آنفلوآنزا (آنفلوآنزای واقعی) عفونت راه‌های هوایی است که توسط گروه ویروس‌های آنفلوآنزا ایجاد می‌شود. بروز آنفلوآنزا در ماه‌های زمستان شایع‌تر بوده و می‌تواند بروز نشانه‌هایی را مانند تب، سرفه، گلودرد، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی در پی داشته باشد. این علائم معمولا خود محدودشونده هستند اما ممکن است یک تا دو هفته ادامه پیدا کنند. شایع‌ترین عوارض آنفلوآنزا، عفونت‌های باکتریایی ثانویه از جمله اوتیت میانی (عفونت گوش) و پنومونی (pneumonia) هستند. همچنین عفونت آنفلوآنزا بسیار مسری است و از طریق قطرات تولیدشده هنگام سرفه یا عطسه افراد آلوده، از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.
در این نسخه به‌روز شده، شواهد حاصل از کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درباره نقش دسته‌ای از داروها به نام مهارکننده‌های نورآمینیداز (neuraminidase inhibitors) در درمان و پیشگیری از آنفلوآنزا در کودکان مرور می‌شود. مهارکننده‌های نورآمینیداز با پیشگیری از انتشار ویروس‌ها از سلول‌های آلوده و متعاقبا آلوده کردن سلول‌های بیشتر، علیه آنفلوآنزا عمل می‌کنند. اوسلتامیویر (Tamiflu)، یک داروی خوراکی، و زانامیویر (Relenza)، یک داروی استنشاقی، در حال حاضر دارای مجوز هستند، درحالی‌که لانینامیویر در کارآزمایی‌های بالینی فاز III تحت بررسی است. مهارکننده‌های نورآمینیداز معمولا برای بیمارانی که نشانه‌های مشابه آنفلوآنزا را در طول دوره‌های اپیدمی نشان می‌دهند، به منظور کاهش نشانه‌ها یا پیشگیری از انتشار ویروس، تجویز می‌شود.
شش کارآزمایی درمانی را شامل 1906 کودک مشکوک به آنفلوآنزای بالینی و 450 کودک مبتلا به آنفلوآنزا که در تست سریع آنفلوآنزا تشخیص داده شدند، وارد این مرور کردیم. از این 2356 کودک، در 1255 کودک، وجود عفونت آنفلوآنزا از طریق تست‌های آزمایشگاهی تایید شد. همچنین سه کارآزمایی مربوط به مهارکننده‌های نورآمینیداز را برای پیشگیری از ابتلا به آنفلوآنزا که شامل 863 کودک در معرض آنفلوآنزا بودند، وارد این مرور کردیم.
این مرور نشان داد که درمان با مهارکننده‌های نورآمینیداز فقط با مزایای بالینی نسبتا کمی در کودکان مبتلا آنفلوآنزای تاییدشده مرتبط است. درمان با اوسلتامیویر یا زانامیویر، طول مدت بیماری را در کودکان سالم تا حدود یک روز کاهش داد. یک کارآزمایی نشان داد که داروی جدید مهارکننده نورآمینیداز، لانینامیویر، طول مدت بیماری را در کودکان مبتلا به آنفلوآنزای مقاوم به اوسلتامیویر تقریبا سه روز کاهش می‌دهد. همچنین تاثیر مهارکننده‌های نورآمینیداز در پیشگیری از انتقال آنفلوآنزا نسبتا کم بود؛ برای پیشگیری از یک مورد ابتلای جدید، 13 کودک باید تحت درمان قرار گیرند. مهارکننده‌های نورآمینیداز به‌طور کلی به خوبی تحمل می‌شوند، اما به ازای هر 17 کودک تحت درمان با اوسلتامیویر، یک مورد استفراغ بیشتر رخ خواهد داد. دیگر عوارض جانبی مانند اسهال و تهوع در کودکان تحت درمان با مهارکننده‌های نورآمینیداز در مقایسه با دارونما شایع‌تر نبودند. درحال حاضر، شواهدی با کیفیت بالا برای حمایت از درمان هدفمند کودکان «در معرض خطر» (با بیماری‌های زمینه‌ای مزمن) با مهارکننده‌های نورآمینیداز وجود ندارد.
به نظر می‌رسد اوسلتامیویر و زانامیویر در کاهش طول مدت بیماری در کودکان مبتلا به آنفلوآنزا مزیت نسبتا کمی دارند. بااین‌حال، آنالیزها به دلیل حجم نمونه کوچک و ناتوانی در ادغام و تجمیع داده‌های مطالعات مختلف، محدود شدند. علاوه‌بر این، گنجاندن داده‌های حاصل از فقط کارآزمایی‌های منتشرشده ممکن است منجر به سوگیری انتشار (publication bias) قابل توجهی شود. بر اساس داده‌های کارآزمایی منتشرشده، اوسلتامیویر بروز اوتیت میانی حاد را در کودکان در سنین یک تا پنج سال کاهش می‌دهد، اما با افزایش قابل توجه خطر استفراغ همراه است. یک مطالعه نشان داد که لانینامیویر اکتانوات در کوتاه کردن طول دوره بیماری در کودکان مبتلا به آنفلوآنزای A/H1N1 مقاوم به اوسلتامیویر، موثرتر از اوسلتامیویر بود. مزیت اوسلتامیویر و زانامیویر در پیشگیری از انتقال آنفلوآنزا در خانواده‌ها نسبتا کم بوده و بر شواهد ضعیفی استوار است. بااین‌حال، کارآمدی بالینی مهارکننده‌های نورآمینیداز در کودکان «در معرض خطر» هنوز نامشخص است. انجام کارآزمایی‌هایی در ابعاد بزرگتر، با کیفیت بالا و قدرت کافی برای تعیین کارآمدی مهارکننده‌های نورآمینیداز در پیشگیری از عوارض جدی آنفلوآنزا (مانند پنومونی (pneumonia) یا بستری شدن در بیمارستان)، به‌ویژه در گروه‌های «در معرض خطر»، مورد نیاز است.
در طول دوران اپیدمی، میزان ابتلای کودکان به آنفلوآنزا ممکن است از 40% هم فراتر رود. گزینه‌های پیشگیری و درمان در حال حاضر شامل مهارکننده‌های نورآمینیداز زانامیویر (zanamivir) و اوسلتامیویر (oseltamivir) هستند. در حال حاضر لانینامیویر اکتانوات (laninamivir octanoate)، پیش‐داروی (prodrug) لانینامیویر، در حال تولید است.
ارزیابی کارآمدی، بی‌خطری (safety) و تحمل‌پذیری مهارکننده‌های نورآمینیداز در درمان و پیشگیری از آنفلوآنزا در کودکان.
برای این نسخه به‌روز شده، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، سال 2011، شماره 1) که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین بود، MEDLINE (1966 تا هفته 2 ژانویه 2011) و EMBASE (ژانویه 2010 تا ژانویه 2011) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) دوسو کور (double-blind) که اثربخشی مهارکننده‌های نورآمینیداز را در مقابل دارونما (placebo) یا دیگر داروهای ضدویروسی در کودکان در سنین تا 12 سال تمام مقایسه کردند. همچنین داده‌های بی‌خطری و تحمل‌پذیری را از انواع دیگر مطالعات وارد کردیم.
چهار نویسنده مرور مطالعات را انتخاب کردند، کیفیت آنها را ارزیابی کرده و داده‌هایی را برای نسخه فعلی و قبلی این مرور به‌دست آوردند. داده‌های اوسلتامیویر در مقایسه با دارونما، زانامیویر در مقایسه با دارونما، و لانینامیویر اکتانوات در مقایسه با اوسلتامیویر را به‌صورت جداگانه آنالیز کردیم.
شش کارآزمایی درمانی شامل 1906 کودک مبتلا به آنفلوآنزای بالینی و 450 کودک مبتلا به آنفلوآنزا که با تست سریع آنفلوآنزا بر بالین بیمار تشخیص داده شدند، وارد این مرور شدند. از میان این 2356 کودک، آنفلوآنزا در 1255 کودک از طریق تست‌های آزمایشگاهی تایید شد. همچنین سه کارآزمایی پروفیلاکسی که شامل 863 کودک در معرض آنفلوآنزا بودند، وارد این مرور شدند. در کودکان مبتلا به آنفلوآنزای تاییدشده آزمایشگاهی، اوسلتامیویر، میانه (median) طول مدت بیماری را به میزان 36 ساعت کاهش داد (26%؛ P < 0.001). یک کارآزمایی با اوسلتامیویر در کودکان مبتلا به آسم که آنفلوآنزای تاییدشده آزمایشگاهی داشتند، فقط کاهش اندکی را در طول مدت بیماری گزارش کرد (10.4 ساعت، 8%) که از اهمیت آماری برخوردار نبود (P = 0.542). مصرف لانینامیویر اکتانوات با دوز 20 میلی‌گرم، طول مدت نشانه‌های بیماری را به میزان 2.8 روز (60%؛ P < 0.001) در کودکان مبتلا به آنفلوآنزای A/H1N1 مقاوم به اوسلتامیویر کاهش داد. زانامیویر میانه طول مدت بیماری را تا 1.3 روز کم کرد (24%؛ P < 0.001). اوسلتامیویر، اوتیت میانی حاد را در کودکان سنین یک تا پنج سال مبتلا آنفلوآنزای تاییدشده آزمایشگاهی به میزان قابل توجهی کاهش داد (تفاوت خطر (risk difference; RD): 0.14-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.24- تا 0.04-). پروفیلاکسی با زانامیویر یا اوسلتامیویر با 8% کاهش مطلق در ابتلا به آنفلوآنزا پس از ورود یک مورد به داخل منزل همراه بود (RD: -0.08؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.05-؛ P < 0.001). پروفایل عوارض جانبی زانامیویر بدتر از دارونما نبود، اما وقوع استفراغ هنگام مصرف اوسلتامیویر شایع‌تر بود (تعداد افراد مورد نیاز برای بروز یک آسیب (NNH): 17؛ 95% CI؛ 10 تا 34). پروفایل عوارض جانبی لانینامیویر اکتانوات و اوسلتامیویر مشابه بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.