استخوان اولنا (ulna) یکی از دو استخوان ساعد (forearm) است. شکستگی‌های ایزوله تنه اولنا، بدون شکستگی‌های دیگر، اغلب زمانی ایجاد می‌شوند که ساعد برای دفع ضربه بالا می‌رود. چنین شکستگی‌هایی نسبتا نادر هستند، اما می‌توانند منجر به ناتوانی قابل توجهی شوند. اکثر افراد به صورت سرپایی با گچ‌گیری یا بریس‌های بازو درمان می‌شوند. برخی از آنها نیاز به درمان جراحی پیدا می‌کنند. جراحی عموما شامل برقراری مجدد هم‌ترازی استخوان و تثبیت انتهای شکسته استخوان است.
چهار کارآزمایی، که در مجموع شامل 237 شرکت‌کننده بودند، در این مرور وارد شدند. این کارآزمایی‌ها دارای نقاط ضعف روش‌شناسی (methodology) بودند که می‌توانستند منجر به ایجاد سوگیری (bias) جدی شوند. یک کارآزمایی بریس‌های عملکردی از پیش ساخته شده «بازوی کوتاه (short arm)» (آتلی که زیر آرنج تمام می‌شود) را با بریس‌های «بازوی بلند (long arm)» (آتل شامل آرنج) مقایسه کرد. هیچ تفاوت بارزی میان دو گروه در زمان لازم برای بهبودی در شکستگی مشاهده نشد. با این حال، افراد بسیار بیشتری در گروه بریس از درمان خود راضی بودند و تعداد بیشتری در طول درمان به کار بازگشتند. یک کارآزمایی بانداژ الاستیک Ace Wrap، گچ کوتاه بازو و گچ بلند بازو را مقایسه کرد. بیماران زیادی در دوره پیگیری قابل دسترس نبودند، به همین علت باعث شد هر یافته‌ای آزمایشی باشد. با این حال، نیاز به جایگزینی Ace wrap با روش‌های دیگر به دلیل درد، احتمال بروز مشکل جدی را در این مداخله نشان می‌دهد. کارآزمایی سوم که حرکت دادن زودهنگام را در مقایسه با گچ کوتاه بازو و گچ بلند بازو برای شکستگی‌هایی با جابه‌جایی حداقلی مقایسه کرد، هیچ تفاوت بارزی را در پیامد میان این سه مداخله پیدا نکرد. کارآزمایی چهارم هیچ تفاوت معنی‌داری را در پیامدهای عملکردی یا آناتومیکی یا عوارض میان دو نوع صفحه مورد استفاده را برای تثبیت جراحی شکستگی پیدا نکرد.
به‌طور کلی، برای نشان دادن اینکه کدام روش درمانی برای این آسیب‌ها بهتر هستند، شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده وجود نداشت.
شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده وجود ندارد تا مشخص شود کدام روش درمانی برای شکستگی‌های ایزوله تنه اولنا در بزرگسالان مناسب‌تر است. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و با طراحی خوب و ارایه گزارش از اشکال فعلی درمان محافظه کارانه توصیه می‌شوند.
شکستگی‌های ایزوله تنه اولنا (shaft of the ulna) که اغلب زمانی اتفاق می‌افتند که ساعد برای محافظت در برابر ضربه بالا می‌رود، معمولا به صورت سرپایی درمان می‌شوند. این مطالعه یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 1998 منتشر شده و آخرین‌بار در سال 2009 به‌روز شد.
ارزیابی تاثیرات اشکال مختلف درمان برای شکستگی‌های ایزوله تنه اولنا در بزرگسالان.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (اپریل 2012)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( کتابخانه کاکرین 2012، شماره 3)، MEDLINE (1966 تا هفته 1 اپریل 2012)، EMBASE (1981 تا هفته 15 سال 2012)، CINAHL (1982 تا 16 اپریل 2012)، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی مختلف، خلاصه مقالات کنفرانس‌های مختلف و کتاب‌شناختی‌ها (bibliography) مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده از درمان محافظه‌کارانه و جراحی شکستگی‌های ایزوله تنه اولنا در بزرگسالان. شکستگی‌های پروگزیمال اولنا و دررفتگی‌های شکستگی مونتگیا (Monteggia) از مطالعه خارج شدند.
ارزیابی مستقلی را از خطر سوگیری (bias) انجام داده و دادهها را استخراج کردیم. برای دریافت اطلاعات بیشتر با کارشناسان کارآزمایی تماس گرفتیم. ادغام دادهها انجام نشد.
به‌روزرسانی جست‌وجو منجر به شناسایی یک کارآزمایی در حال انجام شد که جراحی را در مقایسه با درمان محافظه‌کارانه بررسی می‌کند.
چهار کارآزمایی، شامل 237 شرکت‌کننده، وارد شدند. هر چهار کارآزمایی از نظر روش‌شناسی (methodology) ناقص و بالقوه دچار سوگیری بودند.
سه کارآزمایی مداخلات درمانی محافظه‌کارانه را بررسی کردند. یک کارآزمایی، که بریس‌های عملکردی پیش‌ساخته کوتاه بازو (زیر آرنج) را با قالب‌های گچی بلند بازو (شامل آرنج) مقایسه کرد، نشان داد که تفاوت معنی‌داری در زمان لازم برای ترمیم شکستگی وجود ندارد. میزان رضایت بیمار و بازگشت به کار در طول درمان در گروه بریس به‌طور معنی‌داری بهتر بودند. دو کارآزمایی دیگر، هر دو به صورت شبه-تصادفی‌سازی شده، دارای سه گروه درمانی بودند. یک کارآزمایی بانداژ الاستیک Ace Wrap را در مقایسه با گچ کوتاه بازو و گچ بلند بازو مقایسه کرد. بیماران زیادی در دوره پیگیری قابل دسترس نبودند، به همین علت باعث شد هر آنالیزی از دادهها آزمایشی باشد. با این حال، نیاز به جایگزینی Ace Wrap با روش‌های دیگر به دلیل درد، احتمال بروز مشکل جدی را در این مداخله نشان می‌دهد. کارآزمایی دیگر، که حرکت دادن زودهنگام را در مقایسه میان گچ کوتاه بازو و گچ بلند بازو برای شکستگی‌هایی با جابه‌جایی حداقلی مقایسه کرد، هیچ تفاوت معنی‌داری را در پیامد میان این سه مداخله پیدا نکرد.
کارآزمایی چهارم، که دو نوع صفحه را برای تثبیت جراحی مقایسه کرد، هیچ تفاوت معنی‌داری را در پیامدهای عملکردی یا آناتومیکی یا عوارض میان دو گروه پیدا نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.