تعداد 16 کارآزمایی (با 1110 نوزاد) انجام‌شده را روی NAS ثانویه به مصرف اوپیوئید مادران در دوران بارداری وارد کردیم. هفت مطالعه با خطر پائین سوگیری در تجزیه‌و‌تحلیل حساسیت گنجانده شدند.

اوپیوئید در برابر عدم-درمان/مراقبت معمول: یک کارآزمایی واحد (80 نوزاد) درباره مورفین و مراقبت حمایتی در برابر مراقبت حمایتی به‌تنهایی، هیچ تفاوتی را در شکست درمان گزارش نکرد (خطر نسبی (RR): 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 4.07؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). هیچ نوزادی دچار تشنج نشد. این کارآزمایی به مورتالیتی، ناتوانی در تکامل سیستم عصبی و عوارض جانبی اشاره نکرد. مورفین تعداد روزهای بستری (تفاوت میانگین (MD): 15.00؛ 95% CI؛ 8.86 تا 21.14؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) و درمان (MD: 12.50؛ 95% CI؛ 7.52 تا 17.48؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) را افزایش داد اما روزهای سپری شده تا رسیدن مجدد به وزن هنگام تولد (MD: -2.80؛ 95% CI؛ 5.33- تا 0.27-) و مدت زمان (دقیقه) ارائه مراقبت حمایتی روزانه را کم کرد (MD: -197.20؛ 95% CI؛ 274.15- تا 120.25-).

مورفین در برابر متادون: هیچ تفاوتی در شکست درمان وجود نداشت (RR: 1.59؛ 95% CI؛ 0.95 تا 2.67؛ 2 مطالعه، 147 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین). بروز تشنج‌ها، مورتالیتی نوزادان یا شیرخواران و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی گزارش نشدند. یک مطالعه تکی هیچ تفاوتی را در روزهای بستری در بیمارستان گزارش نکرد (MD: 1.40؛ 95% CI؛ 3.08- تا 5.88؛ 116 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین)، در حالی که داده‌های دو مطالعه افزایش روزهای درمان را (MD: 2.71؛ 95% CI؛ 0.22 تا 5.21؛ 147 نوزاد؛ قطعیت پائین) برای نوزادانی که با مورفین درمان شدند، نشان داد. یک مطالعه واحد هیچ تفاوتی را در شیردهی، عوارض جانبی یا قرار گرفتن خارج از منزل گزارش نکرد.

مورفین در برابر بوپرنورفین زیر-زبانی: هیچ تفاوتی در شکست درمان وجود نداشت (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.36 تا 1.74؛ 3 مطالعه، 113 نوزاد؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). مورتالیتی نوزادان یا شیرخواران و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی گزارش نشدند. شواهدی با قطعیت متوسط حاکی از افزایش در روزهای بستری (MD: 11.45؛ 95% CI؛ 5.89 تا 17.01؛ 3 مطالعه، 113 نوزاد) و روزهای درمان (MD: 12.79؛ 95% CI؛ 7.57 تا 18.00؛ 3 مطالعه، 112 نوزاد) برای نوزادان تحت درمان با مورفین وجود داشت. یک عارضه جانبی واحد (تشنج) در نوزادانی که بوپرنورفین (buprenorphine) دریافت کردند، گزارش شد.

مورفین در برابر تنتور رقیق شده اوپیوم (diluted tincture of opium; DTO): یک مطالعه واحد (33 نوزاد) هیچ تفاوتی را در تعداد روزهای بستری، روزهای درمان یا وزن‌گیری گزارش نکرد (شواهد با قطعیت پائین).

اوپیوئید در برابر کلونیدین: یک مطالعه واحد (31 نوزاد) در هیچ گروهی، هیچ نوزادی را که با شکست درمان مواجه شده باشد، گزارش نکرد. این مطالعه تشنج‌ها، مورتالیتی نوزادان یا شیرخواران و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی را گزارش نکرد. شواهدی با قطعیت پائین در مورد عدم تفاوت در تعداد روزهای بستری یا روزهای درمان وجود داشت. این مطالعه گزارشی را از عوارض جانبی ارائه نکرد.

اوپیوئید در برابر دیازپام: کاهش در شکست درمان ناشی از استفاده از یک اوپیوئید مشاهده شد (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.23 تا 0.80؛ 2 مطالعه، 86 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین). بروز تشنج‌ها، مورتالیتی نوزادان یا شیرخواران و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی گزارش نشدند. در یک مطالعه واحد با حضور 34 نوزاد که به مقایسه متادون در برابر دیازپام پرداختند، هیچ تفاوتی در روزهای بستری یا روزهای درمان گزارش نشد (شواهد با قطعیت بسیار پائین). عوارض جانبی گزارش نشدند.

اوپیوئید در برابر فنوباربیتال: شکست درمان در اثر استفاده از اوپیوئید کاهش یافت (RR: 0.51؛ 95% CI؛ 0.35 تا 0.74؛ 6 مطالعه، 458 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط). تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه کاهش شکست درمان را در کارآزمایی‌های تیتراسیون مورفین تا ≧ 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز نشان داد (RR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.45؛ 3 مطالعه، 230 نوزاد)، در حالی که یک مطالعه واحد با استفاده از مورفین < 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز هیچ تفاوتی را در مقایسه با استفاده از فنوباربیتال گزارش نکرد (تفاوت زیر-گروه 0.05 = P). مورتالیتی نوزادان یا شیرخواران و ناتوانی در تکامل سیستم عصبی گزارش نشدند. در یک مطالعه واحد (111 نوزاد) با محوریت مقایسه پارگوریک (paregoric) در برابر فنوباربیتال، هفت نوزاد مبتلا به تشنج در گروه فنوباربیتال گزارش شد، در حالی که هیچ موردی از تشنج در دو مطالعه‌ای (170 نوزاد) که به مقایسه مورفین با فنوباربیتال پرداختند، گزارش نشد. هیچ تفاوتی در تعداد روزهای بستری یا روزهای درمان وجود نداشت. در یک مطالعه واحد (96 نوزاد) هیچ عارضه جانبی در هیچ گروهی گزارش نشد.

اوپیوئید در برابر کلرپرومازین (chlorpromazine): شکست درمان در اثر استفاده از مورفین در برابر کلرپرومازین کاهش یافت (RR: 0.08؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.62؛ 1 مطالعه، 90 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط). هیچ موردی از بروز تشنج در هیچ یک از گروه‌ها گزارش نشد. شواهدی با قطعیت پائین در مورد عدم-تفاوت در روزهای درمان وجود داشت. این کارآزمایی هیچ عارضه جانبی را در هیچ گروهی گزارش نکرد.

هیچ‌ یک از مطالعات وارد شده زمان لازم را تا کنترل NAS گزارش نکردند. داده‌های مربوط به مدت و شدت NAS محدود بودند، و نتوانستیم از این داده‌ها در سنتز کمّی (quantitative synthesis) استفاده کنیم.