سوختگی‌های سطحی (superficial burns) مواردی هستند که لایه اپیدرمی پوست را درگیر می‌کنند و سوختگی‌هایی با ضخامت نسبی (partial thickness)، آسیب عمیق‌تری را به ساختارهایی مانند عروق خونی و اعصاب وارد می‌کنند. مواد پانسمانی زیادی برای درمان این سوختگی‌ها وجود دارد، اما هیچ‌کدام شواهد قوی را برای حمایت از استفاده از آنها به نمایش نگذاشته‌اند. شواهد حاصل از کارآزمایی‌هایی با کیفیت پائین و حجم نمونه اندک نشان می‌دهد که سوختگی‌های سطحی و با ضخامت نسبی، با نایلون پوشیده شده با سیلیکون، پانسمان‌های حاوی نقره و پانسمان‌های بیوسنتز، سریع‌تر از کرم سولفادیازین نقره بهبود می‌یابند. سوختگی‌های درمان‌شده با پانسمان‌های هیدروژل سریع‌تر از سوختگی‌هایی که با مراقبت‌های معمول درمان می‌شوند، بهبود می‌یابند.
شواهد کمی با کیفیت بالا در مورد تاثیر پانسمان‌های مختلف بر بهبودی در جراحات سوختگی سطحی و با ضخامت نسبی وجود دارد. مطالعات خلاصه‌شده در این مرور، انواع مداخلات، مقایسه‌کننده‌ها و نقاط پایانی (endpoint) بالینی را ارزیابی کردند و همگی در معرض خطر سوگیری (bias) بودند. نتیجه‌گیری محکم و مطمئن در مورد اثربخشی پانسمان‌های خاص غیرممکن است، با این حال سولفادیازین نقره همواره با پیامدهای درمانی ضعیف‌تری نسبت به پانسمان‌های بیوسنتز، پانسمان‌های حاوی پوشش سیلیکون و پانسمان‌های نقره همراه بود، در حالی که سوختگی‌های درمان‌شده با هیدروژل پیامدها بهبودی بهتری را نسبت به مواردی نشان دادند که با مراقبت‌های معمول درمان شدند.
زخم سوختگی حاد یک آسیب پیچیده و رو به افزایش است. سوختگی‌های گسترده علاوه بر آسیب بافتی موضعی، عواقب سیستمیک نیز ایجاد می‌کنند. درمان زخم‌های سوختگی با ضخامت نسبی (partial thickness) رو به پیشرفت است و در حال حاضر طیف گسترده‌ای از پانسمان‌ها در دسترس قرار دارند. پیشرفت‌های صورت‌گرفته در تکنولوژی و ارتقای سطح درک ما از چگونگی بهبود زخم، باعث توسعه پانسمان‌های جدید شده‌اند. انتخاب پانسمان باید بر اساس تاثیر آنها بر بهبود زخم باشد، اما عواملی مانند سهولت استفاده و برداشتن، الزامات تعویض پانسمان، هزینه و راحتی بیمار نیز باید در نظر گرفته شوند.
ارزیابی تاثیرات پانسمان زخم سوختگی بر سوختگی با ضخامت نسبی و سوختگی سطحی (superficial burns).
برای نخستین به‌روزرسانی این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم در کاکرین (در 8 نوامبر 2012 جست‌وجو شد)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، شماره 10، 2012)؛ Ovid MEDLINE (2008 تا هفته 4 اکتبر 2012)؛ Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citation؛ 07 نوامبر 2012)؛ Ovid EMBASE (2008 تا هفته 44 سال 2012)؛ و EBSCO CINAHL (1982 تا 2 نوامبر 2012) را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که تاثیرات پانسمان زخم سوختگی را بر بهبودی سوختگی‌های سطحی و با ضخامت نسبی ارزیابی کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌ها را با استفاده از فرم‌های استانداردشده استخراج کردند. همه کارآزمایی‌ها را از نظر اعتبار داخلی (internal validity) ارزیابی کرده و اختلاف‌ها را با بحث برطرف کردیم.
در مجموع 30 RCT وارد این مرور شدند. به‌طور کلی، هم کیفیت گزارش‌دهی و هم روش انجام کارآزمایی‌ها عموما ضعیف بودند و وجود ناهمگونی (heterogeneity) در مطالعه یا گزارش‌دهی ضعیف، تا حد زیادی مانع از انجام متاآنالیز شدند. در زمینه این شواهد با کیفیت پائین، سولفادیازین نقره (silver sulphadiazine; SSD) به‌طور منسجمی با پیامدهای درمانی ضعیف‌تری نسبت به پانسمان‌های بیوسنتز (biosynthetic) (جایگزین پوست)، پانسمان‌های حاوی نقره و پانسمان‌هایی با پوشش سیلیکونی همراه بود. به نظر می‌رسد سوختگی‌های درمان‌شده با پانسمان‌های هیدروژل سریع‌تر از سوختگی‌هایی که با مراقبت‌های معمول درمان شدند، بهبود یافتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.