رتینوپاتی پره‌ماچوریتی (retinopathy of prematurity; ROP) یک بیماری چشمی در نوزادان نارس است که همچنان یک مشکل جدی باقی مانده است. داروی دی-پنیسیلامین (D-penicillamine) که به صورت خوراکی داده می‌شود، معمولا برای درمان مسمومیت با آهن یا مس یا دیگر فلزات سنگین استفاده می‌شود. در مطالعات تحقیقاتی دی-پنیسیلامین که برای مشکل دیگری در نوزادان نارس (بیلی‌روبین بالا) استفاده شد، دیده شد که نوزادان تحت درمان، کمتر دچار ROP شدند. با این حال، این مرور سیستماتیک هیچ مزیت قابل توجهی را از این دارو برای پیامدهای ROP، مرگ‌ومیر یا تکامل سیستم عصبی نشان نداد. بنابراین بر اساس شواهد موجود، استفاده از این دارو برای پیشگیری از بروز ROP توصیه نمی‌شود.
تجویز پیشگیرانه دی-پنیسیلامین در نوزادان نارس از ROP حاد یا شدید، مرگ‌ومیر یا تاخیر در تکامل سیستم عصبی پیشگیری نمی‌کند. بر اساس شواهد موجود، دی-پنیسیلامین را نمی‌توان برای پیشگیری از بروز ROP توصیه کرد.
نرخ بروز رتینوپاتی پره‌ماچوریتی (retinopathy of prematurity; ROP) در نوزادان نسبتا نارس با بهبودی در شرایط مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان به‌طور چشمگیری کاهش یافته است. نرخ پائین این اختلال به‌طور غیرمنتظره‌ای میان نوزادانی مشاهده شد که برای پیشگیری از هیپربیلی‌روبینمی، تحت درمان با دی-پنیسیلامین داخل وریدی قرار گرفتند. این مشاهدات منجر به بررسی استفاده از آن، هم از راه روده و هم به صورت داخل وریدی، برای پیشگیری از بروز ROP شد.
تعیین تاثیر تجویز پیشگیرانه دی-پنیسیلامین بر بروز ROP حاد یا ROP شدید و دیگر عوارض در نوزادان نارس.
از روش‌های جست‌وجوی استاندارد گروه مروری نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) استفاده کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم چندین بانک اطلاعاتی الکترونیکی، مرورهای قبلی شامل ارجاعات متقابل، خلاصه‌مقالات، مجموعه مقالات کنفرانس/سمپوزیوم را جست‌وجو کرده و با متخصصان در این زمینه تماس گرفتند. این جست‌وجو را در 27 نوامبر 2012 به‌روز کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را وارد کردیم که دی-پنیسیلامین را تجویز کرده و آن را با عدم درمان یا دارونما (placebo) در نوزادان نارس مقایسه کرده و پیامد ROP را گزارش کردند.
برای ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌های واردشده، از معیارها و روش‌های استاندارد گروه مروری نوزادان در کاکرین استفاده شد. یک نویسنده مرور کارآزمایی‌ها را از نظر روایی (validity) بررسی کرد. نویسنده دوم مرور، روایی آنها را بررسی کرد و پیش از ورود داده‌های نهایی به این مرور، در مورد آنها به توافق رسیدند. ما از استانداردهای گروه مروری نوزادان در کاکرین برای آنالیز داده‌ها استفاده کردیم.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی‌شده‌ای معیارهای ورود را نداشت. متاآنالیز، تفاوت معنی‌داری را در خطر هیچ مرحله‌ای از ROP (خطر نسبی (RR) معمول: 0.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.03 تا 3.70)، ROP شدید (RR معمول: 0.38؛ 95% CI؛ 0.03 تا 4.26) یا مرگ‌ومیر (RR معمول: 0.95؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.32) در همه نوزادان تحت درمان نشان نداد. هنگامی که زیرگروه نوزادانی با وزن کمتر از 1500 گرم هنگام تولد مورد بررسی قرار گرفت، نتایج مشابه بودند. هیچ موردی از عارضه جانبی گزارش نشد، و پیگیری یک ساله تفاوت معنی‌داری را در انقباضات یا تاخیر در رشد و تکامل نشان نداد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.