سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (1039 زن) که بین سال‌های 1922 و 2005 منتشر شدند، معیارهای از پیش تعیین‌شده را داشتند. در نخستین کارآزمایی، 389 زن به‌طور متناوب برای دریافت آماده‌سازی پوست و تراشیدن موی ناحیه پرینه یا کوتاه کردن موهای وولو (vulval) انتخاب شدند. در کارآزمایی دوم، که شامل 150 شرکت‌کننده بود، تراشیدن موی ناحیه پرینه با کوتاه کردن موهای بلند فقط برای پروسیجر‌ها، مقایسه شد. در سومین و جدیدترین کارآزمایی، 500 زن به‌طور تصادفی به تراشیدن یا کوتاه کردن موهای ناحیه پرینه اختصاص یافتند. پیامد اولیه برای هر سه کارآزمایی‌، بروز عارضه تب در مادر بود؛ هیچ تفاوتی به دست نیامد (خطر نسبی (RR): 1.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 1.76). در آخرین کارآزمایی با حضور 500 زن، که تنها کارآزمایی برای ارزیابی پیامدهای زیر بود، هیچ تفاوتی از نظر عفونت زخم ناحیه پرینه (RR: 1.47؛ 95% CI؛ 0.80 تا 2.70) و باز شدن زخم ناحیه پرینه (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.01 تا 8.00) یافت نشد. در کوچک‌ترین کارآزمایی، تعداد کمتری از زنانی که تراشیدن موی ناحیه پرینه را دریافت نکردند، در مقایسه با زنانی که این کار برای آنها انجام شد، کلونیزاسیون باکتریایی گرم منفی داشتند (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.98). در کارآزمایی‌ای که این پیامد را گزارش کرد، هیچ موردی از عفونت در نوزاد در هر دو گروه رخ نداد. در کارآزمایی بزرگ‌تر که این پیامد را گزارش ‌کرد، تفاوتی در میزان رضایت مادر بین گروه‌ها وجود نداشت (تفاوت میانگین (MD): 0.00؛ 95% CI؛ 0.13- تا 0.13). هیچ یک از کارآزمایی‌ها در مورد ترومای پرینه گزارشی را ارایه ندادند. یک کارآزمایی در مورد عوارض جانبی مداخله گزارش داد، که شامل تحریک، قرمزی، سوزش و خارش بود.

کیفیت کلی شواهد از بسیار پائین (برای پیامدهای بروز عارضه تب در مادر پس از زایمان و عفونت نوزاد) تا پائین (برای پیامدهای میزان رضایت مادر و عفونت زخم) متغیر بود.