تعداد 14 کارآزمایی را شامل مجموعا 4033 نوزاد وارد کردیم (2804 نوزاد در یک کارآزمایی بزرگ شرکت کردند). هیچ یک از کارآزمایی‌ها والدین، مراقبان، یا محققین را کورسازی نکردند. به غیر از این مورد، خطر سوگیری (bias) در سطح پائین قرار داشت. اغلب نوزادان، بسیار نارس پایدار یا نوزادان VLBW مناسب برای سن بارداری بودند. حدود یک‌-سوم از تمام نوزادان، بسیار نارس یا با وزن بسیار پائین هنگام تولد (extremely low birth weight; ELBW) بوده، و تقریبا یک‌-پنجم آنها کوچک برای سن بارداری، دارای محدودیت رشد یا در معرض خطر در رحم بودند که بر اساس فقدان یا معکوس شدن سرعت جریان پایان دیاستولی در شریان نافی جنینی تشخیص داده شدند. کارآزمایی‌ها به‌طور معمول پیشرفت آهسته تغذیه را به‌ صورت افزایش‌های روزانه حجم تغذیه به میزان 15 تا 24 میلی‌لیتر/کیلوگرم و پیشرفت سریع‌تر را به‌ صورت افزایش‌های روزانه حجم تغذیه به میزان 30 تا 40 میلی‌لیتر/کیلوگرم تعریف کردند.

متاآنالیزها نشان دادند که پیشرفت آهسته حجم تغذیه خوراکی احتمالا تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر NEC (RR: 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.37؛ RD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.01- تا 0.02؛ 14 کارآزمایی، 4026 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط) یا مورتالیتی به هر علتی پیش از ترخیص از بیمارستان (RR: 1.13؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.39؛ RD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.01- تا 0.02؛ 13 کارآزمایی، 3860 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط) دارد. متاآنالیزها نشان دادند که پیشرفت آهسته ممکن است عدم تحمل تغذیه خوراکی را اندکی افزایش داده (RR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.46؛ RD: 0.05؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.12؛ 9 کارآزمایی، 719 نوزاد، شواهد با قطعیت پائین) و خطر عفونت تهاجمی را اندکی افزایش دهد (RR: 1.14؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.31؛ RD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.00- تا 0.05؛ 11 کارآزمایی، 3583 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین).