پیشینه اطلاعات
پروستات یک غده جنسی مردانه است که مجرای خروجی مثانه را احاطه کرده است. دو بیماری اصلی پروستات (سرطان پروستات و بزرگی خوش‌خیم (غیرسرطانی) پروستات) با جراحی قابل درمان هستند اما برخی از مردان پس از آن دچار نشت ادرار (بی‌اختیاری ادرار) می‌شوند. تصور می‌شود که درمان‌های محافظه‌کارانه بی‌اختیاری مانند تمرین عضلات کف لگن با یا بدون بیوفیدبک یا تحریک الکتریکی از راه کانال مقعدی به مردان در کنترل این بی‌اختیاری کمک می‌کنند.
یافته‌های اصلی این مرور
مرور کارآزمایی‌ها نشان داد که شواهد متناقضی در مورد مزایای توصیه‌های درمانگرها وجود دارد که به مردان آموزش می‌دهند عضلات کف لگن خود را برای پیشگیری یا درمان بی‌اختیاری ادرار پس از جراحی رادیکال پروستات برای سرطان منقبض کنند. با این حال، اطلاعات یک کارآزمایی بزرگ حاکی از آن بود که مردان از مراجعه به درمانگر برای دریافت آموزش عضلات کف لگن پس از رزکسیون پروستات از راه مجرای ادراری (TURP) برای بزرگ شدن خوش‌خیم پروستات سودی نمی‌برند. به‌طور کلی، شواهد کافی برای نشان دادن تاثیر مفید تمرین عضلات کف لگن وجود نداشت.
از سه دستگاه فشرده سازی خارجی آزمایش‌شده، به نظر می‌رسید که یک گیره آلت تناسلی بهتر از بقیه بود.
عوارض جانبی
گیره آلت تناسلی به دلیل وجود خطرات بی‌خطری باید با احتیاط استفاده شود.
محدودیت‌های مرور
در به‌روزرسانی‌های آینده، ممکن است ارزش بررسی دو مرور جداگانه از کارآزمایی‌های «درمان» و «پیشگیری» وجود داشته باشد. همچنین برای ارزیابی مدیریت محافظه‌کارانه به انجام تحقیقات بیشتری نیاز است که کیفیت بهتری داشته باشند.
ارزش رویکردهای مختلف برای مدیریت محافظه‌کارانه بی‌اختیاری ادراری پس از پروستاتکتومی، پس از انجام پروستاتکتومی رادیکال نامشخص است. شواهد متناقض بوده و در نتیجه برای به دست آوردن پاسخ قطعی در این زمینه، انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده (RCT) دقیق و با قدرت کافی که از اصول و توصیه‌های بیانیه CONSORT پیروی کنند، مورد نیاز است. کارآزمایی‌ها باید به گونه‌ای قوی طراحی شوند که به سوالات تحقیقاتی خاص پاسخ دهند و شامل پیامدهایی باشند که از دیدگاه بیمار در تصمیم‌گیری مهم بوده و همچنین به متخصصان مراقبت‌های سلامت مرتبط هستند. بی‌اختیاری طولانی‌مدت ممکن است توسط یک گیره خارجی آلت تناسلی کنترل شود، اما مشکلات مربوط به بی‌خطری و ایمنی آن وجود دارند.
بی‌اختیاری ادرار (urinary incontinence) پس از انجام پروستاتکتومی رادیکال (radical prostatectomy) شایع است و همچنین می‌تواند در برخی شرایط پس از رزکسیون پروستات از طریق مجرای ادرار (transurethral resection of the prostate; TURP) رخ دهد. مدیریت محافظه‌کارانه (conservative management) شامل تمرین عضلات کف لگن با یا بدون بیوفیدبک، تحریک الکتریکی، عصب‌دهی مغناطیسی خارج از بدن (extra-corporeal magnetic innervation; ExMI)، دستگاه‌های فشرده‌سازی (گیره آلت تناسلی (penile clamp))، تغییر شیوه زندگی، یا ترکیبی از روش‌ها است.
تعیین اثربخشی مدیریت محافظه‌کارانه برای بی‌اختیاری ادرار تا 12 ماه پس از پروستاتکتومی از طریق مجرای ادرار، سوپراپوبیک (suprapubic)، لاپاروسکوپی، رادیکال رتروپوبیک یا از راه پرینه، شامل هر نوع درمان محافظه‌کارانه تکی یا هر ترکیبی از درمان‌های محافظه‌کارانه.
پایگاه ثبت تخصصی گروه بی‌اختیاری در کاکرین (5 فوریه 2014)، CENTRAL (2014، شماره 1)، EMBASE (ژانویه 2010 تا هفته 3 سال 2014)، CINAHL (ژانویه 1982 تا 18 ژانویه 2014)، ClinicalTrials.gov، پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (هر دو در 29 ژانویه 2014 جست‌وجو شدند)، و فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که مداخلات محافظه‌کارانه را برای کنترل ادرار در مردان پس از پروستاتکتومی ارزیابی کردند.
دو یا چند نویسنده مرور کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها را ارزیابی کرده و داده‌ها را خلاصه کردند. ما سعی کردیم با چندین نویسنده از مطالعات واردشده برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر تماس بگیریم.
پنجاه کارآزمایی معیارهای ورود را داشتند، 45 مورد در مردان پس از پروستاتکتومی رادیکال، چهار کارآزمایی پس از TURP و یک کارآزمایی پس از یکی از این دو جراحی. کارآزمایی‌ها شامل 4717 مرد بودند که 2736 نفر از آنها مداخله محافظه‌کارانه فعال داشتند. تنوع قابل توجهی در مداخلات، جمعیت مطالعه و معیارهای پیامد وجود داشت. داده‌ها برای بسیاری از پیامدهای از پیش اعلام شده در دسترس نبودند. نشانه‌های مردان با گذشت زمان، بدون توجه به نوع مدیریت، بهبود یافتند.
هیچ شواهدی از هشت کارآزمایی به دست نیامد که نشان دهد تمرین عضلات کف لگن با یا بدون بیوفیدبک بهتر از کنترل برای مردانی بود که تا 12 ماه پس از پروستاتکتومی رادیکال بی‌اختیاری ادرار داشتند؛ کیفیت شواهد در سطح متوسط ارزیابی شد (به عنوان مثال 57% با بی‌اختیاری ادرار در گروه مداخله در مقابل 62% در گروه کنترل، خطر نسبی (RR) برای بی‌اختیاری پس از 12 ماه: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.60 به 1.22). یک کارآزمایی بزرگ چند مرکزی از درمان یک-به-یک تفاوتی را در معیارهای پیامد ادراری یا کیفیت زندگی نشان نداد و CI باریکی داشت. بعید به نظر می‌رسد که مردان پس از TURP از درمان PFMT یک-به-یک سود ببرند. کارآزمایی‌های کوچک و مجزا داده‌هایی را ارائه کردند که تحریک الکتریکی، عصب‌دهی مغناطیسی خارجی، یا ترکیبی از درمان‌ها ممکن است مفید باشند، اما شواهد محدود بود.
میان کارآزمایی‌ها از درمان محافظه‌کارانه برای همه مردان پس از پروستاتکتومی رادیکال، با هدف درمان و پیشگیری، شواهدی با کیفیت متوسط از مزیت کلی تمرین عضلات کف لگن در مقابل مدیریت کنترل از نظر کاهش بی‌اختیاری ادرار (به عنوان مثال 10% با بی‌اختیاری ادراری پس از یک سال در گروه‌های مداخله در مقابل 32% در گروه‌های کنترل، RR برای بی‌اختیاری ادرار: 0.32؛ 95% CI؛ 0.20 تا 0.51) به دست آمد. با این حال، این یافته توسط دیگر داده‌های تست‌های پد (pad test) پشتیبانی نشد. یافته‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا ارزیابی خطر سوگیری (bias) محدودیت‌های روش‌شناسی را نشان داد.
مردان در یک کارآزمایی، رضایت بیشتری از یک نوع دستگاه فشرده‌سازی خارجی داشتند، که در مقایسه با دو نوع دیگر یا عدم درمان، کمترین میزان بی‌اختیاری ادرار را ایجاد کرد. تاثیر دیگر مداخلات محافظه‌کارانه مانند تغییر سبک زندگی نامشخص باقی ماند زیرا هیچ کارآزمایی‌ای دربرگیرنده این مداخلات نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.