پیشینه
ما شواهد را در مورد اینکه آیا ورزش میتواند به افرادی که میخواهند سیگار کشیدن را ترک کنند یا اخیرا سیگار کشیدن را متوقف کردهاند، کمک کند تا حداقل 6 ماه آن را ترک کنند. ورزش منظم ممکن است به افراد کمک کند تا با کمک به ترک سیگار و هوس سیگار کشیدن، آن را ترک کنند و برای مدیریت افزایش وزن، که میتواند یک نگرانی در میان افرادی باشد که تلاش میکنند سیگار کشیدن را ترک کنند، کمککننده باشد.
ویژگیهای مطالعه
ما 24 مطالعه را با مجموع 7249 فرد پیدا کردیم. دو مطالعه بر کمک به کسانی که اخیرا سیگار کشیدن را متوقف کرده بودند، تمرکز داشته و بقیه مطالعات شامل افراد سیگاری بودند که میخواستند آن را ترک کنند. تمام مطالعات با بزرگسالان انجام شد. یازده مطالعه فقط با زنان و یک مطالعه فقط با مردان انجام شدند. اکثر مطالعات افراد نسبتا غیرفعال را وارد کردند. بیشتر مطالعات تحت نظارت بوده و با ورزش نوع ایروبیک و مبتنی بر گروه انجام شدند. شواهد تا می 2019 بهروز هستند.
نتایج کلیدی
هنگامی که ما نتایج حاصل از 21 مطالعه (6607 شرکتکننده) را ترکیب کردیم که به مقایسه ورزش و برنامههای ترک سیگار با برنامههای ترک سیگار بهتنهایی پرداخته بودند، هیچ شواهدی وجود نداشت که ورزش نرخ ترک را در شش ماه یا بیشتر افزایش میدهد. هیچ شواهدی وجود نداشت که اثر برای انواع مختلف ورزش، متفاوت بود. هنگامی که ما نتایج حاصل از 2 مطالعه (453 شرکتکننده) را ترکیب کردیم، هیچ شواهدی وجود نداشت که ورزش به افرادی که اخیرا سیگار کشیدن را ترک کردهاند، کمک کند تا روی وضعیت ترک خود باقی بمانند.
کیفیت شواهد
ما کیفیت شواهد را برای اینکه آیا برنامههای ورزشی به افراد کمک میکنند تا سیگار کشیدن را ترک کنند، با قطعیت پائین قضاوت کردیم، به این معنی که تحقیقات آینده میتوانند این نتایج را تغییر دهند. قطعیت پائین به این علت است که ما نمیتوانیم شانس را به عنوان یک توضیح برای منافع جزیی پیشنهاد شده، رد کنیم. این میتواند به این علت باشد که ورزش نمیتواند به همه کمک کند، یا میتواند به این دلیل باشد که حمایت از افراد برای انجام ورزش میزان ترک سیگار را به میزان متوسطی افزایش میدهد. ما نمیدانیم که کدام یک از این موارد درست هستند. ما همچنین در نظر میگیریم که تعداد زیادی از کارآزماییها ممکن است دارای سوگیری (bias) بوده باشند. ما این نگرانیها را داریم که مطالعات کوچکی که تاثیرات کوچکتری را پیدا کردند، احتمالا کمتر از مطالعات کوچکی که تاثیرات بزرگتری را یافتند، منتشر شدهاند که باعث گمراهی میانگین نتایج میشوند. ما شواهد به دست آمده از دو مطالعه را که بررسی کردند آیا ورزش به افراد کمک میکند تا از بازگشت به سیگار اجتناب کنند، با قطعیت بسیار پایین قضاوت کردیم، دوباره پیشنهاد میشود که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. این مساله به خاطر عدم دقت تاثیرات برآورد شده و خطر بالای سوگیری در روشهای مورد استفاده توسط از مطالعات است.
هیچ شواهدی وجود ندارد که اضافه کردن ورزش به برنامه حمایت از توقف سیگار کشیدن، در مقایسه با حمایت به تنهایی، ترک را بهبود میبخشد، اما شواهد کافی برای ارزیابی اینکه آیا سود متوسطی وجود دارد، کافی نیست. برآوردها از اثر درمان قطعیت پائین یا بسیار پایینی داشتند، به دلیل نگرانیها در مورد وجود سوگیری در کارآزماییها، عدم دقت و سوگیری انتشار. در نتیجه، کارآزماییهای آینده ممکن است این نتیجهگیریها را تغییر دهند.
انجام ورزش منظم، چه ورزش نوع قلبیعروقی یا ورزش مقاومتی، ممکن است به افراد کمک کند سیگار کشیدن را ترک کنند، به خصوص با کاهش علایم ترک سیگار و هوس کشیدن آن و با کمک به مدیریت افزایش وزن.
تعیین اثربخشی مداخلات مبتنی بر ورزش بهتنهایی، یا همراه با یک برنامه ترک سیگار، برای دستیابی به ترک بلندمدت سیگار، در مقایسه با یک مداخله ترک سیگار بهتنهایی یا دیگر مداخله غیرورزشی.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین، را برای یافتن مطالعات، با استفاده از اصطلاح «ورزش» یا «فعالیت بدنی» در عنوان مقاله، چکیده یا کلمات کلیدی آنها، جستوجو کردیم. تاریخ جدیدترین جستوجو می 2019 بود.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای را وارد کردیم که یک برنامه ورزشی را بهتنهایی یا یک برنامه ورزشی را به عنوان کمک به برنامه ترک سیگار، با یک برنامه ترک سیگار بهتنهایی یا گروه کنترل غیرورزشی دیگر مقایسه کرده بودند. کارآزماییها لازم بود تا افراد سیگاری را جذب کنند که تمایل به ترک سیگار داشتند یا اخیر ترک کرده بودند، برای ارزیابی ترک سیگار به عنوان یک پیامد و حداقل 6 کاه پیگیری داشته باشند.
ما روشهای استاندارد کاکرین را دنبال کردیم. ترک سیگار پس از حداقل شش ماه، با استفاده از دقیقترین تعریف موجود، بر اساس قصد درمان (intention-to-treat) اندازهگیری شد. ما خطر نسبی (risk ratios; RRs) و 95% فواصل اطمینان (CIs) را برای ترک سیگار برای هر مطالعه، که در آن امکانپذیر بود، محاسبه کردیم. ما مطالعات واجد شرایط را با توجه به نوع مقایسه، به عنوان ترک سیگار یا پیشگیری از عود، گروهبندی کردیم. ما در جایی که مناسب بود، با استفاده از مدلهای اثرات تصادفی منتل-هنزل (Mantel-Haenszel)، متاآنالیزها را انجام دادیم.
ما 24 کارآزمایی واجد شرایط را با مجموع 7279 شرکتکننده بزرگسال که تصادفیسازی شده بودند، شناسایی کردیم. دو مطالعه بر پیشگیری از عود میان افراد سیگاری که به تازگی سیگار کشیدن را متوقف کرده بودند، متمرکز بود و 22 مطالعه باقیمانده به ترک سیگار برای سیگاریهایی که تمایل به ترک سیگار داشتند، توجه داشت. یازده مطالعه فقط با زنان و یک مطالعه فقط با مردان انجام شدند. اکثر مطالعات افراد نسبتا غیرفعال را وارد کردند. بسیاری از کارآزماییها، ورزش تحت نظارت و مبتنی بر گروه و از نوع قلبیعروقی را وارد کردند که مکمل یک برنامه ورزشی مبتنی بر خانه بوده و با یک برنامه ترک سیگار شناختیرفتاری چند جلسهای ترکیب شد. مقایسه کننده در اکثر موارد، برنامه ترک سیگار شناختیرفتاری چند جلسهای بهتنهایی بود. بهطور کلی، ما 2 مطالعه را در معرض خطر پایین سوگیری (bias)، 11 مطالعه را در معرض خطر بالای سوگیری، و 11 مطالعه را در معرض خطر نامشخص سوگیری قضاوت کردیم.
در میان 21 مطالعات تجزیهوتحلیل شده، ما شواهدی را با قطعیت پائین، محدود شده با سوگیری بالقوه انتشار و با عدم دقت، یافتیم که به مقایسه اثر ورزش همراه با حمایت از ترک سیگار با حمایت از ترک سیگار بهتنهایی بر پیامدهای ترک سیگار پرداختند (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.22؛ I2 = 0%؛ 6607 شرکتکننده). ما یک مطالعه را از این تجزیهوتحلیل کنار گذاشتیم، زیرا نرخ توقف سیگار کشیدن برای گروههای مطالعه گزارش نشده بود. هیچ شواهدی از تفاوتهای زیرگروهی با توجه به نوع ورزش وجود ندارد؛ زیرگروههای در نظر گرفته شده عبارت بودند از: ورزش نوع قلبیعروقی بهتنهایی (17 مطالعه)، تمرین مقاومتی بهتنهایی (یک مطالعه)، ترکیب ورزش نوع قلبیعروقی و مقاومتی (یک مطالعه) و نوع ورزش مشخص نشده (دو مطالعه). زمانی که ما کارآزماییهای با خطر بالای سوگیری را حذف کردیم، یا کارآزماییهایی را با جمعیتهای خاص یا کارآزماییهایی را که در آنها مداخله حمایت از توقف سیگار کشیدن بین بازوهای مداخله و کنترل همسان نشدند، کنار گذاشتیم، نتایج بهطور قابلتوجهی تغییر پیدا نکردند. در میان دو مطالعه پیشگیری از عود، ما شواهدی را با قطعیت پائین، محدود شده با خطر سوگیری و عدم دقت، پیدا کردیم که اضافه کردن ورزش به پیشگیری از عود، در مقایسه با پیشگیری از عود بهتنهایی، توقف طولانیمدت سیگار کشیدن را بهبود نبخشید (RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.65 تا 1.47؛ I2 = 0%؛ 453 شرکتکننده).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.