سوال
در بیماران مبتلا به سرطان مری که امکان برداشتن آن از طریق جراحی وجود دارد، آیا استفاده از شیمی‌درمانی پیش از جراحی منجر به بهبود بقا (survival) خواهد شد؟
پیشینه
سرطان مری اغلب تا مراحل بسیار پیشرفته تشخیص داده نمی‌شود. این بدان معناست که حتی برداشتن تومور از طریق جراحی نیز چندان موفقیت‌آمیز نیست، و بسیاری از افراد طی پنج سال جان خود را از دست می‌دهند. شیمی‌درمانی (داروهای ضد‌سرطان مانند سیس‌پلاتین (cisplatin)) پیش از جراحی برای کوچک کردن تومور استفاده می‌شود، تا عمل جراحی را تسهیل کرده و گسترش آن را متوقف کند. بنابراین، شیمی‌درمانی ممکن است به افراد کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند.
ویژگی‌‌های مطالعه
این مرور شامل اطلاعات به دست آمده از 13 مطالعه تصادفی‌سازی شده بود و نتایج حاصل از 2122 بیمار را برای پاسخ به سوال ما در مورد بقا، ترکیب کرد.
نتایج کلیدی
این مرور متشکل از 13 کارآزمایی، شامل بیماران مبتلا به سرطان مری از هر نوع سلولی، شواهدی را یافت که شیمی‌درمانی مبتنی بر سیس‌پلاتین ممکن است به بیماران کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند. با این حال، شیمی‌درمانی ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
کیفیت شواهد
این مرور، از اطلاعات حاصل از مطالعات تصادفی‌سازی شده استفاده کرد که به عنوان بالاترین کیفیت شواهد در نظر گرفته می‌شوند.
به‌طور خلاصه، شیمی‌درمانی پیش از جراحی به همراه جراحی در مقایسه با جراحی به تنهایی، مزیت بقا را برای بیماران مبتلا به سرطان قابل جراحی مری توراسیک به همراه دارد، اما شواهد از کیفیت متوسطی برخوردارند. برخی شواهد از سمیّت و مرگ‌ومیر پیش از جراحی با دریافت شیمی‌درمانی مرتبط بوده‌اند.
جراحی، درمان انتخابی برای بیماران مبتلا به سرطان موضعی مری بوده است. چندین مطالعه بررسی کرده‌اند که دریافت شیمی‌درمانی پیش از جراحی و پس از آن انجام جراحی، منجر به بهبودی در نرخ درمان می‌شود یا خیر، اما گزارش‌های تکی نتایج متناقضی ارایه کرده‌اند. بنابراین، به‌روزرسانی سیستماتیک و صریح در مورد نقش شیمی‌درمانی پیش از جراحی در درمان بیماران مبتلا به سرطان مری توراسیک قابل جراحی ضرورت دارد.
هدف از این مرور، تعیین نقش شیمی‌درمانی پیش از جراحی در درمان بیماران مبتلا به کارسینوم مری توراسیک قابل جراحی است.
ما کارآزمایی‌ها را با جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE (1966 تا 2013)؛ EMBASE (1988 تا 2013) و CANCERLIT (1993 تا 2013) شناسایی کردیم. جست‌وجوی خود را به مقالات انگلیسی‌زبان محدود نکردیم. در اکتبر 2013، جست‌وجو‌ها را در CENTRAL؛ MEDLINE، و EMBASE به‌روز کردیم.
همه کارآزمایی‌ها شامل بیماران مبتلا به کارسینوم مری قابل جراحی (از هر نوع بافت‌شناسی) بودند که به‌طور تصادفی به گروه دریافت شیمی‌درمانی یا عدم دریافت شیمی‌درمانی پیش از جراحی اختصاص یافتند.
پیامد اولیه، بررسی بقا (survival) بود، که با استفاده از نسبت‌های خطر (hazard ratio) ارزیابی شد. این مطالعه، اصلاحیه‌ای روی مرور اصیل است، که از خطر نسبی (RR) برای ارزیابی بقا در فواصل یک‌ساله استفاده کرد. در مطالعه حاضر، نسبت‌های خطر (HRs) برای خلاصه کردن تجربه بقای کامل در یک آنالیز واحد مطرح شده‌اند. خطر نسبی (RRs) برای مقایسه نرخ رزکسیون، عود تومور، و عوارض و مرگ‌ومیر ناشی از درمان به‌کار رفت.
در‌مجموع 13 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را شامل 2362 شرکت‌کننده شناسایی کردیم. ده کارآزمایی (2122 شرکت‌کننده) جزئیات کافی را در مورد بقا برای ورود در یک متاآنالیز برای پیامد اولیه گزارش کردند. شیمی‌درمانی پیش از جراحی بقای کلی (overall survival; OS) را بهبود می‌بخشد (HR: 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 0.96) و به‌طور قابل توجهی با نرخ بالاتر رزکسیون کامل (R0) همراه است (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.19).
هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد که نرخ کلی رزکسیون (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.01)، عود تومور (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.22) یا عوارض غیرکشنده (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.06) برای شیمی‌درمانی پیش از جراحی در مقایسه با جراحی به تنهایی متفاوت بود. کارآزمایی‌ها خطرات سمیّت با شیمی‌درمانی را گزارش کردند که از 11% تا 90% متغیر بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.