برای تعیین اینکه تغذیه نوزادان بسیار نارس یا بسیار کموزن هنگام تولد با شیر در هفته اول پس از تولد (تغذیه زودهنگام خوراکی) در مقایسه با غیرخوراکی به رشد روده کمک می‌کند و تغذیه، رشد و تکامل بعدی را بهبود می‌بخشد یا خیر، شواهد کافی وجود ندارد. آنالیز نه کارآزمایی نشان نمی‌دهد که این روش، خطر ایجاد یک اختلال شدید روده‌ای را به نام «انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis)» افزایش می‌دهد. کارآزمایی‌های بیشتر می‌توانند شواهد قوی‌تری را برای آگاهی بیشتر در این حوزه کلیدی مراقبت ارایه دهند.
داده‌های کارآزمایی‌های موجود شواهدی را مبنی بر تاثیرات مهم مفید یا مضر تغذیه زودهنگام خوراکی برای نوزادان بسیار نارس یا بسیار کموزن هنگام تولد ارایه نمی‌کند. کاربرد این یافته‌ها برای نوزادان به شدت نارس، به شدت کموزن هنگام تولد یا دارای محدودیت رشد، محدود است. برای تعیین اینکه تغذیه خوراکی در مقایسه با تغذیه غیرخوراکی چگونه بر پیامدهای مهم در این جمعیت تاثیر می‌گذارد، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری مورد نیاز است.
استفاده زودهنگام از تغذیه خوراکی برای نوزادان بسیار نارس (very preterm) (< 32 هفته) یا بسیار کموزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW) (< 1500 گرم)، اغلب به دلیل نگرانی از عدم تحمل تغذیه و افزایش خطر بروز انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis)، به تعویق می‌افتد. با این حال، ناشتا ماندن طولانی‌مدت روده‌ای ممکن است سازگاری عملکردی دستگاه گوارش نارس را کاهش دهد و نیاز به تغذیه تزریقی را همراه با خطرات عفونی و متابولیکی آن افزایش دهد. تغذیه خوراکی، دادن حجم بسیار کم شیر به نوزاد برای بهبودی در بلوغ روده، ممکن است تحمل تغذیه را افزایش داده و زمان لازم را برای رسیدن به تغذیه کامل خوراکی، مستقل از تغذیه تزریقی، کاهش دهد.
تعیین تاثیر تغذیه خوراکی زودهنگام در مقابل تغذیه غیرخوراکی بر تحمل تغذیه، رشد و نمو، و بروز عوارض نوزادی (شامل انتروکولیت نکروزان و عفونت تهاجمی) و مرگ‌ومیر در نوزادان بسیار نارس یا VLBW.
از روش‌های جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) استفاده کردیم. این جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین )؛ 2012، شماره 12)؛ MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL (1980 تا دسامبر 2012)؛ خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و مرورهای قبلی انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که تاثیرات تغذیه زودهنگام خوراکی (حجم شیر تا 24 میلی‌لیتر/کیلوگرم/روز پیش از 96 ساعت ابتدای تولد و ادامه یافتن آن حداقل تا یک هفته پس از تولد) را در مقابل یک دوره مشابه تغذیه غیرخوراکی در نوزادان بسیار نارس یا بسیار کموزن هنگام تولد ارزیابی کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه، با استفاده از روش‌های استاندارد گروه نوزادان در کاکرین و با ارزیابی کیفیت کارآزمایی‌ها و استخراج داده‌ها و ترکیب داده‌ها با استفاده از خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (risk difference) و تفاوت میانگین (MD)، داده‌ها را به دست آوردند.
نه کارآزمایی که در آنها مجموعا 754 نوزاد بسیار نارس یا بسیار کموزن هنگام تولد شرکت داشتند، واجد شرایط ورود بودند. تعداد کمی از شرکت‌کنندگان به شدت نارس (< 28 هفته)، یا به شدت کموزن هنگام تولد (< 1000 گرم) یا دارای محدودیت رشد در زمان تولد بودند. این کارآزمایی‌ها هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر تغذیه زودهنگام خوراکی بر تحمل تغذیه یا نرخ رشد ارایه نکردند. متاآنالیز، تاثیر معنی‌داری را از نظر آماری بر بروز انتروکولیت نکروزان نشان نداد: خطر نسبی (RR) معمول: 1.07 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.70)؛ تفاوت خطر: 0.01 (95% CI؛ 0.03- تا 0.05).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.