اکساتومید (oxatomide)، یک آنتی‌هیستامین، نمی‌تواند برای درمان آسم مزمن توصیه شود، زیرا هیچ داده هم‌سو و سازگاری برای حمایت از تاثیر مفید آن بر کنترل آسم وجود ندارد. شش مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در مورد تاثیر اکساتومید شناسایی شدند. همه مطالعات اکساتومید را با دارونما (placebo) مقایسه کردند. دو مطالعه بهبودی قابل توجهی را با اکساتومید نشان دادند که به‌طور ذهنی توسط پزشک قضاوت شد. تفاوت معنی‌داری میان اکساتومید و دارونما در پیامدهای عینی وجود داشت (پیامدهایی که تحت تاثیر نظرات افراد مانند عملکرد ریه یا میزان مصرف داروهای منظم آسم توسط شرکت‌کنندگان در طول مطالعه نیستند). عوارض جانبی تنها پیامدی بودند که در یک متاآنالیز ترکیب شدند، و این عوارض با اکساتومید به‌طور قابل توجهی بیشتر از درمان با دارونما رخ دادند.
شواهدی وجود ندارد که نشان دهد اکساتومید تاثیر قابل توجهی بر کنترل آسم پایدار دارد. برخی از مطالعات مزایای قابل توجهی را در پارامترهای ذهنی گزارش کردند. بهبودی در برخی از پیامدهای عملکرد ریه گزارش شد، اما این موضوع در طول معیارها یا مطالعات هم‌سو و سازگار نبوده و ممکن است نشان‌دهنده سوگیری گزارش‌دهی (reporting bias) باشد. بروز عوارض جانبی، از جمله خواب‌آلودگی، با اکساتومید به‌طور قابل توجهی بیشتر از دارونما بود.
اکساتومید (oxatomide) یک آنتاگونیست گیرنده H1 هیستامین است. اکساتومید به عنوان یک عامل خوراکی، ممکن است در مدیریت بالینی آسم مفید باشد. برخی دستورالعمل‌های بالینی مصرف اکساتومید را برای پروفیلاکسی طولانی‌مدت از آسم در کودکان توصیه می‌کنند. هیچ شواهد روشنی وجود ندارد که کودکان یا بزرگسالان مبتلا به آسم از مصرف اکساتومید سود می‌برند یا خیر.
تعیین اینکه مصرف اکساتومید به تنهایی، یا در ترکیب با دیگر مداخلات، منجر به کنترل بهتر بیماری در افراد مبتلا به آسم می‌شود یا خیر.
کارآزمایی‌ها را در پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (CAGR) شناسایی کردیم، که از طریق انجام جست‌وجوی سیستماتیک در بانک‌های اطلاعاتی کتاب‌شناختی (bibliographic) شامل پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ AMED و PsycINFO، و از طریق جست‌وجوی دستی در مجلات تنفسی و چکیده مقالات کنفرانس‌ها، به دست آمدند (لطفا برای جزئیات بیشتر، Airways Group Module را ببینید). تمام رکورد موجود در پایگاه ثبت تخصصی با کد «آسم» (asthma) و با استفاده از عبارات زیر جست‌وجو شدند:
Oxatomide* or Tincet or celtect or pincet or kw4354.
فهرست منابع همه کارآزمایی‌های مرتبط یا مقالات مروری بررسی شدند. پرس‌وجو از نویسندگان مطالعات واردشده و شرکت‌های دارویی مربوطه انجام شد. جست‌وجوی «Igaku Chuo Zasshi» و «J-Medicine» با استفاده از عبارات زیر انجام شد: oxatomide (همچنین در ژاپنی) یا Celtect (همچنین در ژاپنی) یا KW-4354. جست‌وجوها تا سپتامبر 2010 به‌روز هستند.
مطالعات عبارت بودند از کارآزمایی‌های کنترل‌شده با دارونما (placebo) و تصادفی‌سازی شده، و مداخلات شامل اکساتومید یا دارونمای همسان‌شده بودند که به تنهایی یا همراه با دیگر داروهای آسم به مدت حداقل چهار هفته تجویز شدند.
چهار داور مستقل، ارزیابی‌هایی روش‌شناسی (methodology) را انجام داده و داده‌های مرتبط را استخراج کردند.
شش مطالعه در این مرور گنجانده شدند. سه مطالعه عمدتا در بزرگسالان، دو مورد در کودکان بزرگتر (5 تا 16 سال) و یک مطالعه در نوزادان (18 تا 25 ماه) انجام شدند. طول دوره کارآزمایی‌ها، 4 تا 52 هفته بودند. دوزهای مصرفی اکساتومید میان مطالعات متفاوت بودند، از 1 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز برای نوزادان تا 180 میلی‌گرم/روز برای بزرگسالان. فقط داده‌های مربوط به عوارض جانبی برای متاآنالیز مناسب بودند. اگرچه PEF در هیچ یک از مطالعات تغییر قابل توجهی نداشت، FVC و FEV1 در دو مطالعه به‌طور قابل توجهی بهبود یافتند. هیچ تغییر یکسانی در نمرات نشانه‌های بیماری دیده نشد. تفاوت قابل توجهی میان درمان با اکساتومید و دارونما در استفاده از کورتیکواستروئید استنشاقی یا گشادکننده برونش (برونکودیلاتور) به دست نیامد. دو مطالعه بهبودی قابل توجهی را با اکساتومید نشان دادند که به‌طور ذهنی توسط پزشکان قضاوت شد. عوارض جانبی، که با استفاده از داده‌های چهار مطالعه موازی (parallel study) و یک مطالعه متقاطع (cross over study) آنالیز شدند، نشان داد که مصرف اکساتومید با خطر بسیار بالاتری از بروز عوارض جانبی مرتبط است (OR: 2.97؛ 95% CI: 1.69 تا 5.22) و خواب‌آلودگی (OR: 5.22؛ 95% CI؛ 2.53 تا 10.74).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.