سرطان وولو (vulvar cancer) نادر است، و عمدتا زنان مسن را مبتلا می‌کند. تا دهه 1980، زنان مبتلا تحت جراحی گسترده و قطع عضو قرار می‌گرفتند. غدد لنفاوی کشاله ران در دو طرف، همچنین تمام بافت وولو برداشته می‌شدند. اخیرا جراحان عمل کوچکتری را انجام داده‌اند، و تا آنجا که ممکن است بافت وولو را باقی می‌گذارند. هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (RCTs) در مورد بی‌خطری این جراحی انجام نشده، اما با توجه به شواهد موجود به نظر می‌رسد انجام این جراحی کوچک‌تر در اکثر بیماران بی‌خطر باشد.
شواهد موجود در مورد جراحی برای سرطان اولیه وولو به‌طور کلی ضعیف است. از مطالعات دارای کیفیت بالا به این نتیجه رسیدیم که برداشتن موضعی رادیکال یک جایگزین بی خطر برای وولوکتومی رادیکال در بیماران مبتلا به کارسینوم اولیه وولو است.
دایسکسیون غدد لنفاوی کشاله ران طرف مقابل را می‌توان در بیماران مبتلا به تومور لترالیزه شده حذف کرد، و روش برش سه‌گانه به اندازه دیسکسیون en bloc بی‌خطر است. با این حال، دایسکسیون غدد لنفاوی فمور منجر به بروز بیشتر عود بیماری در کشاله ران می‌شود.
انجام مطالعات بیشتری با کیفیت خوب مورد نیاز است، اگرچه انجام RCT در درمان سرطان وولو ممکن است به دلیل نادر بودن این بیماری واقع‌بینانه نباشد. با این حال، مطالعات مشاهده‌ای با کیفیت بالاتر می‌توانند شواهد قابل اعتمادتری را در اختیار ما قرار دهند.
جراحی رادیکال از اواسط دهه 1900 درمان استاندارد برای بیماران مبتلا به سرطان وولو (vulvar cancer) اولیه بوده است. ارقام بقا (survival) در بیماران عالی بوده، اما نرخ عوارض بالا است. از سال 1980، جراحی به منظور کاهش عوارض در بیماران مبتلا به بیماری محدود، شخصی‌سازی شد.
مقایسه اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان شخصی‌سازی شده (individualised treatment) با جراحی گسترده استاندارد.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین، شماره 4؛ 2007)، MEDLINE (1966 تا اپریل 2007) و EMBASE (تا اپریل 2007) را جست‌وجو کردیم. همچنین آرشیو مقالات خود را بر اساس جست‌وجوی دستی در شش مجله پیشرو مرتبط از دسامبر 1986 تا به امروز، جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مطالعات شناسایی‌شده، کتابچه‌های راهنمای سرطان زنان و چکیده مقالات کنفرانس‌ها نیز اسکن شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs)، مطالعات موردی کنترل‌شده و مشاهده‌ای در مورد اثربخشی جراحی (جراحی موضعی و دایسکسیون غدد لنفاوی منطقه‌ای) در بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی cT1N0M0 وولو.
معیارهای پیامد عبارت بودند از بقای کلی، بقای مختص بیماری، بقای بدون بیماری (disease-free survival; DFS)، عوارض درمان، و کیفیت زندگی (QoL).
سه نویسنده مرور (AA؛ JVD؛ MS) به‌طور مستقل از هم، کیفیت مطالعه را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند.
از سه مطالعه، ما به این نتیجه رسیدیم که هیچ تفاوتی در بروز موارد زیر وجود نداشت:
1. سرطان موضعی عود کننده وولو میان اکسزیون موضعی رادیکال و وولوکتومی رادیکال (radical vulvectomy)، یا
2. عود بیماری در کشاله ران میان دایسکسیون یک طرفه و دو طرفه غدد لنفاوی کشاله ران در بیماران دارای تومور به خوبی لترالیزه شده.
علاوه بر این، دایسکسیون سطحی غدد لنفاوی کشاله ران به اندازه دیسکسیون کامل غدد لنفاوی فمورو-اینگوینال (femoro-inguinal) بی‌خطر نیست. روش برش سه‌گانه (triple incision) یک روش بی‌خطر است، که حاشیه‌های بدون تومور در آن بزرگتر از 8 میلی‌متر بوده و افزایش جزئی در عودها از کاهش عوارض بیشتر نیست.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.