تعداد شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با معیارهای انتخاب مطابقت داشتند. دو مورد از این کارآزمایی‌ها از سورفاکتانت مصنوعی (Exosurf Neonatal) و چهار مورد از سورفاکتانت با منشاء حیوانی استفاده کردند.

متاآنالیزها، کاهش قابل توجهی را در خطر مورتالیتی نوزادان (خطر نسبی (RR) معمول: 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 0.95؛ تفاوت خطر معمول (RD): 0.04-؛ 95% CI؛ 0.06- تا 0.01-؛ 6 مطالعه؛ 3577 نوزاد)، بیماری مزمن ریوی (RR معمول: 0.69؛ 95% CI؛ 0.55 تا 0.86؛ RD معمول: 0.04-؛ 95% CI؛ 0.06- تا 0.01-؛ 3 مطالعه؛ 3041 نوزاد)، و بیماری مزمن ریوی یا مرگ‌ومیر در هفته 36 (RR معمول: 0.83؛ 95% CI؛ 0.75 تا 0.91؛ RD معمول: 0.06-؛ 95% CI؛ 0.09- تا 0.03-؛ 3 مطالعه؛ 3050 نوزاد) در ارتباط با درمان زودهنگام نوزادان انتوبه‌شده مبتلا به RDS نشان می‌دهند.

همچنین در نوزادان انتوبه‌شده که به‌طور تصادفی‌ برای دریافت زودهنگام انتخابی سورفاکتانت تخصیص داده شدند، کاهش خطر آسیب حاد ریه از جمله کاهش در خطر بروز پنوموتوراکس (RR معمول: 0.69؛ 95% CI؛ 0.59 تا 0.82؛ RD معمول: 0.05-؛ 95% CI؛ 0.08- تا 0.03-؛ 5 مطالعه؛ 3545 نوزاد)، آمفیزم ریوی بینابینی (pulmonary interstitial emphysema) (RR معمول: 0.60؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.89؛ RD معمول: 0.06-؛ 95% CI؛ 0.10- تا 0.02-؛ 3 مطالعه؛ 780 نوزاد)، و سندرم‌های نشت هوای کلی (RR معمول: 0.61؛ 95% CI؛ 0.48 تا 0.78؛ RD معمول: 0.18-؛ 95% CI؛ 0.26- تا 0.09-؛ 2 مطالعه؛ 463 نوزاد) مشاهده شد.

همچنین روندی به سمت کاهش خطر دیسپلازی برونکوپولمونری (bronchopulmonary dysplasia; BPD) یا مرگ‌ومیر در 28 روز مشهود بود (RR معمول: 0.94؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.00؛ RD معمول: 0.04-؛ 95% CI؛ 0.07- تا 0.00-؛ 3 مطالعه؛ 3039 نوزاد). هیچ تفاوتی در دیگر عوارض RDS یا پره‌ماچوریتی (prematurity) مشاهده نشد.

فقط در دو مطالعه، حضور نوزادانی با سن بارداری کمتر از 30 هفته گزارش شد. کاهش خطر مورتالیتی نوزادان و بروز بیماری مزمن ریوی یا مرگ‌ومیر در سن جنینی 36 هفته مشاهده شد.