در این نسخه به‌روز شده، 12 مطالعه جدید را اضافه کردیم. این مرور اکنون شامل 33 مطالعه با حضور 5255 بازمانده از سکته مغزی و 3134 شرکت‌کننده مراقب است. بیست‌-دو کارآزمایی، مداخلات ارائه اطلاعات فعال و 11 کارآزمایی، مداخلات ارائه اطلاعات غیر-فعال را ارزیابی کردند. اکثر کارآزمایی‌ها به دلیل عدم کورسازی شرکت‌کنندگان، پرسنل و ارزیابان پیامد در جایی که پیامدها به صورت خود-گزارشی بودند، در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند. کمتر از نیمی از مطالعات از لحاظ تولید تصادفی توالی، پنهان‌سازی تخصیص، داده‌های ناقص پیامد یا گزارش‌دهی انتخابی در معرض خطر پائین سوگیری بودند. تخمین‌های زیر، بر اساس کیفیت شواهد، قطعیت پائینی دارند، مگر اینکه خلاف آن ذکر شود.

با در نظر گرفتن قطعیت و اندازه تاثیر، آنالیزها نشان داد که برای بازماندگان سکته مغزی، ارائه اطلاعات فعال ممکن است دانش مربوط به سکته مغزی را بهبود بخشد (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.41؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.65؛ 3 مطالعه، 275 شرکت‌کننده)، ممکن است موارد اضطراب و افسردگی را اندکی کاهش دهد (خطر نسبی (RR) اضطراب: 0.85؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.06؛ 5 مطالعه، 1132 شرکت‌کننده؛ RR افسردگی: 0.83؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.01؛ 6 مطالعه، 1315 شرکت‌کننده)، ممکن است نمره اضطراب را در مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان (Hospital Anxiety and Depression Scale; HADS) کمی کاهش دهد (تفاوت میانگین (MD): 0.73-؛ 95% CI؛ 1.10- تا 0.36-؛ 6 مطالعه، 1171 شرکت‌کننده)، احتمالا نمره افسردگی HADS را اندکی کاهش می‌دهد (MD (مقیاس مجدد از SMD): 0.8-؛ 95% CI؛ 1.27- تا 0.34-؛ 8 مطالعه، 1405 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و ممکن است هر یک از حوزه‌های فرم کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization Quality of Life assessment short-form; WHOQOL-BREF) را بهبود ببخشد (فیزیکی، MD: 11.5؛ 95% CI؛ 7.81 تا 15.27؛ روانشناسی، MD: 11.8؛ 95% CI؛ 7.29 تا 16.29؛ اجتماعی، MD: 5.8؛ 95% CI؛ 0.84 تا 10.84؛ محیط زیست، MD: 7.0؛ 95% CI؛ 3.00 تا 10.94؛ 1 مطالعه، 60 شرکت‌کننده). هیچ مطالعه‌ای بهزیستی (well-being) روانی مثبت را ارزیابی نکرد.

برای مراقبین، ارائه اطلاعات فعال ممکن است نمرات اضطراب و افسردگی HADS را اندکی کاهش دهد (MD برای اضطراب: 0.40-؛ 95% CI؛ 1.51- تا 0.70؛ 3 مطالعه، 921 شرکت‌کننده، MD برای افسردگی: 0.30-؛ 95% CI؛ 1.53- تا 0.92؛ 3 مطالعه، 924 شرکت‌کننده)، ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در بهزیستی روانی مثبت شود که با پرسشنامه بهزیستی برادلی (Bradley's well-being questionnaire) ارزیابی شد (MD: -0.18؛ 95% CI؛ 1.34- تا 0.98؛ 1 مطالعه، 91 شرکت‌کننده) و ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در کیفیت زندگی ارزیابی شده در مقیاس 0 تا 100 آنالوگ بصری شود (MD: 1.22؛ 95% CI؛ 7.65- تا 10.09؛ 1 مطالعه، 91 شرکت‌کننده). شواهد مربوط به تاثیرات ارائه اطلاعات فعال بر دانش مراقبان در ارتباط با سکته مغزی و موارد اضطراب و افسردگی بسیار نامطمئن است (با قطعیت بسیار پائین).

برای بازماندگان سکته مغزی، ارائه اطلاعات غیر-فعال ممکن است نمرات اضطراب و افسردگی HADS را کمی افزایش دهد (MD برای اضطراب: 0.67؛ 95% CI؛ 0.37- تا 1.71؛ MD برای افسردگی: 0.39؛ 95% CI؛ 0.61- تا 1.38؛ 3 مطالعه، 227 شرکت‌کننده)، و شواهد در مورد تاثیرات آن بر دانش مربوط به سکته مغزی، کیفیت زندگی، و موارد اضطراب و افسردگی بسیار نامطمئن است. در رابطه با مراقبان، شواهد مربوط به تاثیرات ارائه اطلاعات غیر-فعال بر دانش مربوط به سکته مغزی و نمرات اضطراب و افسردگی HADS بسیار نامطمئن است. هیچ مطالعه‌ای در زمینه ارائه اطلاعات غیر-فعال، کیفیت زندگی مراقب، یا بهزیستی روانی مثبت را در بازماندگان سکته مغزی یا مراقبان آنها اندازه‌گیری نکرد.