زخمهای پا (زخمهای باز، معمولا روی ساق پا) میتوانند به کندی و به سختی بهبود یابند. آنها ممکن است هفتهها یا ماهها طول بکشد تا بهبود یابند. خطر عود زخم نیز زیاد است. زخمهای پا اغلب باعث ناراحتی بیماران شده و برای خدمات سلامت هزینهبر است. عدم بهبودی ممکن است تا حدی به دلیل تغذیه نامناسب باشد که توانایی بدن را برای ترمیم خود کاهش میدهد. مواد معدنی مانند روی برای بهبودی لازم هستند و بنابراین تصور میشد که مصرف قرصهای سولفات روی میتوانند به بهبود زخم کمک کنند. شش کارآزماییها را پیدا کردیم که از روی برای درمان زخمهای پا استفاده کردند، اما همه آنقدر کوچک بودند که نتوانستند فایدهای را نشان دهند، حتی اگر یکی وجود داشت. علاوه بر این، روشهای مورد استفاده در کارآزماییهای موجود، ممکن است نتایج دارای سوگیری را ایجاد کرده باشند. بر اساس شواهدی که تاکنون داریم، به نظر میرسد که مصرف قرصهای باعث بهبودی زخم پا نمیشوند، با این حال انجام کارآزماییهایی با کیفیت بهتر مورد نیاز است.
به نظر نمیرسد سولفات روی خوراکی به بهبودی زخمهای شریانی و وریدی پا کمک کند، با این حال همه مطالعات وارد شده کوچک و در معرض خطر سوگیری (bias) نامشخص (به دلیل گزارشدهی ضعیف) قرار داشتند.
زخمهای پا تا یک درصد از افراد را در دورهای از زندگی خود تحت تاثیر قرار میدهند. این زخمها ماهیتی مزمن داشته و ممکن است برای ماهها یا حتی سالها بدون بهبودی وجود داشته باشند. احتمال عود آنها پس از بهبودی زیاد است. درمانها شامل پانسمان زخم در کنار درمان مشکلات پزشکی زمینهای مانند خونرسانی ضعیف، عفونت و تغذیه نامناسب است.
ارزیابی اثربخشی زینک (zinc) (روی) خوراکی در بهبود زخمهای شریانی یا وریدی ساق پا.
برای این هفتمین بهروزرسانی، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخمها در کاکرین (جستوجو در 02 سپتامبر 2014) و پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین 2014، شماره 8) را جستوجو کردیم. در نسخه اصلی مرور، از یک شرکت تولید کننده قرص سولفات روی برای دریافت منابع کارآزماییهای مرتبط درخواست شد.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که سولفات روی خوراکی را با دارونما (placebo) یا عدم درمان در افراد مبتلا به زخمهای شریانی یا وریدی ساق پا مقایسه کردند، واجد شرایط ورود بودند. هیچ محدودیتی را در مورد زبان یا تاریخ انتشار مقاله اعمال نکردیم. پیامد اصلی مورد استفاده، بهبود کامل زخمها بود. کارآزماییها در صورتی واجد شرایط ورود بودند که بهبودی زخم را بهطور عینی با مستند کردن زمان لازم برای بهبودی کامل، نسبتی از زخمهای بهبود یافته در طول مطالعه، یا نرخ بهبودی زخمها اندازهگیری کردند.
تمام استخراج دادهها و ارزیابی کیفیت کارآزمایی توسط هر دو نویسنده به طور مستقل انجام شدند.
شش کارآزمایی (183 شرکتکننده) واجد شرایط برای ورود بودند. چهار کارآزمایی با افراد مبتلا به زخمهای وریدی، یک کارآزمایی با افراد مبتلا به زخم شریانی و یک کارآزمایی با افراد مبتلا به زخمهای دارای اتیولوژی مختلط مورد بررسی قرار گرفتند. روی سرم در چهار کارآزماییها اندازهگیری شد و چهار کارآزماییها سولفات روی خوراکی را با دارونما در افراد مبتلا به زخم وریدی مقایسه کردند؛ ادغام این کارآزماییها هیچ تفاوت آماری معنیداری را بین دو گروه از نظر بهبودی زخم نشان نداد (RR: 1.22؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.68). بهطور کلی، هیچ شواهدی وجود ندارد مبنی بر اینکه روی خوراکی باعث افزایش بهبودی زخمهای شریانی یا وریدی پا میشود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.