اختلال اضطراب فراگیر (generalised anxiety disorder; GAD) یک بیماری بسیار شایع است، که در آن افراد از نگرانی یا اضطراب بیش از حد در مورد رویدادها و مشکلات روزمره رنج می‌برند. درمان‌های روان‌شناختی شکل محبوبی از درمان اختلالات اضطرابی به شمار می‌آیند. هدف این مرور آن بود که دریابد درمان‌های روان‌شناختی برای GAD موثر هستند یا خیر، و اینکه درمان شناختی رفتاری (CBT) موثرتر از دیگر رویکردهای درمان روان‌شناختی، از جمله درمان‌های روان‌پویشی (psychodynamic therapy) و حمایتی (supportive therapy) است یا خیر. این مرور در مجموع شامل 25 مطالعه (با مجموع 1305 شرکت‌کننده) شد. همه مطالعات از یک رویکرد CBT استفاده کردند، و CBT را با درمان معمول یا لیست انتظار (13 مطالعه)، یا با درمان روان‌شناختی دیگر (12 مطالعه) مقایسه کردند. این مرور نشان داد افرادی که برای درمان روان‌شناختی مبتنی بر رویکرد CBT شرکت داشتند، نسبت به افرادی که درمان معمول دریافت کرده یا در لیست انتظار برای درمان بودند، احتمال بیشتری داشت که در پایان درمان اضطراب خود را کاهش دهند. CBT همچنین در کاهش نشانه‌های ثانویه نگرانی و افسردگی بسیار موثر بود. افرادی که در CBT گروهی شرکت کردند و افراد مسن‌تر، احتمال بیشتری داشت که درمان را ترک کنند. هیچ یک از مطالعاتی که CBT را با درمان معمول یا لیست انتظار مقایسه کردند، اثربخشی طولانی‌مدت CBT را بررسی نکرد. مشخص نیست افرادی که در جلسات CBT شرکت داشتند، نسبت به افرادی که برای درمان روان‌پویشی یا درمان حمایتی شرکت کردند، احتمال کاهش اضطراب بیشتری داشتند یا خیر، زیرا فقط یک مطالعه CBT را با درمان روان‌پویشی مقایسه کرد و شش مطالعه که CBT را با درمان حمایتی مقایسه کردند، نتایج متفاوتی را نشان دادند. هیچ یک از مطالعات گنجانده‌شده در مرور در مورد عوارض جانبی احتمالی یا قابل قبول بودن درمان‌های روان‌شناختی، گزارشی ندادند. مطالعات بیشتری باید انجام شوند تا مشخص شود درمان‌های روان‌پویشی و حمایتی برای GAD موثر هستند یا خیر، و اینکه CBT نسبت به دیگر رویکردهای روان‌درمانی در درمان GAD مفیدتر است یا خیر.
روان‌درمانی مبتنی بر اصول CBT در کاهش نشانه‌های اضطراب برای درمان کوتاه‌مدت GAD موثر است. مجموعه شواهدی که CBT را با دیگر درمان‌های روان‌شناختی مقایسه می‌کنند، کوچک و ناهمگون است، که از نتیجه‌گیری در مورد اینکه کدام درمان روان‌شناختی موثرتر است، جلوگیری می‌کند. انجام مطالعات بیشتر برای بررسی مدل‌های غیر CBT برای اطلاع‌رسانی به سیاست مراقبت‌های سلامت در مورد مناسب‌ترین اشکال درمان روان‌شناختی در درمان GAD مورد نیاز است.
اختلال اضطراب فراگیر (generalised anxiety disorder; GAD) یک وضعیت بسیار شایع است، که با نگرانی یا اضطراب بیش از حد در مورد رویدادها و مشکلات روزمره مشخص می‌شود. اثربخشی و اثربخشی مقایسه‌ای درمان‌های روان‌شناختی به صورت گروهی هنوز در درمان GAD مورد ارزیابی قرار نگرفته است.
بررسی اثربخشی و قابلیت پذیرش درمان‌های روان‌شناختی، در گروه‌های درمان شناختی رفتاری (cognitive behavioural therapy; CBT)، درمان روان‌پویشی (psychodynamic therapy) و درمان حمایتی (supportive therapy)، در مقایسه با درمان معمول/لیست انتظار ( treatment as usual/waiting list; TAU/WL) و مقایسه با یکدیگر، برای بیماران مبتلا به GAD.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه مرور افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در کاکرین (CCDAN) را جستوجو کرده و جست‌وجوهای تکمیلی را در MEDLINE؛ PsycInfo؛ EMBASE؛ LILACS و controlledtrials.com در فوریه 2006 انجام دادیم. فهرست منابع مقالات بازیابی‌شده را جستوجو کرده، و برای کسب اطلاعات در مورد کارآزمایی‌های در حال انجام/تکمیل‌شده، با نویسندگان کارآزمایی و کارشناسان در این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که در محیط‌های غیربستری، شامل بزرگسالان 18 تا 75 سال با تشخیص اولیه GAD انجام شده، و به درمان روان‌شناختی در مقایسه با TAU/WL یا دیگر درمان‌های روان‌شناختی اختصاص یافتند.
داده‌های مربوط به بیماران، مداخلات و پیامدها توسط دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استخراج شده، و کیفیت روش‌شناسی (methodology) هر مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. پیامد اولیه، کاهش اضطراب بود، بر اساس یک معیار دو حالتی (dichotomous) از پاسخ بالینی، با استفاده از نسبت خطر (relative risk)، و بر اساس یک معیار پیوسته (continuous) از کاهش نشانه، با استفاده از تفاوت میانگین استانداردشده (SMD)، با 95% فاصله اطمینان.
بیست و پنج مطالعه (1305 شرکت‌کننده) در مرور گنجانده شدند، که از این میان 22 مطالعه (1060 شرکت‌کننده) داده‌ها را به متاآنالیزها کمک کردند. بر اساس نتایج سیزده مطالعه، درمان‌های روان‌شناختی، که همگی از رویکرد CBT استفاده کردند، در دستیابی به پاسخ بالینی پس از درمان (RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.55 تا 0.74)، و همچنین در کاهش نشانه‌های اضطراب، نگرانی و افسردگی موثرتر از TAU/WL بودند. هیچ مطالعه‌ای ارزیابی طولانی‌‌مدت‌تر CBT را در برابر TAU/WL انجام نداد. شش مطالعه CBT را با درمان حمایتی (درمان غیر رهنمودی (non-directive) و شرایط توجه-دارونما (attention-placebo)) مقایسه کردند. تفاوت معنی‌داری در پاسخ بالینی میان CBT و درمان حمایتی پس از درمان نشان داده نشد (RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.06)، با این حال، ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی نشان داده شد، که تا حدی با تعداد جلسات درمانی قابل توجیه بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.