بیمارستانهای روزانه (day hospitals) یکی از راههای ارائه مراقبتهای سلامت به سالمندان هستند. آنها مراکز سرپایی هستند که بیماران مسن برای یک روز کامل یا تقریبا کامل در آنها حضور داشته و مراقبتهای سلامت چند رشتهای را «زیر یک سقف» دریافت میکنند. شانزده کارآزمایی با 3689 شرکتکننده در این مرور وارد شده و بیمارستانهای روزانه را با دیگر خدمات جامع (شامل خدمات بستری و سرپایی)، مراقبت در منزل و بدون دریافت خدمات جامع مقایسه کردند. حضور در بیمارستان روزانه، مزایایی را در مقایسه با عدم ارائه درمان دارد که شامل کاهش خطر نیاز به کمک بیشتر برای انجام فعالیتهای روزانه مانند شستوشو یا لباس پوشیدن میشود. علاوه بر این، بیماران کمتر دچار یکی از موارد زیر میشوند: مرگ، بستری شدن در خانه سالمندان یا وابستگی بیشتر به دیگران. وقتی بیمارستانهای روزانه با دیگر خدمات جامع یا مراقبت در منزل مقایسه میشوند، هیچ سود بارزی دیده نمیشود. ارزش اقتصادی بیمارستانهای روزانه در مقایسه با دیگر خدمات مراقبتهای سلامت نامشخص است.
شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که دریافت مراقبت پزشکی روزانه در بیمارستان در مقایسه با عدم مراقبت جامع برای پیامد ترکیبی مرگومیر یا پیامد ضعیف شدن، و برای وخامت در ADL موثر به نظر میرسند. هیچ شواهد روشنی برای پیامدهای دیگر، یا مزیتی نسبت به دیگر خدمات پزشکی وجود ندارد.
نسبت جمعیت بالای 60 سال جهان در حال افزایش است. بنابراین، نیاز به بررسی روشهای مختلف ارائه مراقبتهای سلامت برای این جمعیت وجود دارد. بیمارستانهای ارائهدهنده مراقبت پزشکی روزانه (day hospitals)، خدمات سلامت چند رشتهای را به افراد مسن در یک مکان ارائه میدهند.
بررسی اثربخشی بیمارستانهای ارائهدهنده مراقبت پزشکی روزانه برای سالمندان در پیشگیری از مرگومیر، ناتوانی، بستری شدن در خانه سالمندان و بهبود وضعیت سلامت ذهنی.
جستوجوی ما شامل پایگاه ثبت مطالعات گروه عملکرد موثر و سازماندهی مراقبت در کاکرین (EPOC)، CENTRAL (2013، شماره 7)، MEDLINE از طریق Ovid (1950 تا 2013)؛ EMBASE از طریق Ovid (1947 تا 2013) و CINAHL از طریق EbscoHost (1980 تا 2013) بود. ما همچنین جستوجو در استنادات منبع، مجموعه مقالات کنفرانس و پایگاههای ثبت کارآزمایی را جستوجو کردیم، مجلات منتخب را به صورت دستی بررسی کرده، و با نویسندگان و محققان مربوطه تماس گرفتیم تا اطلاعات بیشتری را به دست آوریم.
کارآزماییهای تصادفیسازی شده و شبه-تصادفیسازی شده که بیمارستانهای ارائهدهنده مراقبت روزانه پزشکی را با مراقبتهای جایگزین برای افراد مسن (میانگین (mean)/میانه (median) سن > 60 سال) مقایسه کردند.
دو نویسنده بهطور مستقل از هم واجد شرایط بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و دادهها را از کارآزماییهای واردشده استخراج کردند. از فرآیندهای استاندارد روششناسی (methodology) مورد نظر سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) استفاده کردیم. کارآزماییها به عنوان مراقبتهای جامع، مراقبت در منزل یا بدون مراقبت جامع طبقهبندی شدند.
شانزده کارآزمایی (3689 شرکتکننده) بیمارستانهای روزانه را با مراقبت جامع (پنج کارآزمایی)، مراقبت در منزل (هفت کارآزمایی) یا عدم ارائه مراقبت جامع (چهار کارآزمایی) مقایسه کردند. بهطور کلی، شواهدی با کیفیت متوسط از این کارآزماییها برای نتایج زیر وجود داشت.
برای پیامد مرگومیر، هیچ شواهد محکمی برای موافق یا مخالف بودن با بیمارستانهای روزانه در مقایسه با دیگر درمانها (نسبت شانس (OR): 1.05؛ 95% CI؛ 0.85 تا 1.28؛ P = 0.66)، یا مراقبت جامع (OR: 1.26؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.82؛ P = 0.22)، مراقبت در منزل (OR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.61 تا 1.55؛ P = 0.89)، یا بدون مراقبت جامع (OR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.22؛ P = 0.43) وجود نداشت.
برای پیامد مرگومیر یا بدتر شدن وضعیت بیمار در انجام فعالیتهای روزمره زندگی (activities of daily living; ADL)، هیچ شواهد محکمی برای حضور در بیمارستان روزانه در مقایسه با دیگر درمانها (OR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.49؛ P = 0.70)، یا مراقبت جامع ( OR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.63 تا 2.18؛ P = 0.61)، مراقبت در منزل (OR: 1.41؛ 95% CI؛ 0.82 تا 2.42؛ P = 0.21) یا بدون مراقبت جامع (OR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.05؛ P = 0.09) وجود نداشت.
مرگومیر برای پیامد مرگ یا پیامد ضعیف شدن (بستری در خانه سالمندان، وخامت عملکرد فیزیکی)، هیچ شواهد محکمی برای بیمارستانهای روزانه در مقایسه با دیگر درمانها (OR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.15؛ P = 0.49) یا در مقایسه با مراقبت جامع (OR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.40؛ P = 0.74) یا مراقبت در منزل (OR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.67 تا 1.74؛ P = 0.75) به دست نیامد. با این حال، در مقایسه با عدم مراقبت جامع، تفاوتی به نفع بیمارستانهای روزانه دیده شد (OR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.53 تا 0.99؛ P = 0.04).
برای پیامد مرگومیر یا بستری شدن در خانه سالمندان، هیچ شواهد محکمی برای بیمارستانهای روزانه در مقایسه با دیگر همه درمانها (OR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.14؛ 0.28 = P)، یا با مراقبت جامع (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.44؛ P = 0.99)، مراقبت در منزل (OR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.92؛ P = 0. 88) یا بدون مراقبت جامع (OR: 0.63؛ 95% CI؛ 0.40 تا 1.00؛ P = 0.05) وجود نداشت.
برای پیامد وخامت در ADL، هیچ شواهد محکمی به دست نیامد مبنی بر اینکه حضور روزانه در بیمارستان تاثیر متفاوتی نسبت به دیگر درمانها (OR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.80؛ P = 0.67) یا در مقایسه با مراقبت جامع (OR: 1.21؛ 0.58 تا 2.52؛ P = 0.61)، یا مراقبت در منزل (OR: 1.59؛ 95% CI؛ 0.87 تا 2.90؛ P = 0.13) داشت. با این حال، بیماران در گروه بیمارستان روزانه در مقایسه با بیمارانی که مراقبت جامع دریافت نکردند، شانس کمتری برای وخامت وضعیت خود داشتند (OR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.38 تا 0.97؛ P = 0.04) و تفاوتهای زیرگروه، معنیدار بودند (P = 0.04).
برای پیامد نیاز به دریافت مراقبت در خانه سالمندان، شواهد محکمی برای برتری بیمارستانهای روزانه در مقایسه با دیگر درمانها (OR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.21؛ P = 0.35) یا مراقبت جامع (OR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.19؛ P = 0.49)، مراقبت در منزل (OR: 1.49؛ 95% CI؛ 0.53 تا 4.25؛ P = 0.45) یا بدون مراقبت جامع (OR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.28 تا 1.20؛ P = 0.14) وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.