سوء استفاده جنسی از کودکان یک مشکل اجتماعی اساسی است که تعداد زیادی از کودکان و جوانان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مشکل برای بسیاری از کودکان، اگرچه نه همه آنها، می‌تواند منجر به طیفی از مشکلات روانی و رفتاری شود که برخی از آنها می‌توانند تا بزرگسالی ادامه یابند. دانستن اینکه چه عاملی برای کودکانی که قبلا توسط این رویدادها آسیب دیده‌اند، به احتمال زیاد مفید است، مهم است. هدف این مرور آن بود که بداند رویکردهای شناختی-رفتاری (cognitive-behavioural treatment; CBT) به کاهش تاثیر منفی سوء استفاده جنسی به کودکان کمک می‌کنند یا خیر. ده مطالعه که در مجموع 847 کودک در آنها شرکت کردند، معیارهای ورود به مرور را داشتند. فرایند گزارش‌دهی مطالعات ضعیف بود، و به نظر می‌رسد ضعف‌های قابل توجهی در کیفیت مطالعه وجود دارد. شواهد نشان می‌دهد که CBT ممکن است تاثیر مثبتی بر تاثیرات سوء استفاده جنسی از کودکان، از جمله افسردگی، استرس پس از تروما و اضطراب داشته باشد، اما سطح نتایج به‌طور کلی متوسط بودند. لزوم بحث در مورد کاربردهای عملی و تحقیقات آینده وجود دارد.
نتیجه‌گیری‌های این مرور به‌روز شده همان نتایجی است که برای نخستین‌بار منتشر شدند. این مرور، پتانسیل CBT را برای پرداختن به پیامدهای نامطلوب سوء استفاده جنسی در کودکان تایید می‌کند، اما محدودیت‌های پایه شواهد و نیاز به انجام کارآزمایی‌های با دقت انجام‌شده و با گزارش‌دهی بهتر را برجسته می‌کند.
علی‌رغم تفاوت‌هایی که در نحوه تعریف سوء استفاده جنسی از کودکان و نوجوانان («آزار جنسی کودکان» (child sexual abuse)) وجود دارد، بین پزشکان و محققان این اتفاق نظر وجود دارد که یک مشکل اجتماعی اساسی در سراسر جهان است. تاثیرات سوء استفاده جنسی در طیف وسیعی از نشانه‌ها، از جمله ترس، اضطراب، اختلال استرس پس از تروما و مشکلات رفتاری مختلف بیرونی و درونی، مانند رفتارهای نامناسب جنسی، آشکار می‌شوند. سوء استفاده جنسی از کودکان با افزایش خطر مشکلات روانی در بزرگسالی مرتبط است. از رویکردهای شناختی-رفتاری برای کمک به کودکان و والدین غیرمتخلف یا «ایمن» آنها برای مدیریت عواقب سوء استفاده جنسی در دوران کودکی استفاده می‌شوند. این مطالعه، اولین مرور کاکرین را از مداخلات رویکردهای شناختی-رفتاری برای کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند، به‌روز می‌کند که اولین بار در سال 2006 منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی رویکردهای شناختی-رفتاری (cognitive-behavioural treatment; CBT) در پرداختن به عواقب فوری و طولانی‌‌مدت‌تر سوء استفاده جنسی بر کودکان و جوانان تا 18 سال.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (2011 شماره 4)، MEDLINE (1950 تا هفته 3 نوامبر 2011)؛ EMBASE (1980 تا هفته 47 سال 2011)؛ CINAHL (1937 تا 2 دسامبر 2011)؛ PsycINFO (1887 تا هفته 5 نوامبر 2011)؛ LILACS (1982 تا 2 دسامبر 2011) و OpenGrey، که قبلا OpenSIGLE نامیده می‌شد (1980 تا 2 دسامبر 2011) را جست‌وجو کردیم. برای این به‌روزرسانی، ClinicalTrials.gov و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) را نیز جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را از انجام CBT در کودکان و نوجوانان تا سن 18 سال که مورد آزار جنسی قرار داشتند، در مقایسه با درمان معمول، با یا بدون کنترل دارونما (placebo)، وارد کردیم.
حداقل دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن عناوین و چکیده‌های شناسایی شده را در فرایند جست‌وجو ارزیابی کردند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات واردشده استخراج کرده و آنها را در نرم‌افزار Review Manager 5 وارد کردند. داده‌ها را به دو صورت نوشتاری و گرافیکی (نمودار انباشت (forest plot)) سنتز و ارایه دادیم.
تعداد 10 کارآزمایی را با مجموع 847 شرکت‌کننده وارد کردیم. همه مطالعات برنامه‌های CBT ارایه شده به کودکان یا کودکان و والدین غیرمتخلف را بررسی کردند. گروه‌های کنترل شامل کنترل‌های لیست انتظار (1=n) یا درمان معمول (9=n) بودند. درمان معمول، در بیشتر موارد، روان‌درمانی حمایتی و بدون ساختار بود. به‌طور کلی ، روند گزارش‌دهی مطالعات ضعیف بود. فقط چهار مطالعه از نظر تولید توالی (sequence generation)، «خطر پائین سوگیری (bias)» داشت و فقط یک مطالعه با «خطر پائین سوگیری» در رابطه با پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) ارزیابی شد. همه مطالعات «خطر سوگیری بالا» را در رابطه با کورسازی (blinding) ارزیابان پیامد یا پرسنل نشان دادند؛ بیشتر مطالعات در مورد این موارد یا دیگر موضوعات سوگیری، گزارشی را ارایه نکردند. اکثر مطالعات نتایج را برای افرادی گزارش دادند که مطالعه را به پایان رساندند، نه کسانی که وارد مطالعه شدند.
افسردگی، اختلال استرس پس از تروما (post-traumatic stress disorder; PTSD)، اضطراب و مشکلات رفتاری کودک، پیامدهای اولیه بودند. داده‌ها نشان می‌دهند که CBT ممکن است تاثیر مثبتی بر عواقب سوء استفاده جنسی از کودکان داشته باشد، اما اکثر نتایج از نظر آماری معنی‌دار نبودند. به نظر می‌رسد قوی‌ترین شواهد مربوط به تاثیرات مثبت CBT در کاهش نشانه‌های PTSD و اضطراب باشد، اما حتی در این زمینه‌ها نیز تاثیرات مداخله در بهترین حالت در سطح «متوسط» قرار داشتند. متاآنالیز داده‌های پنج مطالعه نشان داد که بلافاصله پس از مداخله، به‌طور متوسط 1.9 امتیاز در پرسشنامه افسردگی کودک (Child Depression Inventory) کاهش می‌یابد (95% فاصله اطمینان (CI): کاهش 4.0 تا افزایش 0.4؛ I 2 = 53%؛ مقدار P برای ناهمگونی (heterogeneity) = 0.08)، که نشان دهنده اندازه تاثیرگذاری (effect size) کوچک تا متوسط مداخله است. داده‌های شش مطالعه، به‌طور متوسط کاهش 0.44 انحراف معیار (standard deviation; SD) را در انواع مقیاس‌های بررسی اختلال استرس پس از تروما در کودک نشان داد (95% CI؛ 0.16 تا 0.73؛ I 2 = 46%؛ مقدار P برای ناهمگونی = 0.10). ترکیب داده‌های پنج مطالعه، به‌طور متوسط کاهش 0.23 انحراف معیار را در مقیاس‌های مختلف بررسی اضطراب کودک نشان داد (95% CI؛ 0.3 تا 0.4؛ I 2 = 0%؛ مقدار P برای ناهمگونی = 0.84). هیچ مطالعه‌ای عوارض جانبی را گزارش نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.