پیشینه
این مرور را برای مقایسه انجام درناژ با عدم استفاده از آن در افرادی طراحی کردیم که تحت جراحی کولورکتال (روشی که برای ترمیم آسیب وارد شده به کولون، رکتوم، مقعد و عضله تحتانی شکم استفاده می‌شود) با آناستوموز روده (که در آن دو انتهای روده به یکدیگر می‌پیوندند) قرار می‌گیرند. جراحی کولورکتال انتخابی (که در آن جراحی از قبل برنامه‌ریزی شده به جای اینکه به صورت اورژانسی انجام شود) اغلب شامل برداشتن بخشی از روده بزرگ به دلیل تشخیص‌های مختلف با آناستوموز متعاقب آن است. این گزینه برای جراح وجود دارد که در زمان جراحی یک درن قرار دهد تا از نشت محل آناستوموز پیشگیری شود. به این روش درن پروفیلاکتیک می‌گویند. نویسندگان مرور کاکرین شواهد مربوط به استفاده روتین را از قرار دادن درن پروفیلاکتیک پس از تشکیل آناستوموزهای کولورکتال ارزیابی کردند.
ویژگی‌های مطالعه
تعداد سه کارآزمایی بالینی را با 908 شرکت‌کننده وارد کردیم. کارآزمایی‌ها در آلمان و فرانسه انجام شدند. همه کارآزمایی‌ها درناژ روتین آناستوموز را با عدم انجام آن پس از جراحی کولورکتال انتخابی مقایسه کردند. شواهد تا فوریه 2015 به‌روز است.
نتایج کلیدی
این مرور تفاوت آشکاری را در نشت محل آناستوموز، مرگ، شواهد رادیولوژیکی (اشعه ایکس) نشت محل آناستوموز، عفونت زخم یا نیاز به جراحی مجدد نشان نداد. شواهد کافی را برای حمایت از استفاده روتین از درن‌های پروفیلاکتیک پس از آناستوموز جراحی کولورکتال انتخابی نیافتیم. نتیجه‌گیری خود را بر اساس شواهد محدود با تعداد نسبتا کمی از شرکت‌کنندگان استوار کردیم؛ این بدان معنی است که تشخیص تفاوت میان گروه‌های درمانی که ممکن است وجود داشته باشد، دشوار است.
کیفیت شواهد
سطح کیفیت شواهد پائین بوده، و نتیجه‌گیری قطعی در مورد استفاده روتین از درن‌های پروفیلاکتیک پس از آناستوموز جراحی کولورکتال انتخابی غیر ممکن بود. انجام مطالعات بیشتری برای تقویت نتیجه‌گیری به دست آمده از این مرور سیستماتیک و ارائه تجزیهوتحلیل بیشتر با استفاده از جراحی کولورکتال مدرن مورد نیاز است. از زمان انتشار نسخه قبلی مرور سیستماتیک خود در سال 2004، هیچ شواهد جدیدی را پیدا نکردیم.
شواهد کافی برای استفاده از درن‌های پروفیلاکتیک پس از آناستوموزهای جراحی کولورکتال انتخابی وجود نداشت. به دلیل ماهیت داده‌های بالینی موجود، نتیجه‌گیری این مرور محدود شد؛ سه RCT وارد شده، مداخلات متفاوتی را با حجم نمونه نسبتا کوچکی از شرکت‌کنندگان واجد شرایط انجام دادند.
جراحی کولورکتال انتخابی می‌تواند شامل تشکیل آناستوموز روده باشد، که ممکن است با نشت محل آناستوموز پس از جراحی عارضه‌دار شود. هدف از قرار دادن روتین درن حین جراحی، کمک به پزشکان در تشخیص و درمان نشت پس از جراحی است. توافق کمی در مورد استفاده پروفیلاکتیک از درن‌ها برای آناستوموزهای جراحی کولورکتال انتخابی وجود دارد. هنگامی که نشت محل آناستوموز رخ دهد، به‌طور کلی توافق بر این است که درن‌ها برای اهداف درمانی استفاده شوند. با این حال، در مورد استفاده پروفیلاکتیک چنین توافقی وجود ندارد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) استفاده پروفیلاکتیک از درن پس از آناستوموز جراحی کولورکتال انتخابی.
پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان کولورکتال در کاکرین (فوریه 2015)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (2015، شماره 2)، Ovid MEDLINE (1950 تا فوریه 2015)، و Ovid EMBASE (1974 تا فوریه 2015) را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین برای شناسایی کارآزمایی‌های در حال انجام و کارآزمایی‌های ثبت شده، در پایگاه‌های ثبت کارآزمایی ClinicalTrials.gov و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت به جست‌وجو پرداختیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که رژیم‌های درمانی درناژ را با غیر درناژ پس از آناستوموزها در جراحی کولورکتال انتخابی مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم انتخاب مطالعات، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌های مرتبط را انجام دادند؛ اختلاف‌نظرها با حضور نویسنده سوم مرور برطرف شدند. برای ارزیابی کیفیت شواهد، رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) را به کار بردیم.
از 908 شرکت‌کننده وارد شده (سه RCT)، 454 نفر برای دریافت درناژ و 454 نفر برای عدم دریافت آن اختصاص داده شدند. هیچ RCT جدیدی را برای این به‌روزرسانی مرور پیدا نکردیم. دو کارآزمایی معیار پیامد اولیه باز شدن آناستوموز را گزارش کردند. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در باز شدن آناستوموز در شرکت‌کنندگانی که با درناژ داخل شکمی به‌طور معمول تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با عدم درمان، وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 1.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.45 تا 4.40؛ I 2 = 0%؛ 2 RCT؛ 809 شرکت‌کننده). در شرکت‌کنندگان تحت جراحی کولورکتال انتخابی که تحت درمان با درناژ پروفیلاکتیک روتین قرار گرفتند، در مقایسه با عدم درمان، تفاوت آماری معنی‌داری در مورتالیتی (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.41 تا 1.45؛ I 2 = 0%؛ 3 RCT؛ 908 شرکت‌کننده)؛ نیاز به مداخله مجدد جراحی (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.67 تا 1.82؛ I 2 = 29%؛ 3 RCT؛ 908 شرکت‌کننده)؛ باز شدن آناستوموز که در تصویربرداری دیده شود (RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.39 تا 1.83؛ I 2 = 0%؛ 2 RCT؛ 809 شرکت‌کننده) و عفونت زخم (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.51؛ I 2 = 0%؛ 3 RCTs؛ 908 شرکت‌کننده) وجود نداشت. سطح کیفیت شواهد بر اساس رویکرد GRADE، پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.