وضعیت پیش‌سرطانی دهانه رحم (نئوپلازی داخل اپیتلیال دهانه رحم (cervical intraepithelial neoplasia)) بسته به وسعت و ماهیت بیماری به روش‌های مختلفی قابل درمان است، و ممکن است از درمان‌های کمتر تهاجمی استفاده شود که نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند. گاهی به یک بیهوشی عمومی نیاز است، به خصوص اگر بیماری به صورت موضعی گسترش یافته باشد، شک به تهاجم زودهنگام وجود داشته باشد یا درمان سرپایی قبلی ناموفق باشد. جراحی را می‌توان با چاقو، کرایوتراپی (انجماد سلول‌های غیرطبیعی)، لیزر یا برش با یک حلقه (سیم دارای بار الکتریکی) انجام داد. این مرور نشان داد که شواهد کافی برای انتخاب مطمئن موثرترین تکنیک وجود ندارد و به انجام تحقیقات بیشتری نیاز است.
شواهد نشان می‌دهد که هیچ‌یک از تکنیک‌های جراحی برای درمان نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس از نظر شکست‌های درمانی یا عوارض جراحی، برتری آشکاری ندارند.
نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس (cervical intraepithelial neoplasia; CIN) شایع‌ترین ضایعه پیش از بدخیمی است. تغییرات سنگفرشی آتیپیک در ناحیه ترانسفورماسیون (transformation zone) دهانه رحم با تغییرات خفیف، متوسط یا شدید که با عمق آنها توصیف می‌شود (CIN؛ 1، 2 یا 3)، رخ می‌دهند. نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس با فرسایش (ablation) موضعی یا تکنیک‌های اکسیزیون دارای عوارض کمتر، درمان می‌شود. انتخاب درمان بستگی به درجه و وسعت بیماری دارد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان‌های جراحی جایگزین برای CIN.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سرطان‌های زنان در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین)؛ MEDLINE و EMBASE (تا نوامبر 2012) را جست‌وجو کردیم. همچنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی، چکیده‌های مقالات جلسات علمی و فهرست منابع مطالعات وارد شده را بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) از درمان‌های جراحی جایگزین در زنان مبتلا به نئوپلازی اینترااپیتلیال سرویکس.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را خلاصه کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. خطر نسبی (RR) که بیماری باقی‌مانده را پس از معاینه در دوره پیگیری و عوارض جانبی را در زنانی مقایسه کردند که یکی از روش‌های فرسایش لیزری، کونیزاسیون با لیزر (laser conisation)، اکسیزیون حلقه بزرگ ناحیه تبدیل (large loop excision of the transformation zone; LLETZ)، کونیزاسیون با چاقو (knife conisation) یا کرایوتراپی (cryotherapy) را دریافت کردند، در مدل اثرات تصادفی (random-effects model) متاآنالیزها ادغام شدند.
بیست و نه کارآزمایی گنجانده شدند. هفت تکنیک جراحی در مقایسه‌های مختلف مورد آزمایش قرار گرفتند. هیچ تفاوت معنی‌داری در شکست درمان از نظر پایدار ماندن بیماری پس از درمان نشان داده نشد. به نظر می‌رسد اکسیزیون حلقه بزرگ ناحیه تبدیل، قابل اعتماد‌ترین نمونه‌ها را برای بافت‌شناسی با کمترین عوارض ارائه می‌دهد. موربیدیتی آن کمتر از کونیزاسیون با لیزر بود، اگرچه کارآزمایی‌ها داده‌هایی را برای هر اندازه‌گیری پیامد ارائه نکردند. داده‌های کافی برای ارزیابی تاثیر مداخله بر عوارض در مقایسه با فرسایش لیزری وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.