ترکیب ارگومترین-اکسی‌توسین (®Syntometrine) تاثیرگذاری بیشتری از اکسی‌توسین (®Syntocinon) در کاهش از دست رفتن خون طی خارج شدن جفت دارد، اما عوارض جانبی بیشتری را تحمیل می‌کند.
مدیریت فعال مرحله سوم زایمان، زمانی که خارج شدن جفت اتفاق می‌افتد، شامل تجویز دارویی به هنگام خارج شدن شانه نوزاد توسط پزشک، بستن بند ناف بلافاصله پس از تولد و ایجاد کشش روی بند ناف برای سرعت بخشیدن به زایمان است. این فرآیند به‌طور گسترده‌ای برای کاهش خطر از دست دادن بیش از حد خون استفاده می‌شود. مرور شش کارآزمایی (9332 زن) نشان داد زمانی که تعریف از دست دادن خون «متوسط» به جای تعریف از دست دادن خون «شدید» در نظر گرفته شود، بنظر می‌رسد ارگومترین-اکسی‌توسین با از دست دادن خون کمتری نسبت به اکسی‌توسین همراه باشد. با این حال، تجویز ارگومترین-اکسی‌توسین با عوارض جانبی بیشتر استفراغ، تهوع و فشار خون بالا همراه بود.
به نظر می‌رسد که استفاده از ارگومترین-اکسی‌توسین، به عنوان بخشی از مدیریت فعال متداول مرحله سوم زایمان، با کاهش مختصر اما با اهمیت آماری در خطر PPH در مقایسه با اکسی‌توسین برای از دست دادن 500 میلی‌لیتر یا بیشتر خون همراه باشد. هیچ تفاوتی با اهمیت آماری میان گروه‌ها برای از دست دادن 1000 میلی‌لیتر یا بیشتر خون مشاهده نشد. تفاوتی با اهمیت آماری در حضور عوارض جانبی مادری، شامل افزایش فشار خون دیاستولیک، استفراغ و تهوع، مرتبط با استفاده از ارگومترین-اکسی‌توسین در مقایسه با مصرف اکسی‌توسین مشاهده شد. بنابراین، باید مزیت کاهش خطر PPH، از دست دادن 500 تا 1000 میلی‌لیتر خون، در مقابل عوارض جانبی نامطلوب مرتبط با استفاده از ارگومترین-اکسی‌توسین، سنجیده شود.
تجویز متداول پروفیلاکتیک یک داروی یوتروتونیک (uterotonic)، بخشی جدایی‌ناپذیر از مدیریت فعال مرحله سوم زایمان است، که به پیشگیری از خونریزی پس از زایمان (postpartum haemorrhage; PPH) کمک می‌کند. پُرمصرف‌ترین یوتروتونیک‌ها عبارتند از: ارگومترین-اکسی‌توسین (سنتومترين) (®Syntometrine) (ترکیبی از 5 واحد بین‌المللی (iu) اکسی‌توسین و 0.5 میلی‌گرم ارگومترین) و اکسی‌توسین (سنتوسینون) (®Syntocinon).
مقایسه تاثیرات ارگومترین-اکسی‌توسین با اکسی‌توسین، در کاهش خطر PPH (از دست رفتن حداقل 500 میلی‌لیتر خون) و دیگر پیامدهای مادر و نوزاد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان را در کاکرین جست‌وجو کردیم (30 اپریل 2007).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده که به مقایسه مصرف ارگومترین-اکسی‌توسین با استفاده از اکسی‌توسین، در زنانی پرداختند که مرحله سوم زایمان را به‌طور فعال مدیریت کردند.
به‌طور مستقل از هم، به ارزیابی واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزماییها پرداخته و داده‌ها را استخراج کردیم. برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
شش کارآزمایی وارد شدند (9332 زن). ارگومترین-اکسی‌توسین در مقایسه با اکسی‌توسین، با کاهش اندکی در خطر PPH با استفاده از تعریف PPH یعنی از دست دادن حداقل 500 میلی‌لیتر خون همراه بودند (نسبت شانس: 0.82؛ 95% فاصله اطمینان: 0.71 تا 0.95). این مزیت برای هر دو دوز 5 و 10 واحد بین‌المللی اکسی‌توسین یافت شد، اما برای دوز کمتر، بیشتر بود. هیچ تفاوتی میان گروه‌هایی که از دوز 5 واحد بین‌المللی یا 10 واحد بین‌المللی برای تعریف دقیق‌تر PPH یعنی از دست دادن حداقل 1000 میلی‌لیتر خون استفاده کردند، دیده نشد. عوارض جانبی استفراغ، حالت تهوع و هیپرتانسیون به احتمال بیشتر با استفاده از ارگومترین-اکسی‌توسین مرتبط بودند. هنگامی که ناهمگونی میان کارآزماییها در نظر گرفته شد، هیچ تفاوتی با اهمیت آماری برای دیگر پیامدهای مادری یا نوزادی مشاهده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.