در حمله آسم، راه‌های هوایی در اثر اسپاسم‌های عضلانی و تورم (التهاب) باریک می‌شوند. می‌توان از داروهای گشاد کننده برونش (اسپری استنشاقی تسکین دهنده) برای شل کردن عضلات و باز کردن راه‌های هوایی، و از داروهای کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب استفاده کرد. سولفات منیزیم دارویی است که می‌تواند عضلات را نیز تحت تاثیر قرار داده، و هم‌چنین التهاب را کاهش دهد. می‌توان آن را از طریق قطره میکروست (drip) در وریدها (داخل وریدی) تزریق کرد. مرور کارآزمایی‌ها نشان داد که مصرف سولفات منیزیم داخل وریدی همراه با گشاد کننده‌های برونش برای افراد مبتلا به حملات شدید آسم، یا در کسانی که گشاد کننده‌های برونش برای آنها کارآیی ندارند، بی‌خطر و مفید است.
شواهد فعلی استفاده روتین را از سولفات منیزیم داخل وریدی در همه بیماران مبتلا به آسم حاد که به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند، تایید نمی‌کند. به نظر می‌رسد سولفات منیزیم در بیمارانی که مبتلا به آسم حاد شدید هستند، بی‌خطر و مفید باشد.
درمان آسم حاد مبتنی بر برگشت سریع اسپاسم برونش و توقف التهاب راه هوایی است. شواهدی وجود دارد که اگر منیزیم داخل وریدی همراه با عوامل استاندارد گشاد کننده برونش و کورتیکواستروئیدها تجویز شود، می‌تواند باعث گشاد شدن بیشتر برونش شود. هیچ مرور سیستماتیکی از متون علمی در این موضوع کامل نشده است.
بررسی تاثیر مصرف سولفات منیزیم داخل وریدی کمکی در بیماران مبتلا به آسم حاد و تحت درمان در بخش اورژانس.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده از جست‌وجو در پایگاه ثبت گروه مروری راه‌های هوایی در کاکرین شناسایی شدند. کتاب‌شناختی‌ها (bibliography) از مطالعات وارد شده، مرورهای شناخته شده و متون پایه نیز جست‌وجو شدند. با نویسندگان اول مقالات و کارشناسان در این زمینه تماس گرفته شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده یا کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده واجد شرایط ورود بودند. در صورتی مطالعات وارد شدند که بیماران مبتلا به آسم حاد و تحت درمان با سولفات منیزیم IV را در مقابل دارونما بررسی کردند.
داده‌ها استخراج شده و کیفیت روش‌شناسی (methodology) توسط دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های ازدست‌رفته از نویسندگان به دست آمدند.
هفت کارآزمایی وارد شدند (5 بزرگسال، 2 کودک). در مجموع 665 بیمار وارد شدند. زمانی که همه مطالعات ترکیب شدند، بیماران دریافت کننده سولفات منیزیم، بهبودهای غیر قابل‌توجهی را در اوج جریان بازدمی نشان دادند (تفاوت میانگین وزن‌دهی شده: 29.4 لیتر در دقیقه؛ فاصله اطمینان 95%: -3.4 تا 62). در مطالعات انجام شده روی افراد مبتلا به آسم حاد شدید، اوج جریان بازدمی 52.3 لیتر/دقیقه (95% فاصله اطمینان: 27 تا 77.5) محاسبه شد. حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه نیز تا 9.8% پیش‌بینی شده بهبود یافت (95% فاصله اطمینان: 3.8 تا 15.8). به‌طور کلی، میزان پذیرش در بیمارستان کاهش نیافت، نسبت شانس: 0.31 (95% فاصله اطمینان: 0.09 تا 1.02). در زیر گروه بیماری شدید، میزان بستری در افرادی که سولفات منیزیم دریافت کردند، کاهش یافت (نسبت شانس: 0.10؛ 95% فاصله اطمینان: 0.04 تا 0.27). هیچ تغییر مهم بالینی در علائم حیاتی یا عوارض جانبی نامطلوب گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.