سوال مطالعه مروری
آیا مکیدن غیر-تغذیه‌ای، ثبات فیزیولوژیک و تغذیه را در نوزادان پره‌ترم افزایش می‌دهد؟
پیشینه
یک نوزاد متولد شده نارس ممکن است از طریق یک لوله به داخل معده تغذیه شود و غالبا یک پستانک برای مکیدن و بهبود تغذیه به او داده می‌شود. یک نوزاد برای تغذیه به مکیدن، بلعیدن و تنفس هماهنگ نیاز دارد. توانایی مکیدن و بلعیدن در هفته 28 بارداری ممکن می‌شود، اما این توانایی در نوزادان با سن 32 تا 34 هفته به طور کامل هماهنگ نیست. این بدان معنی است که نوزادان پره‌ترم متولد شده در کمتر از 32 هفته بارداری معمولا قادر به تغذیه موثر از پستان یا یک بطری نیستند. آنها توسط یک لوله کوچک که از طریق بینی تا معده قرار داده شده (تغذیه گاواژ) تغذیه می‌کنند. مکیدن پستانک (مکیدن غیر-تغذیه‌ای) در طول تغذیه با گاواژ ممکن است باعث پیشرفت ترغیب رفتار مکیدن شود و هضم تغذیه را بهبود بخشد. هم‌چنین مکیدن غیر-تغذیه‌ای ممکن است تاثیر آرام‌بخشی روی نوزادان داشته باشد، اگر چه به طور بالقوه در تغذیه با شیر مادر تداخل ایجاد می‌کند.
ویژگی‌های مطالعه
ما 12 کارآزمایی واجد شرایط را با مجموع 746 نوزاد پره‌ترم در این جست‌وجوهای به‌روز شده تا فوریه 2016 شناسایی کردیم.
نتایج کلیدی
تجزیه‌وتحلیل‌های کلی نشان می‌دهند که مکیدن غیر-تغذیه‌ای زمان مورد نیاز را برای انتقال تغذیه از طریق لوله به تغذیه کامل دهانی، و از آغاز تغذیه دهانی تا تغذیه کامل دهانی در نوزادان کاهش می‌دهد. هم‌چنین طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش می‌دهد. مکیدن غیر-تغذیه‌ای تاثیر مثبتی بر افزایش وزن نشان نداد.
کیفیت شواهد
تعداد شرکت‌کنندگان در این مطالعه کم بود و ما کیفیت شواهد حاصل از ارزیابی پیامدها را پائین یا بسیار پائین تشخیص دادیم. برای ارزیابی بیشتر اثربخشی و بی‌خطری مکیدن غیر-تغذیه‌ای بر افزایش ثبات فیزیولوژیک و تغذیه در نوزادان پره‌ترم، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با طراحی خوب و مقیاس بزرگ مورد نیاز است.
متاآنالیزها تاثیر قابل توجهی از NNS را در انتقال از تغذیه با گاواژ به تغذیه کامل دهانی، انتقال از شروع تغذیه دهانی به تغذیه کامل دهانی، و طول مدت بستری در بیمارستان نشان دادند. هیچ یک از کارآزمایی‌ها هیچ گونه عوارض جانبی گزارش نکردند. مطالعات خوب طراحی شده با توان آزمون بالا با استفاده از روش‌های قابل اطمینان تصادفی‌سازی، پنهان‌سازی تخصیص درمان و کورسازی ارزیابان مداخله و پیامد مورد نیاز است. به منظور تسهیل متاآنالیزهای این داده‌ها، پژوهش‌های آینده باید شامل پیامدهایی هم‌سو و سازگار با مطالعات قبلی باشند.
مکیدن غیر-تغذیه‌ای (non-nutritive sucking; NNS) در طول تغذیه با گاواژ و در انتقال تغذیه از گاواژ به پستان/بطری شیر در نوزادان پره‌ترم برای بهبود رشد رفتار مکیدن و هضم تغذیه‌های روده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بررسی تاثیرات مکیدن غیر-تغذیه‌ای بر ثبات فیزیولوژیک و تغذیه در نوزادان پره‌ترم.
ما از راهبرد جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review group) برای جست‌وجوی پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 1؛ 2016)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 25 فوریه 2016)؛ Embase (از 1980 تا 25 فوریه 2016) و CINAHL (از 1982 تا 25 فوریه 2016) استفاده کردیم. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس، و فهرست منابع مقالات بازیابی شده درباره کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده‌ای که مکیدن غیر-تغذیه‌ای را در برابر عدم ارائه مکیدن غیر-تغذیه‌ای در نوزادان پره‌ترم مقایسه کردند. ما کارآزمایی‌های متقاطع را از مرور خارج کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه واجد شرایط بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. اثرات درمان را در کارآزمایی‌های مجزا تجزیه‌وتحلیل کردیم و برای داده‌های پیوسته، تفاوت‌های میانگین (MD) را با 95% فواصل اطمینان (CIs) گزارش کردیم. از مدل اثر-ثابت در متاآنالیزها (meta-analysis) استفاده کردیم. تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه را به دلیل تعداد کم مطالعات مربوط به پیامدهای مرتبط انجام ندادیم. از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
12 کارآزمایی واجد شرایط را که در مجموع 746 نوزاد پره‌ترم را به کار گرفته بودند، شناسایی کردیم. متاآنالیزها، هر چند که با کیفیت داده‌ها محدود شده بود، تاثیر قابل توجهی بر NNS در گذار از تغذیه با گاواژ به تغذیه کامل دهانی (MD: -5.51 روز؛ 95% CI؛ 8.20- تا 2.82-؛ 87 = N)، انتقال از شروع تغذیه دهانی تا تغذیه کامل دهانی (MD: -2.15 روز؛ 95% CI؛ 3.12- تا 1.17-؛ 100 = N)، و طول مدت بستری در بیمارستان (MD: -4.59 روز؛ 95% CI؛ 8.07- تا 1.11-؛ 501 = N) نشان داد. متاآنالیزها تاثیر قابل توجهی از NNS بر وزن‌گیری را نشان ندادند. یک مطالعه نشان داد که گروه NNS در مقایسه با گروه کنترل، در طول مدت تغذیه با گاواژ به طور قابل توجهی زمان کوتاه‌تری در عبور تغذیه از روده داشت (MD: -10.50 ساعت؛ 95% CI؛ 13.74- تا 7.26-؛ 30 = N). دیگر مطالعات مجزا هیچ تاثیر واضح مثبتی را از NNS بر سن نوزاد در تغذیه کامل دهانی، تعداد روزهای بعد از تولد تا تغذیه کامل با شیر مادر، نرخ و نسبت نوزادان با تغذیه کامل با شیر مادر در زمان ترخیص، اپیزودهای براکی‌کاردی، یا اپیزودهای عدم اشباع اکسیژن نشان ندادند. هیچ یک از مطالعات، پیامدهای منفی را گزارش نکردند. این کارآزمایی‌ها به طور کلی کوچک و شامل ضعف‌های روش‌شناسی مختلفی از جمله فقدان کورسازی ارزیابان مداخله و پیامد و تنوع در معیارهای پیامد بودند. کیفیت شواهد بر اساس ارزیابی پیامدها با توجه به رویکرد GRADE پائین تا بسیار پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.