ترومبوآمبولی وریدی (VTE) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در ورید عمقی تشکیل شود، یا زمانی که جدا شده و در عروق ریه قرار گیرد. اگر جریان خون به قلب توسط لخته خونی مسدود شود، می‌تواند کشنده باشد. آنتاگونیست‌های ویتامین K (یا VKA) برای پیشگیری از عود برای افرادی تجویز می‌شوند که دچار VTE شده‌اند. عارضه مهم این درمان خونریزی است. ادامه خطر خونریزی با مصرف دارو و عدم اطمینان در مورد میزان خطر عود، بررسی مدت زمان مناسب درمان را با VKA برای این بیماران مهم می‌کند. نویسندگان مرور متون علمی را جست‌وجو کرده و توانستند داده‌های 11 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (3716 شرکت‌کننده) را ترکیب کنند که طول دوره‌های مختلف درمان با VKA را در بیماران مبتلا به VTE علامت‌دار مقایسه کردند. شرکت‌کنندگانی که درمان طولانی‌مدت دریافت کردند، حدود پنج برابر کمتر خطر عود VTE را نشان دادند. از سوی دیگر، آنها حدود سه برابر بیشتر در معرض خطر عوارض خونریزی بودند. درمان طولانی‌مدت خطر مرگ‌ومیر را کاهش نداد. استفاده طولانی‌مدت از VKA تا زمانی که از آنها استفاده شد، به شدت خطر لخته‌های خونی عودکننده را کاهش داد، اما مزیت آن به مرور زمان کاهش یافت و خطر خونریزی عمده باقی ماند.
در نتیجه، این مرور نشان می‌دهد که درمان با VKA به شدت خطر ابتلا به VTE عودکننده را تا زمانی که استفاده می‌شود، کاهش می‌دهد. با این حال، خطر مطلق VTE عودکننده در طول زمان کاهش می‌یابد، اگرچه خطر بروز خونریزی عمده باقی می‌ماند. بنابراین، اثربخشی مدیریت VKA در طول زمان از رویداد شاخص کاهش می‌یابد.
در حال حاضر، متداول‌ترین درمان ثانویه برای بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE) شامل آنتاگونیست‌های ویتامین K (یا vitamin K antagonists; VKA) است که نسبت نرمال‌شده بین‌المللی (INR) 2.5 (محدوده 2.0 تا 3.0) را هدف قرار می‌دهند. با این حال، بر اساس خطر مستمر خونریزی و عدم اطمینان در مورد خطر VTE عودکننده، بحث در مورد مدت زمان مناسب درمان با VKA برای این بیماران ادامه دارد. چندین مطالعه خطرات و مزایای دوره‌های مختلف VKA را در بیماران مبتلا به VTE مقایسه کرده‌اند. این سومین به‌روزرسانی از مروری است که نخستین‌بار در سال 2000 منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) دوره‌های مختلف درمان با آنتاگونیست‌های ویتامین K در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی علامت‌دار.
برای این نسخه به‌روز شده، هماهنگ‌کننده جست‌وجو در کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عروق محیطی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی (آخرین جست‌وجو در اکتبر 2013) و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 9؛ 2013) پرداخت.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد مقایسه دوره‌های مختلف درمان با آنتاگونیست‌های ویتامین K در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی علامت‌دار.
سه نویسنده مرور (SM؛ MP؛ و BH) به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده، و کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کردند.
یازده مطالعه با مجموع 3716 شرکت‌کننده وارد شدند. کاهش مستمر و قوی در بروز خطر حوادث ترومبوآمبولی وریدی عودکننده در طول درمان طولانی‌مدت با VKA (خطر نسبی (RR): 0.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.11 تا 0.38) مستقل از دوره سپری‌شده از رویداد ترومبوتیک شاخص مشاهده شد. پدیده قابل توجه معنی‌دار «بازگشت (rebound)» (یعنی عود زیاد در مدت کوتاهی پس از قطع درمان طولانی‌مدت) یافت نشد (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.70). علاوه بر این، افزایش قابل توجهی در عوارض خونریزی برای بیمارانی مشاهده شد که درمان طولانی‌مدت را در طول کل دوره پس از تصادفی‌سازی دریافت کردند (RR: 2.60؛ 95% CI؛ 1.51 تا 4.49). هیچ کاهشی در مورتالیتی در طول کل دوره مطالعه مشاهده نشد (RR: 0.89؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.21، P = 0.46).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.