شواهدی مبنی بر کاهش حوادث عروقی جدی بعدی از درمان با استاتین در بیماران با سابقه سکته مغزی ایسکمیک یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) وجود دارد. مطالعات نشان داده‌اند که مداخلات برای کاهش سطوح کلسترول تام سرم یا سطوح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پائین، خطر ابتلا را به بیماری عروق کرونر قلب (CHD) و حوادث سکته مغزی در افرادی با سابقه قبلی CHD کاهش می‌دهد. با این حال، برای بیماران سکته مغزی، ارتباط بین سطح کلسترول سرم و اجزای کوچک‌تر آن با خطر سکته مغزی یا حوادث قلبی‌عروقی در آینده نامشخص است. این مرور، که شامل هشت مطالعه با تقریبا 10,000 شرکت‌کننده است، نشان می‌دهد که درمان با استاتین، اما نه دیگر اقدامات کاهنده سطوح لیپید سرم، خطر بروز حوادث عروقی اصلی بعدی را کاهش داده و یک منفعت مرزی در کاهش حوادث سکته مغزی دارد، اما تاثیری بر مورتالیتی به هر علتی در افراد مبتلا به سابقه بیماری ایسکمیک عروق مغزی بر جای نمی‌گذارد.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه درمان با استاتین در بیماران با سابقه سکته مغزی ایسکمیک یا TIA به‌طور قابل‌توجهی حوادث بزرگ کرونری بعدی را کاهش می‌دهد اما خطر عود سکته مغزی را به‌طور جزئی کم می‌کند. شواهد واضحی مبنی بر تاثیر مفید استاتین‌ها در افراد مبتلا به سکته هموراژیک قبلی وجود ندارد و مشخص نیست که تجویز استاتین‌ها باید بلافاصله پس از بروز سکته مغزی شروع شوند یا در زمانی دیگر. با توجه به این موضوع و وجود شواهدی مبنی بر فواید درمان با استاتین در کسانی که سابقه CHD دارند، بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک یا TIA، با یا بدون سابقه CHD، باید استاتین دریافت کنند.
مطالعات نشان داده‌اند مداخلاتی که سطوح کلسترول توتال و لیپوپروتئین با چگالی پائین را کاهش می‌دهند، خطر بروز بیماری عروق کرونر قلب (coronary heart disease; CHD) و حوادث سکته مغزی را در افراد دارای سابقه CHD نیز کم می‌کنند. با این حال، مشخص نیست که درمان برای تغییر سطوح کلسترول می‌تواند از عود سکته مغزی یا حوادث قلبی‌عروقی بعدی پیشگیری کند و اینکه تفاوتی در پیامدها بین کلاس‌های درمان کاهش لیپید وجود دارد یا خیر. این یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 2002 منتشر شد.
بررسی تاثیر تغییر لیپیدهای سرم به کمک دارو برای پیشگیری از بروز بیماری قلبی‌عروقی بعدی و عود سکته مغزی در بیماران با سابقه قبلی سکته مغزی.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سکته مغزی (stroke) در کاکرین (آخرین جست‌وجو در دسامبر 2008)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (کتابخانه کاکرین، شماره 3؛ 2008)؛ MEDLINE (1966 تا دسامبر 2008)، و EMBASE (1980 تا دسامبر 2008) را جست‌وجو کردیم. برای کسب اطلاعات در مورد مقالات مرتبط یا موارد منتشر نشده، با شرکت‌های داروسازی معروف در زمینه تولید عامل کاهش‌دهنده سطح لیپید سرم تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده بدون مشکل با حضور شرکت‌کنندگان 18 سال و بالاتر با سابقه سکته مغزی یا حمله ایسکمیک گذرا (transient ischaemic attack; TIA).
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب، کیفیت آنها را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند.
هشت مطالعه را با مشارکت حدود 10,000 شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. مداخلات فعال پراواستاتین (pravastatin)، آتورواستاتین (atorvastatin)، سیمواستاتین (simvastatin)، کلوفیبرات (clofibrate)، و استروژن کونژوگه بودند. تجزیهوتحلیل اثر-ثابت هیچ تاثیر کلی را از مداخله بر عود سکته مغزی نشان نداد، اما درمان با استاتین به‌تنهایی منفعت مرزی در کاهش حوادث عروقی مغزی بعدی در افرادی داشت که سابقه قبلی سکته مغزی یا TIA را داشتند (نسبت شانس (OR): 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.00). هیچ شواهدی مبنی بر کاهش مورتالیتی به هر علتی یا مرگ ناگهانی ناشی از مداخله وجود نداشت (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.83 تا 1.20). سه کارآزمایی انجام شده با استاتین، کاهش در بروز حوادث عروقی جدی بعدی را نشان داد (OR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.67 تا 0.82).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.