آسم حاد یکی از علل شایع مراجعه به بخش‌های اورژانس (ED) بوده و اکثر بیماران تحت درمان قرار می‌گیرند و بعد به خانه مرخص می‌شوند. برخی از افراد در عرض دو هفته پس از ترخیص به دنبال درمان ظاهرا موفق، دچار عود آسم حاد خواهند شد. داروهای بتا2-آگونیست برای باز کردن عضلات راه‌های هوایی و داروهای کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب راه‌های هوایی دچار تورم استفاده می‌شوند. کورتیکواستروئیدها را می‌توان استنشاق کرد (ICS) یا به صورت قرص بلعید (به اصطلاح کورتیکواستروئیدهای خوراکی). ICS ممکن است عوارض جانبی را کاهش دهد و مستقیم‌تر از کورتیکواستروئیدهای خوراکی به مجاری هوایی برسد. این مرور کارآزماییها نشان داد که شواهد کافی مبنی بر اینکه استنشاق کورتیکواستروئیدها و همچنین مصرف خوراکی داروها بهتر از مصرف خوراکی به تنهایی است، پس از درمان در بخش اورژانس برای حمله آسم وجود ندارد. همچنین شواهد کافی به دست نیامد که مصرف ICS به تنهایی به اندازه مصرف خوراکی آنها خوب است، اگرچه شواهدی برای حمایت از تجویز ICS به تنهایی برای مدیریت حملات خفیف آسم پس از ترخیص از بخش اورژانس وجود دارد. انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
شواهد کافی وجود ندارد مبنی بر اینکه درمان ICS در ترکیب با درمان استاندارد کورتیکواستروئید سیستمیک پس از ترخیص از ED برای آسم حاد، فواید بیشتری را به همراه دارد. شواهدی در دست است که درمان ICS با دوز بالا به تنهایی ممکن است به اندازه درمان خوراکی کورتیکواستروئید در بیماران مبتلا به آسم خفیف پس از ترخیص از ED موثر باشد؛ با این حال، فواصل اطمینان بیش از حد گسترده بودند که نمی‌توان از اثربخشی یکسان اطمینان داشت. برای روشن شدن اینکه درمان ICS باید در درمان آسم حاد پس از ترخیص از ED مورد استفاده قرار گیرد یا خیر، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. این مرور هیچ دلیلی را برای توقف درمان معمول با ICS به دنبال ترخیص از ED پیشنهاد نمی‌کند، حتی اگر یک دوره کورتیکواستروئید خوراکی تجویز شود.
بیماران مبتلا به آسم حاد و تحت درمان در بخش اورژانس (emergency department; ED) اغلب پس از ترخیص با بتا2-آگونیست‌های استنشاقی و کورتیکواستروئیدهای سیستمیک درمان می‌شوند. استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) پس از ترخیص نیز ممکن است در بهبود پیامدهای بیمار پس از آسم حاد مفید باشد.
تعیین اثربخشی ICS بر پیامدها در درمان آسم حاد پس از ترخیص از ED. کمّی‌سازی اثربخشی درمان با ICS بر آسم حاد پس از ترخیص از ED، زمانی که علاوه بر، یا به عنوان جایگزینی برای، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک استفاده می‌شود.
کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده (controlled clinical trials; CCTs) از پایگاه ثبت گروه مرور راه‌های هوایی در کاکرین شناسایی شدند، که شامل جست‌وجوهای سیستماتیک در بانک‌های اطلاعاتی EMBASE؛ MEDLINE و CINAHL بوده و با جست‌وجوی دستی در مجلات تنفسی و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها تکمیل شد. علاوه بر این، برای شناسایی مطالعات واجد شرایط، با نویسندگان اولیه و شرکت‌های دارویی تماس گرفته شد. کتاب‌شناختی‌ها (bibliography) از مطالعات وارد شده، مرورهای شناخته شده و متون نیز جست‌وجو شدند. جست‌وجوها تا سپتامبر 2012 انجام شدند.
هم کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و هم شبه-RCT را وارد کردیم. در صورتی مطالعات وارد شدند که بیماران برای آسم حاد در ED یا معادل آن تحت درمان قرار گرفته، و پس از ترخیص از ED با درمان ICS افزوده شده به، یا به عنوان جایگزینی، برای کورتیکواستروئیدهای خوراکی تحت درمان قرار گرفتند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مقالات را از نظر ارتباط بالقوه، گنجاندن نهایی و کیفیت روش‌شناسی (methodology) ارزیابی کردند.
داده‌ها توسط دو نویسنده استخراج شده، یا توسط نویسندگان مطالعه تائید شدند. چندین نویسنده و شرکت داروسازی داده‌های منتشر نشده‌ای را ارائه کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Cochrane Review Manager آنالیز شدند. در جایی که مناسب بود، پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) مجزا و تجمعی به صورت نسبت شانس (OR) یا نسبت خطر (relative risk) با 95% فاصله اطمینان (CIs) گزارش شدند. در صورت لزوم، پیامدهای پیوسته (continuous outcome) فردی و تجمعی به صورت میانگین تفاوت (MD) یا تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) با 95% CI گزارش شدند. تحلیل اولیه از یک مدل اثر ثابت استفاده کرده و ناهمگونی با استفاده از آماره مربع I یا I2 گزارش می‌شود.
دوازده کارآزمایی واجد شرایط ورود بودند. سه مورد از این کارآزماییها، شامل 909 بیمار، ICS به علاوه کورتیکواستروئیدهای سیستمیک را در مقابل فقط درمان خوراکی کورتیکواستروئید مقایسه کردند. هنگامی که ICS علاوه بر درمان با کورتیکواستروئید خوراکی در کارآزماییها استفاده شد، هیچ فایده‌ای از درمان نشان داده نشد. عود حملات کاهش یافت؛ با این حال، از نظر آماری با افزودن درمان ICS معنی‌دار نبود (OR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.46 تا 1.02؛ 3 مطالعه؛ N = 909). علاوه بر این، هیچ تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه برای عودهای نیازمند به بستری، کیفیت زندگی، امتیاز نشانه یا عوارض جانبی نشان داده نشد.
نه کارآزمایی، شامل مجموعا 1296 بیمار، درمان با دوز بالای ICS تنها را در مقابل درمان با کورتیکواستروئید خوراکی تنها پس از ترخیص از ED مقایسه کردند. تفاوت معنی‌داری بین درمان ICS تنها در مقابل درمان با کورتیکواستروئید خوراکی تنها بر نرخ عود (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.52؛ 4 مطالعه؛ N = 684)، بستری در بیمارستان، یا در پیامدهای ثانویه استفاده از بتا2-آگونیست، نشانه‌ها یا عوارض جانبی، وجود نداشت. با این حال، حجم نمونه برای کنار گذاشتن احتمال غیر موثر بودن هر یک از درمان‌ها کافی نبود و افراد مبتلا به آسم شدید از این کارآزماییها حذف شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.