity; ROP) یک وضعیت پیچیده در عروق خونی شبکیه در حال رشد بوده و یکی از علل اصلی نابینایی قابل پیشگیری در دوران کودکی به شمار میآید. چندین عامل خطر برای ROP در طول 50 سال گذشته مورد مطالعه قرار گرفتهاند. در این میان، نارس بودن عمومی (general immaturity) (وزن کم هنگام تولد و سن بارداری پائین) و اکسیژن درمانی طولانیمدت، بهطور منسجمی با شروع بیماری مرتبط بودهاند. با این حال، قابل درک است که پیشرفت بیماری چند عاملی بوده و ممکن است با عوامل خطر دیگری، مانند بارداری چند قلویی، آپنه، خونریزی داخل جمجمهای، کمخونی، سپسیس، تهویه مکانیکی طولانیمدت، تزریقهای متعدد و قرار گرفتن در معرض نور مرتبط باشد. علاوه بر این، نقش دقیق این عوامل مجزا در ایجاد بیماری هنوز به خوبی مشخص نشده است.
تعیین اینکه کاهش مواجهه زودهنگام با نور محیطی باعث کاهش بروز رتینوپاتی پرهماچوریتی (ROP) یا پیامدهای ضعیف ROP میان نوزادان با وزن بسیار کم هنگام تولد میشود یا خیر.
بانکهای اطلاعاتی زیر را جستوجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه نوزادان در کاکرین، CENTRAL ( کتابخانه کاکرین )، MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ HealthSTAR؛ Science Citation Index Database؛ CANCERLIT، بانک اطلاعاتی کارآزماییهای پریناتال آکسفورد و www.clinicaltrials.gov. ما همچنین مرورهای قبلی را شامل ارجاعات متقابل (cross-references)، چکیدهها، مقالات کنفرانسها و سمپوزیومها را جستوجو کرده و با متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم. این جستوجو در اکتبر 2012 بهروز شد.
کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه-تصادفیسازی و کنترلشدهای برای این مرور در نظر گرفته شدند که قرار گرفتن در معرض نور را برای نوزادان نارس طی هفت روز اول پس از تولد کاهش دادند. ما کارآزماییهای خوشهای-تصادفیسازی و کنترلشده را نیز در نظر گرفتیم.
دادههای مربوط به پیامدهای بالینی از جمله هر نوعی از ROP حاد و پیامد ضعیف ROP توسط هر دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم استخراج شده و به اجماعنظر دست یافتند. ما آنالیز دادهها را بر اساس روشهای استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین انجام دادیم.
دادههای چهار کارآزمایی تصادفیسازی شده با مجموع 897 شرکتکننده، هیچ کاهشی را در بروز ROP حاد یا پیامد ضعیف ROP با کاهش نور محیطی به شبکیه نوزادان نارس نشان ندادند. کیفیت کلی روششناسی (methodology) مطالعات واردشده بین مطالعاتی که در آنها طبقهبندی نامشخص بود و مواردی که در آنها مطالعات به عنوان خطر پائین سوگیری طبقهبندی شدند، تقریبا بهطور مساوی تقسیم شد. هیچ گزارشی در مورد پیامدهای ثانویه در نظر گرفته شده در این مرور به دست نیامد: معیارهای کیفیت زندگی؛ و مدت زمان قرار گرفتن در معرض اکسیژن.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.