در جست‌وجو برای یافتن کارآزمایی‌های کنترل شده تمرینات بدنی در برونشکتازی، فقط یک مقاله متن کامل شناسایی شد که شامل داده‌های 2 چکیده قبلی، شامل مجموعا 43 بیمار بود. این موارد برخی از مزایای تمرینات عضلات تنفسی را بر ظرفیت ورزش، کیفیت زندگی و عملکرد عضلات تنفسی در هشت هفته نشان می‌دهند، اما به انجام تحقیقات بیشتری برای تائید این یافته‌ها در تعداد بیشتری از افراد مبتلا به برونشکتازی نیاز است. برای ارزیابی مزایای سایر انواع تمرینات بدنی و توان‌بخشی ریوی در برونشکتازی نیز پژوهش‌های بیشتری مورد نیاز است.
این مرور فقط شواهدی را از مزایای تمرینات عضلانی تنفسی ارائه می‌دهد و هیچ شواهدی از تاثیر سایر انواع تمرینات بدنی (از جمله توان‌بخشی ریوی) در برونشکتازی ارائه نشد.
این مرور دیگر به‌روز نمی‌شود و با یک مرور جدید با استناد زیر جایگزین شده است. Lee AL؛ Gordon CS؛ Osadnik CR. تاثیر تمرینات بدنی در مدیریت برونشکتازی. بانک اطلاعاتی مرورهای نظام‌مند کاکرین، 2021، شماره 3؛ 10.1002/14651858.CD013110.pub2 :.No .Art؛ DOI: 10.1002/14651858.CD013110.pub2.
---
پاتوفیزیولوژی برونشکتازی ممکن است منجر به ایجاد تنگی نفس و کاهش تحمل ورزش شود، که هر دو می‌توانند بر کیفیت زندگی بیمار و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره وی تاثیر بگذارند. اطلاعات اندکی در مورد فواید تمرینات بدنی در برونشکتازی وجود دارد: با این حال این احتمال وجود دارد که مزایای تمرین بدنی در برونشکتازی حداقل با مزایای نشان داده شده در دیگر بیماری‌های تنفسی قابل مقایسه باشد. همچنین هیچ اطلاعاتی در مورد اثرات عدم-پایبندی به انجام تمرینات تجویز شده بدنی در برونشکتازی وجود ندارد. با این وجود، عدم-پایبندی در بیماران مبتلا به COPD ممکن است منجر به بدتر شدن وضعیت بیمار و همچنین پیش‌آگهی طولانی-مدت شود.
هدف از این مرور آن است که بدانیم رژیم تجویز شده تمرینات بدنی در مقایسه با عدم انجام آن باعث بهبود یا پیشگیری از بدتر شدن پیامدهای فیزیولوژیکی و بالینی برونشکتازی می‌شود یا خیر.
پایگاه ثبت گروه راه‌های هوایی در کاکرین و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده مورد جست‌وجو قرار گرفتند. تمام جست‌وجوها تا فوریه 2009 به‌روز هستند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آنها رژیم تجویز شده تمرینات بدنی با عدم انجام آن در بیماران مبتلا به برونشکتازی مقایسه شد.
یک مطالعه (داده‌ها در متن کامل مقاله گزارش شد)، و دو چکیده معیارهای ورود را به این مرور داشتند.
نتایج حاصل از متن کامل مقاله نشان داد که توان‌بخشی ریوی (pulmonary rehabilitation; PR)، با یا بدون تمرینات عضلات تنفسی (PR-IMT یا PR-SHAM) منجر به افزایش قابل توجهی در آزمون incremental shuttle walking به ترتیب معادل 96.7 متر (95% CI؛ 59.6 تا 133.7) و 124.5 متر (95% CI؛ 63.2 تا 185.9)، و در ظرفیت تمرینات استقامتی به ترتیب معادل 174.9% (95% CI؛ 34.7 تا 426.1) و 205.7% (95% CI؛ 31.6 تا 310.6) شد. تفاوت آماری معنی‌داری در بهبود توانایی انجام ورزش بین دو گروه دیده نشد. بهبود قابل توجهی در قدرت عضلات دمی نیز در هر دو گروه PR-IMT (افزایش 21.4 cmH2O؛ 95% CI؛ 9.3 تا 33.4، 0.008 = P) و گروه PR-SHAM (افزایش 12.0 cmH2O؛ 95% CI؛ 1.1 تا 22.9، p = 0.04) مشاهده شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.