سه کارآزمایی (2396 شرکت‌کننده) به این مرور وارد شدند. زایمان سزارین در 550/1227 (45%) از زنانی که به پروتکل زایمان واژینال اختصاص یافته و 1060/1169 (91%) از زنانی که به زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده اختصاص داده شدند، رخ داد (میانگین خطر نسبی (RR) اثرات-تصادفی، 1.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.60 تا 2.20؛ سه مطالعه، 2396 زن، شواهد با کیفیت پائین). مرگ‌ومیر پری‌ناتال یا نوزادی (به استثنای ناهنجاری‌های کشنده) یا موربیدیتی شدید نوزادی با پیروی از سیاست زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده در مناطقی با نرخ پائین مورتالیتی پری‌ناتال در سطح ملی، کاهش یافت (RR: 0.07؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.29، یک مطالعه، 1025 زن، شواهد با کیفیت متوسط)، اما در محیط‌هایی با نرخ بالای مورتالیتی پری‌ناتال در سطح ملی کاهش نیافت (RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.35 تا 1.24، یک مطالعه، 1053 زن، شواهد با کیفیت پائین). تفاوت بین زیر-گروه‌ها معنی‌دار بود (تست برای تفاوت‌های زیر-گروه: Chi² = 8.01؛ df = 1 (P = 0.005)؛ I² = 87.5%). با توجه به این ناهمگونی قابل‌توجه، آنالیز اثرات-تصادفی انجام شد. میانگین تاثیر کلی مداخله دارای اهمیت آماری نبود (RR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.02 تا 2.44، یک مطالعه، 2078 نوزاد). مرگ‌ومیر پری‌ناتال یا نوزاد (به استثنای ناهنجاری‌های کشنده) با زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده کاهش یافت (RR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.86، سه مطالعه، 2388 زن). کاهش‌های نسبی برای کشورهایی با نرخ بالا و پائین مورتالیتی پری‌ناتال نوزادی در سطح ملی، مشابه هم گزارش شدند.

تعداد مطالعات انجام شده برای بررسی کاهش ترومای هنگام تولد و آسیب شبکه بازویی (brachial plexus injury) با زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده، بسیار اندک بود. هیچ یک از این پیامدها از نظر آماری معنادار نبودند (ترومای هنگام تولد: RR: 0.42؛ 95% CI؛ 0.16 تا 1.10، یک مطالعه، 2062 نوزاد (20 رویداد)، شواهد با کیفیت پائین؛ آسیب شبکه بازویی: RR: 0.35؛ 95% CI؛ 0.08 تا 1.47، سه مطالعه، 2375 نوزاد (نه رویداد)).

زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده با افزایش متوسطی در موربیدیتی کوتاه‌-مدت مادر همراه بود (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.61، سه مطالعه، 2396 زن، شواهد با کیفیت پائین). در سه ماه پس از زایمان، زنانی که به گروه زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده اختصاص داده شدند، بی‌اختیاری ادراری کمتری را گزارش کردند (RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.93، یک مطالعه، 1595 زن)؛ هیچ تفاوتی از لحاظ وجود «هر گونه درد» (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.29، یک مطالعه، 1593 زن، شواهد با کیفیت پائین)؛ درد بیشتر شکمی (RR: 1.89؛ 95% CI؛ 1.29 تا 2.79، یک مطالعه، 1593 زن)؛ و درد کمتر پرینه (RR: 0.32؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.58، یک مطالعه، 1593 زن) به دست نیامد.

در دو سال، هیچ تفاوتی در پیامد ترکیبی «مرگ‌ومیر یا تاخیر در تکامل سیستم عصبی» وجود نداشت (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.52 تا 2.30، یک مطالعه، 920 کودک، شواهد با کیفیت پائین)؛ تعداد بیشتری از نوزادانی که به زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده اختصاص یافتند، طی دو سال دچار مشکلات پزشکی شدند (RR: 1.41؛ 95% CI؛ 1.05 تا 1.89، یک مطالعه، 843 کودک). پیامدهای وابسته به زایمان در مادر طی دو سال نیز مشابه بودند. در کشورهایی با نرخ پائین مورتالیتی پری‌ناتال، پروتکل زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده با هزینه‌های مراقبت سلامت کمتری همراه بود که در سال 2002 بر اساس دلار کانادا بیان شد (تفاوت میانگین (MD): $877.00-؛ 95% CI؛ 894.89- تا 859.11-، یک مطالعه، 1027 زن).

همه کارآزمایی‌های وارد شده در این مرور دارای محدودیت‌هایی در طراحی بوده، و سطح شواهد بر اساس روش درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE)، عمدتا پائین بود. هیچ مطالعه‌ای برای کورسازی افراد نسبت به مداخله تلاش نکرد، و فرآیند تخصیص تصادفی در دو مطالعه کمتر از حد مطلوب بود. دو مورد از سه کارآزمایی دارای محدودیت‌های جدی در طراحی بودند، با این حال این مطالعات به پیامدهای کمتری نسبت به کارآزمایی بزرگ چند-مرکزی با خطر پائین سوگیری دست یافتند.