هنگامی که فردی خونریزی شدید دارد، از دست دادن حجم مایع در عروق او می‌تواند منجر به شوک شود، بنابراین نیاز به احیای مایع دارد. کلوئیدها (colloids) و کریستالوئیدها (crystalloids) دو نوع محلول هستند که برای جایگزینی قسمت مایع خون از دست رفته (پلاسما) استفاده می‌شوند. آنها شامل خون و محصولات مصنوعی هستند. به نظر می‌رسد هر دو مورد کلوئید و کریستالوئید به‌طور مشابه در احیا موثر هستند. کلوئیدها انواع مختلفی دارند و ممکن است تاثیرات متفاوتی را نیز نشان دهند. با این حال، مرور کارآزمایی‌ها نشان داد که شواهد کافی برای اطمینان از بیخطرتر بودن هر نوع خاص از کلوئید نسبت به دیگر کلوئیدها وجود ندارد.
از این مرور، شواهدی به دست نیامد که یک محلول کلوئیدی موثرتر یا بیخطرتر از هر محلول دیگری باشد، اگرچه CIها گسترده بودند و تفاوت‌های بالینی قابل توجه را میان کلوئیدها رد نمی‌کنند. اگر بخواهیم تفاوت‌های بالینی قابل توجه را در مرگ‌ومیر شناسایی یا حذف کنیم، انجام کارآزمایی‌های بزرگتری از مایع‌درمانی مورد نیاز است.
کلوئیدها (colloids) به‌طور گسترده‌ای در جایگزینی حجم مایع استفاده می‌شوند. با این حال، مشخص نیست که کدام کلوئید، بهترین است. کلوئیدهای مختلف از نظر وزن مولکولی و بنابراین از نظر مدت زمانی که در سیستم گردش خون باقی می‌مانند، متفاوت هستند. به همین دلیل، و دیگر خصوصیات آنها، ممکن است از نظر بی‌خطری (safety) و کارآمدی متفاوت باشند.
مقایسه تاثیرات محلول‌های مختلف کلوئیدی در بیمارانی که نیاز به جایگزینی حجم دارند.
پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین (جست‌وجو در 1 دسامبر 2011)؛پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین، سال 2011، شماره 4 ( کتابخانه کاکرین )؛ MEDLINE (OVID) (1948 تا هفته 3 نوامبر 2011)؛ EMBASE (OVID) (1974 تا هفته 47 سال 2011)؛ ISI Web of Science: Science Citation Index Expanded (1970 تا 1 دسامبر 2011)؛ ISI Web of Science: نمايه‌نامه استنادی مقالات کنفرانس‌ها-Science (1990 تا 1 دسامبر 2011)؛ CINAHL (EBSCO) (1982 تا 1 دسامبر 2011)؛ National Research Register (2007، شماره 1) و PubMed (جست‌وجو در 1 دسامبر 2011) را جست‌وجو کردیم. کتاب‌شناختی‌های (bibliography) کارآزمایی‌های بازیابی‌شده جست‌وجو شدند، و برای نسخه اولیه این مرور با شرکت‌های دارویی تولیدکننده کلوئیدها برای کسب اطلاعات بیشتر تماس گرفته شد (1999).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که محلول‌های کلوئیدی را در بیماران بدحال و بیماران جراحی که نیاز به جایگزینی حجم داشتند، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به استخراج داده‌ها و ارزیابی کیفیت کارآزمایی‌ها پرداختند. پیامدهای مورد نظر عبارت بودند از مرگ‌ومیر، مقدار خون کامل تزریق شده، و بروز عوارض جانبی.
هشتاد و شش کارآزمایی با مجموع 5484 شرکت‌کننده، معیارهای ورود را داشتند. کیفیت پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) در 33 کارآزمایی کافی بود و در مابقی موارد، ضعیف یا نامطمئن ارزیابی شدند.
مرگ‌ومیر در 57 کارآزمایی گزارش شد. برای آلبومین یا کسر پروتئین پلاسما (plasma protein fraction; PPF) در مقابل نشاسته هیدروکسی‌اتیل (hydroxyethyl starch; HES)، 31 کارآزمایی (1719 = n) مرگ‌ومیر را گزارش کردند. نسبت خطر (relative risk) تجمعی برابر با 1.06 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 تا 1.31) بود. هنگامی که کارآزمایی‌ها توسط Boldt از آنالیز حذف شدند، RR تجمعی معادل 0.90 (95% CI؛ 0.68 تا 1.20) گزارش شد. برای آلبومین یا PPF در مقابل ژلاتین (gelatin)، نه کارآزمایی (824 = n) مرگ‌ومیر را گزارش کردند. RR برابر با 0.89 (95% CI؛ 0.65 تا 1.21) بود. حذف مطالعه توسط Boldt از آنالیز، RR یا CIها را تغییر نداد. برای آلبومین یا PPF در مقابل دکستران (dextran)، چهار کارآزمایی (360 = n) مرگ‌ومیر را گزارش کردند. RR برابر با 3.75 (95% CI؛ 0.42 تا 33.09) بود. برای کارآزمایی‌های ژلاتین در مقابل HES، تعداد 22 کارآزمایی (n = 1612) مرگ‌ومیر گزارش شد و RR برابر با 1.02 (95% CI؛ 0.84 تا 1.26) بود. هنگامی که کارآزمایی‌ها توسط Boldt از آنالیز حذف شدند، RR تجمعی برابر با 1.03 (95% CI؛ 0.84 تا 1.27) بود. RR در گروه ژلاتین در مقابل دکستران و HES در مقابل دکستران قابل تخمین نبود.
چهل و یک کارآزمایی مقدار خون تزریق شده را ثبت کردند؛ با این حال، انجام آنالیز کمّی (quantitative) به دلیل چولگی (skewness) و گزارش‌های متغیر، امکان‌پذیر نبود. بیست و چهار کارآزمایی، عوارض جانبی را ثبت کردند که دو مطالعه عوارض جانبی احتمالی به ژل و یک مطالعه به HES را گزارش کردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.