موضوع چیست؟
آیا تجویز آنتیبیوتیکها برای زنان باردار که مبتلا به عفونت ادراری اما بدون علائم هستند، باعث بهبود پیامدها برای زنان و نوزادان آنها می‌شوند؟
چرا این موضوع مهم است؟
عفونت باکتریایی ادراری بدون هیچ یک از علائم معمول که همراه با عفونت ادراری دیده می‌شود (باكتريوري بدون علامت) در مواردی (2% تا 15%) از بارداری‌ها رخ می‌دهد. از آنجا که این تغییرات در بدن آنها رخ می‌دهند، اگر زنان باردار مبتلا به عفونت ادراری باشند، احتمال بیشتری برای ابتلا به عفونت کلیه (پیلونفریت) دارند. عفونت نیز ممکن است منجر به تولد زودرس (قبل از 37 هفته) یا تولد با وزن کم موقع زایمان (وزن کمتر از 2500 گرم (5.5 پوند)) در نوزاد شود.
ما چه شواهدی را پیدا کردیم؟
ما 15 مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل بیش از 2000 زنان باردار مبتلا به عفونت‌های ادراری بدون علامت پیدا کردیم. آنتیبیوتیکها ممکن است در کاهش بروز عفونت کلیه در مادر (12 مطالعه، 2017 زن) و پاک‌سازی عفونت از ادرار (چهار مطالعه، 596 زن) موثر باشند. آنها همچنین ممکن است بروز زایمان زودرس (سه مطالعه، 327 زن) و تولد نوزادان کم وزن (شش مطالعه، 1437 نوزاد) را کاهش دهند. هیچ یک از مطالعات هر گونه عوارض جانبی درمان با آنتی‌بیوتیک را برای مادر یا نوزادانشان به اندازه کافی ارزیابی نکردند و روش انجام مطالعه، اغلب به خوبی توصیف نشده بود.
ما سه پیامد اصلی را با رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم و شواهدی را با قطعیت پائین یافتیم که درمان آنتی‌بیوتیکی ممکن است از بروز پیلونفریت، زایمان زودرس و وزن کمتر از 2500 گرم در موقع تولد نوزاد پیشگیری کند.
این موضوع به چه معنا است؟
درمان آنتی‌بیوتیکی ممکن است خطر ابتلا به عفونت‌های کلیوی را در زنان باردار که مبتلا به عفونت ادراری هستند اما علائمی را از عفونت نشان نمی‌دهند، کاهش دهد. آنتیبیوتیکها نیز ممکن است شانس تولد زودرس کودک یا تولد با وزن کم موقع زایمان را کاهش دهند. با این حال، به دلیل وجود شواهدی با قطعیت پائین، نتیجه‌گیری دشوار بوده؛تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
درمان با آنتی‌بیوتیک ممکن است در کاهش خطر ابتلا به پیلونفریت در بارداری موثر باشد، اما اعتماد ما در برآورد اثر، با توجه به وجود شواهدی با قطعیت پائین، محدود شد. ممکن است کاهش در تولد زودرس و کم‌وزنی موقع تولد با درمان آنتی‌بیوتیکی وجود داشته باشد، که سازگار با تئوری‌های موجود در مورد نقش عفونت در پیامدهای نامطلوب بارداری است، اما دوباره، قطعیت تاثیر با توجه به وجود شواهدی با قطعیت پائین، محدود شد.
مفاهیم تحقیقاتی شناسایی شده در این مرور شامل نیاز به ارزیابی به‌روزشده از هزینه-اثربخشی الگوریتم‌های تشخیصی است، و به دست آوردن شواهد بیشتری برای درک اینکه آیا یک گروه کم‌خطر از زنان وجود دارد که بعید باشد از درمان باكتريوري بدون علامت سودی ببرند.
باكتريوري بدون علامت، عفونت باکتریایی ادراری بدون وجود هیچ یک از علائم معمول است که با عفونت ادراری همراه است و در 2% تا 15% از بارداری‌ها رخ می‌دهد. اگر این وضعیت درمان نشود، تا 30% از مادران مبتلا به پیلونفریت حاد می‌شوند. باكتريوري بدون علامت همراه با وزن کم موقع تولد و زایمان زودرس بوده است. این یک بهروزرسانی از یک مطالعه مروری است که آخرین بار در سال 2015 منتشر شد.
بررسی اثر درمان آنتی‌بیوتیکی برای باكتريوري بدون علامت بر پیشرفت پیلونفریت و خطر وزن کم موقع تولد و زایمان زودرس.
برای این بهروزرسانی، ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین، ClinicalTrials.gov، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت را در 4 نوامبر 2018، و فهرست منابع مطالعات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) که به مقایسه درمان آنتی‌بیوتیکی با دارونما (placebo) یا عدم درمان در زنان باردار مبتلا به باكتريوري بدون علامتی پرداختند که در غربالگری‌های دوران بارداری پیدا شده بودند. کارآزمایی‌های استفاده کننده از طراحی خوشه‌ای-RCT و شبه-RCTها واجد شرایط برای ورود به مرور بودند، چرا که این کارآزمایی‌ها به صورت چکیده یا در قالب نامه منتشر شده بودند، اما مطالعات متقاطع واجد شرایط نبودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند، داده‌ها را استخراج و آنها را برای دقت (accuracy) بررسی کردند. ما کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردیم.
ما 15 مطالعه را شامل بیش از 2000 زن وارد کردیم. درمان آنتی‌بیوتیکی که با دارونما یا عدم درمان مقایسه شد، ممکن است بروز پیلونفریت را کاهش دهد (متوسط خطر نسبی (RR): 0.24؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 0.41؛ 12 مطالعه، 2017 زن؛ شواهد با قطعیت پائین). درمان آنتی‌بیوتیکی ممکن است با کاهش در بروز زایمان زودرس (RR: 0.34؛ 95% CI؛ 0.13 تا 0.88؛ 3 مطالعه؛ 327 زن؛ شواهد با قطعیت پائین) و تولد نوزادانی با وزن کم موقع تولد (متوسط RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.45 تا 0.93؛ 6 مطالعه؛ 1437 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین) همراه باشد. ممکن است با کاهش در باكتريوري پایدار در زمان زایمان (متوسط RR: 0.30؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.53؛ 4 مطالعه؛ 596 زن) همراه باشد، اما نتایج برای پیامدهای جدی نوزادان غیرقطعی بودند (متوسط RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.23 تا 1.79؛ 3 مطالعه؛ 549 نوزاد). داده‌های بسیار محدودی برای تخمین اثر آنتیبیوتیکها بر دیگر پیامدهای نوزادان وجود داشت و عوارض جانبی مادری به ندرت شرح داده شده بودند.
به‌طور کلی، ما فقط یک کارآزمایی را در معرض خطر کم سوگیری در تمام دامنه‌ها قرار دادیم؛ 14 مطالعه دیگر به عنوان خطر بالا یا نامشخص سوگیری مورد بررسی قرار گرفتند. بسیاری از مطالعات فاقد شرح کافی از روش‌های انجام خود بودند، و ما می‌توانیم خطر سوگیری آنها را نامشخص در نظر بگیریم، اما در بسیاری از مطالعات، ما حداقل یک دامنه را در معرض خطر بالای سوگیری ارزیابی کردیم. ما کیفیت شواهد را برای سه پیامد اصلی با نرم‌افزار درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم و شواهدی را با قطعیت پائین برای پیلونفریت، زایمان زودرس و وزن کمتر از 2500 گرم در موقع تولد یافتیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.