اکسیژن در بدن حمل می‌شود که به هموگلوبین خون متصل است. پالس اکسیمتر با عبور نور از پوست، میزان اکسیژنی را که خون حمل می‌کند، کنترل می‌کند. بروز هیپوکسمی (hypoxaemia) - زمانی که سطح اکسیژن در خون به کمتر از حد مطلوب می‌رسد - خطری حین جراحی است که تنفس و تهویه بیمار ممکن است تحت تاثیر بیهوشی یا دیگر داروها قرار گیرند. کارکنان پزشکی اغلب بیماران را حین و پس از جراحی با استفاده از پالس اکسیمتری تحت نظر دارند، اما مشخص نیست که این کار، خطر بروز عوارض جانبی پس از جراحی را کاهش می‌دهد یا خیر. ما شواهدی را در مورد تاثیر پالس اکسیمتر بر پیامدهای بیماران تحت جراحی مرور کردیم. در این بهروزرسانی مرور، جست‌وجو تا جون 2013 ادامه داشت. ما پنج مطالعه را شناسایی کردیم که در آنها در مجموع 22,992 شرکت‌کننده به‌طور تصادفی برای پایش یا عدم پایش با پالس اکسیمتر اختصاص یافتند. این مطالعات به اندازه کافی مشابه نبودند تا نتایج آنها از نظر آماری ترکیب شوند. نتایج مطالعه نشان دادند که اگرچه پالس اکسیمتری می‌تواند کمبود اکسیژن را در خون تشخیص دهد، استفاده از آن بر عملکرد شناختی فرد تاثیر نمی‌گذارد و خطر بروز عوارض یا مرگ پس از بیهوشی را کاهش نمی‌دهد. این مطالعات به اندازه کافی بزرگ بودند که کاهش عوارض را نشان دهند، و اطمینان حاصل شد که پیامدها در هر دو گروه به یک شکل ارزیابی شدند. مطالعات مذکور در کشورهای توسعه‌یافته انجام شدند، جایی که استانداردهای بیهوشی و مراقبت‌های پرستاری در سطح بالایی قرار دارد. این امکان وجود دارد که پالس اکسیمتری ممکن است تاثیر بیشتری بر پیامدها در دیگر مناطق جغرافیایی با ارائه کمتر مراقبت‌های سلامت جامع، داشته باشد.
این مطالعات تایید کردند که پالس اکسیمتری می‌تواند هیپوکسمی و رویدادهای مرتبط را تشخیص دهد. با این حال، ما هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر پالس اکسیمتری بر پیامد بیهوشی بیماران پیدا نکردیم. نتایج متناقض ذهنی و عینی مطالعه، علی‌رغم گردآوری روشمند از داده‌ها از یک جمعیت نسبتا بزرگ جراحی عمومی، نشان می‌دهد که ارزش پایش حین جراحی با پالس اکسیمتری در رابطه با بهبود پیامدهای قابل اعتماد، اثربخشی و کارایی آن، مورد تردید است. پایش مداوم وضعیت بیمار با پالس اکسیمتری، انتقال آنها را به ICU کاهش نداد و مرگ‌ومیر را کم نکرد، و مشخص نیست که هیچ سود واقعی از کاربرد این فناوری برای بیمارانی که پس از جراحی قلب و توراسیک در یک بخش مراقبت عمومی بهبود می‌یابند، حاصل شد یا خیر.
این مطالعه، یک بهروزرسانی از یک مرور کاکرین است که برای آخرین بار در شماره 9، سال 2009، کتابخانه کاکرین منتشر شد. پالس اکسیمتری (pulse oximetry) به‌طور گسترده‌ای در دوره حول و حوش زمان انجام جراحی (perioperative period) مورد استفاده قرار می‌گیرد و ممکن است با امکان تشخیص زودهنگام، و در نتیجه، اصلاح رویدادهای حول و حوش زمان انجام جراحی که ممکن است باعث بروز عوارض پس از جراحی یا حتی مرگ بیمار شود، پیامدهای بیمار را بهبود بخشد. فقط چند کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده در زمینه استفاده از پالس اکسیمتری در طول دوره بیهوشی و در اتاق ریکاوری انجام شده که بروز حوادث هیپوکسمی را حول و حوش زمان انجام جراحی، عوارض قلبی‌ریوی را پس از جراحی و اختلال عملکرد شناختی را توصیف می‌کنند.
بررسی استفاده از پایش وضعیت بیمار حول و حوش زمان انجام جراحی با پالس اکسیمتری برای شناسایی واضح پیامدهای نامطلوب که ممکن است با استفاده از آن پیشگیری شده یا بهبود یابند.
فرضیه‌های زیر مورد بررسی قرار گرفتند.
1. استفاده از پالس اکسیمتری با بهبودی در تشخیص و درمان هیپوکسمی همراه است.
2. تشخیص و درمان به موقع هیپوکسمی باعث کاهش عوارض و مرگ‌ومیر در دوره حول و حوش زمان انجام جراحی می‌شود.
3. استفاده از پالس اکسیمتری به‌خودی‌خود باعث کاهش عوارض و مرگ‌ومیر در دوره حول و حوش زمان انجام جراحی می‌شود.
4. استفاده از پالس اکسیمتری، تعداد بستری‌های برنامه‌ریزی نشده را در بخش مراقبت‌های ویژه (intensive care unit; ICU) به دلیل مشکلات تنفسی، طول دوره بستری مجدد را در ICU یا هر دو را کاهش می‌دهد.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (2013، شماره 5)، MEDLINE (1966 تا جون 2013)، EMBASE (1980 تا جون 2013)، CINAHL (1982 تا جون 2013)، ISI Web of Science (1956 تا جون 2013)، LILACS (1982 تا جون 2013) و بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های در حال انجام؛ همچنین فهرست منابع کارآزمایی‌ها و مقالات مروری را جست‌وجو و بررسی کردیم. جست‌وجوی اصلی در ژانویه 2005 انجام شده، و در می 2009 بهروزرسانی شد.
همه کارآزمایی‌های کنترل‌شده‌ای را وارد کردیم که شرکت‌کنندگان را به‌طور تصادفی به دریافت پالس اکسیمتری یا عدم دریافت آن در طول دوره حول و حوش زمان انجام جراحی اختصاص دادند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را در رابطه با رویدادهای قابل تشخیص توسط پالس اکسیمتری، هر گونه عوارض جدی که در طول بیهوشی یا در دوره پس از پس از جراحی رخ دادند، یا مرگ‌ومیر حین جراحی یا پس از آن را ارزیابی کردند.
آخرین بهروزرسانی مرور، پنج مطالعه واجد شرایط را شناسایی کرد. بهروزرسانی جست‌وجو، یک مطالعه را پیدا کرد که در انتظار ارزیابی است اما هیچ مطالعه واجد شرایط دیگری وجود نداشت. ما مطالعاتی را با داده‌های 22,992 شرکت‌کننده که واجد شرایط آنالیز بودند، در نظر گرفتیم. این مطالعات جزئیات کافی را در مورد روش‌های مورد استفاده برای تصادفی‌سازی و پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) ارائه ندادند. برای پرسنل مطالعه غیرممکن بود که نسبت به تخصیص شرکت کنندگان در مطالعه کورسازی شوند، زیرا آنها نیاز داشتند که بتوانند به قرائت‌های اکسیمتری پاسخ دهند. اقدامات مناسب برای به حداقل رساندن سوگیری تشخیص برای پیامدهای هیپوکسمی و عوارض انجام شدند. نتایج نشان دادند که هیپوکسمی در گروه پالس اکسیمتری، هم در اتاق عمل و هم در اتاق ریکاوری، کاهش یافت. در طول پایش وضعیت بیمار در اتاق ریکاوری، بروز هیپوکسمی در گروه پالس اکسیمتری 1.5 تا سه برابر کمتر رخ داد. عملکرد شناختی پس از جراحی مستقل از نظارت حین جراحی با پالس اکسیمتری بود. یک مطالعه منفرد در جراحی عمومی نشان داد که عوارض پس از جراحی در 10% از شرکت‌کنندگان گروه اکسیمتری و در 9.4% از افراد گروه کنترل رخ دادند. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در عوارض قلبی‌عروقی، تنفسی، عصبی یا عفونی در دو گروه مشاهده نشد. میانه (median) مدت بستری در هر دو گروه پنج روز بود، و تعداد مساوی از وقوع مرگ‌ومیر داخل بیمارستانی در دو گروه گزارش شد. پالس اکسیمتری پیوسته (continuous)، پتانسیل افزایش هوشیاری و کاهش عوارض ریوی را پس از جراحی قلب دارد؛ با این حال، نظارت روتین مداوم، میزان انتقال بیمار را به ICU کاهش نداد و مرگ‌ومیر کلی را کم نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.