دستگاه داخل رحمی (intrauterine device; IUD) دستگاه کوچکی است که برای کنترل طولانیمدت بارداری در رحم قرار میگیرد. بسیاری از افراد نگران ابتلای زن به بیماری التهابی لگن (pelvic inflammatory disease; PID) با IUD هستند. این عفونت میتواند منجر به بروز مشکلاتی در بارداری شود. اگر PID رخ دهد، اغلب طی چند هفته اول خواهد بود. گاهی پیش از قرار دادن IUD، به منظور پیشگیری از بروز عفونت از آنتیبیوتیکها استفاده میشود. این مرور به این موضوع پرداخت که این داروهای پیشگیرانه چگونه مشکلات را کاهش میدهند. این مشکلات عبارتند از PID، تعداد ویزیتهای بیشتر با پزشکان، و توقف استفاده از IUD در سه ماه.
در فوریه 2012، یک جستوجوی کامپیوتری را برای یافتن کارآزماییهایی انجام دادیم که یک آنتیبیوتیک را با دارونما («داروی ساختگی») مقایسه کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر با محققان تماس گرفتیم. همچنین برای یافتن کارآزماییهای دیگر با پژوهشگران مکاتبه کردیم.
زنانی که برای پیشگیری از ابتلا به عفونت، آنتیبیوتیک مصرف کردند، به اندازه زنانی که دارونما دریافت کردند یا هیچ درمانی را نگرفتند، به PID مبتلا نشدند. با این حال، تعداد مبتلایان به PID برای همه گروهها کم بود، بنابراین درمان تاثیر عمدهای نداشت. زنانی که از این داروها برای پیشگیری استفاده میکنند، مراجعات کمتری به متخصصان مراقبتهای سلامت دارند. تفاوت کوچک ممکن است برای تهیه دارو برای همه زنان کافی نباشد. استفاده از آنتیبیوتیکها برای پیشگیری از بروز عفونت تغییری را در تعدادی از زنان که IUD را در سه ماه برداشتند، ایجاد نکرد.
استفاده از داکسیسایکلین 200 میلیگرم یا آزیترومایسین 500 میلیگرم خوراکی پیش از قرار دادن IUD، فواید کمی دارد. در حالی که کاهش در تعداد ویزیتهای برنامهریزی نشده با پزشک بهطور جزئی قابل توجه بود، مقرونبهصرفه بودن پروفیلاکسی روتین همچنان جای سوال دارد. یک یافته یکسان در این کارآزماییها، خطر پائین عفونت مرتبط با IUD، با یا بدون استفاده از پروفیلاکسی آنتیبیوتیکی بود.
نگرانی در مورد خطر بروز عفونت دستگاه تناسلی فوقانی (بیماری التهابی لگن (pelvic inflammatory disease; PID)) اغلب استفاده از دستگاه داخل رحمی (intrauterine device; IUD) را که یک روش بسیار موثر پیشگیری از بارداری است، محدود میکند. تجویز پیشگیرانه آنتیبیوتیک در حوالی زمان سقط القایی، خطر ابتلا به اندومتریت پس از جراحی را بهطور قابل توجهی کاهش میدهد. از آنجایی که خطر بروز عفونت مرتبط با IUD محدود به چند هفته تا چند ماه اول پس از قرار دادن آن است، به نظر میرسد آلودگی حفره آندومتر در زمان گذاشتن، به جای IUD یا خود رشته، مکانیسم آن باشد. بنابراین، تجویز آنتیبیوتیک پیش از قرار دادن IUD ممکن است خطر بروز عفونت دستگاه تناسلی فوقانی را در اثر ورود غیرفعال باکتری هنگام قرار دادن آن کاهش دهد.
ارزیابی اثربخشی تجویز پیشگیرانه آنتیبیوتیک پیش از قرار دادن IUD در کاهش عوارض مربوط به IUD (بیماری التهابی لگن، شکایاتی که منجر به ویزیت برنامهریزی نشده شود) و توقف استفاده از آن در عرض سه ماه پس از قرار دادن.
در فوریه 2012، به جستوجو در MEDLINE؛ POPLINE و CENTRAL پرداختیم. برای یافتن کارآزماییهای در حال انجام، در ClinicalTrials.gov و ICTRP جستوجو کردیم. جستوجوهای قبلی شامل EMBASE نیز بودند. برای مرور اولیه، فهرست منابع را بررسی کرده و برای شناسایی کارآزماییهای منتشرنشده، به متخصصان متعددی نامه نوشتیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کردیم که استفاده از هر نوع آنتیبیوتیک را در مقایسه با دارونما (placebo) بررسی کردند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم دادهها را خلاصه کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر با محققان تماس تلفنی گرفتیم. اعتبار هر مطالعه را با استفاده از روشهای پیشنهاد شده در کتابچه راهنمای کاکرین (Cochrane Handbook) ارزیابی کردیم. برای معیارهای پیامد اصلی، جداول 2x2 را ایجاد کردیم. برای محاسبه نسبت شانس از تکنیک منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) اصلاحشده Peto استفاده شد. ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) میان مطالعات را ارزیابی کردیم.
با استفاده از داکسیسایکلین (doxycycline) یا آزیترومایسین (azithromycin) پیشگیرانه در مقایسه با دارونما یا عدم درمان، نسبت شانس (OR) برای بروز بیماری التهابی لگن، 0.89 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 1.51) به دست آمد. استفاده از پروفیلاکسی با کاهش اندکی در تعداد ویزیتهای برنامهریزی نشده با متخصص بالینی همراه بود (OR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.98). استفاده از داکسیسایکلین یا آزیترومایسین تاثیر کمی بر احتمال خارج کردن IUD طی 90 روز پس از قرار دادن آن داشت (OR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.63). هیچ ناهمگونی آماری معنیداری میان نتایج مطالعه مشاهده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.