بیست و پنج کارآزمایی، معیارهای ورود را به مرور داشتند. دوازده مورد شامل سیگار کشیدن سریع و نه مورد از دیگر روش‌های بیزاری استفاده کردند. ده کارآزمایی شامل دو یا چند شرایطی بود که امکان ارزیابی دوز-پاسخ را به تحریک آزاردهنده فراهم می‌کرد. نسبت شانس (OR) برای پرهیز از سیگار به دنبال سیگار کشیدن سریع در مقایسه با گروه کنترل 2.01 بود (95% فواصل اطمینان (CI): 1.36 تا 2.95). عوامل متعددی نشان می‌دهند که این یافته باید با احتیاط تفسیر شود. به دلیل فقدان نسبی مطالعات کوچک با نتایج منفی، نمودار قیفی (funnel plot) مطالعات وارد شده نامتقارن بود. اکثر کارآزمایی‌ها دارای مشکلات روش‌شناسی (methodology) جدی بودند که احتمالا منجر به نتایج مثبت نادرست و ساختگی می‌شد. تنها کارآزمایی که از اعتبارسنجی بیوشیمیایی در تمام موارد ترک سیگار گزارش شده توسط خود افراد استفاده کرد، نتیجه غیر معنی‌داری را ارائه داد.

دیگر روش‌های آزاردهنده موثر تشخیص داده نشدند (OR: 1.15؛ 95% CI؛ 0.73 تا 1.82). دوز-پاسخ مرزی نزدیک به سطح تحریک آزاردهنده وجود داشت (OR: 1.67؛ 95% CI؛ 0.99 تا 2.81).