سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در زنان است. گزینه‌های درمانی برای سرطانی که به قسمت‌های دیگری از بدن فراتر از پستان گسترش یافته (بیماری متاستاتیک)، شامل شیمی‌درمانی (داروهای ضد-سرطان) و درمان اندوکرین (هورمون-درمانی نیز نامیده می‌شود) است. درمان اندوکرین عمدتا برای زنانی تجویز می‌شود که سرطان آنها از نوع پاسخ دهنده به هورمون است، یعنی، سرطانی که گیرنده‌های هورمون (گیرنده‌های استروژن یا پروژسترون) در سلول‌های توموری بیان می‌شوند. هدف از این مرور آن بود که ببینیم شروع درمان با شیمی‌درمانی یا درمان اندوکرین از نظر بقای بیمار، پاسخ به درمان، سمیت ناشی از درمان و کیفیت زندگی مزیت بیشتری به همراه دارند یا خیر. ده مطالعه واجد شرایط شناسایی شدند، از این تعداد هشت مطالعه اطلاعات مربوط به پاسخ به درمان (در 817 بیمار) و شش مطالعه اطلاعات مربوط به بقای کلی (در 692 بیمار) را ارائه کردند. کارآزمایی‌ها به‌طور کلی قدیمی بودند (بین سال‌های 1963 و 1995 منتشر شدند) و حجم نمونه کوچکی داشته (میانه 70 زن، بین 50 و 226 زن در هر کارآزمایی) و از کیفیت متوسطی برخوردار بودند. انواع شیمی‌درمانی مورد استفاده طبق استانداردهای امروزی کاملا مناسب و درمان‌های اندوکرین به‌طور قابل توجهی متفاوت بودند.
این مرور نشان داد که اگرچه درمان اولیه با شیمی‌درمانی به جای درمان اندوکرین ممکن است با نرخ بالاتری از پاسخ درمانی همراه باشد، این دو درمان اولیه تاثیر مشابهی بر بقای کلی بیمار داشتند. هیچ گروه واحدی از بیماران شناسایی نشد که از یک درمان بیش از درمان دیگر منفعت ببرند یا دچار آسیب شوند، اگرچه اطلاعات کمی برای پرداختن به این سوال وجود داشت. شش مورد از هفت کارآزمایی که به‌طور کامل منتشر شدند، در مورد افزایش سمیت دارویی مرتبط با شیمی‌درمانی از جمله تهوع، استفراغ و آلوپسی اظهارنظر کردند. سه مورد از این هفت کارآزمایی به جنبه‌هایی از کیفیت زندگی اشاره کردند اما یافته‌های آنها نتایج متفاوتی را ارائه دادند. فقط یک کارآزمایی کیفیت زندگی (quality of life; QOL) را به‌طور رسمی اندازه‌گیری کرد، و نتیجه گرفت که QOL با شیمی‌درمانی بهتر است. بر اساس نتایج این کارآزمایی‌ها، نمی‌توان در مورد QOL حاصل از هر دو نوع درمان نتیجه‌گیری کرد.
در حال حاضر، اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت گیرنده هورمون به صورت روتین در اختیار بسیاری از زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان قرار دارد، و اثربخشی هورمون-درمانی در 10 سال اخیر بهبود یافته است. بر اساس نتایج کارآزمایی‌ها و پیامدهای این مرور، به نظر می‌رسد در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان که گیرنده‌های هورمونی روی تومور وجود دارند، سیاست درمان اول با درمان اندوکرین بهتر است از شیمی‌درمانی، به جز در مواردی که بیماری سریعا پیشرونده باشد.
در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان که گیرنده‌های هورمون دارند، سیاست درمانی اول با درمان اندوکرین به جای شیمی‌درمانی توصیه می‌شود، به جز در مواردی که بیماری سریعا پیشرونده باشد.
شیمی‌درمانی (chemotherapy) و درمان اندوکرین (endocrine therapy) هر دو می‌توانند به عنوان درمانی برای سرطان متاستاتیک پستان مورد استفاده قرار گیرند.
مرور شواهد و تعیین اینکه شروع درمان با شیمی‌درمانی یا شروع درمان با درمان اندوکرین تاثیر مفیدتری بر پیامدها (بقای بیمار، نرخ پاسخ به درمان، سمیت و کیفیت زندگی) دارند یا خیر.
پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین (31 آگوست 2006) با استفاده از کدهای «سرطان پستان پیشرفته»، «شیمی‌درمانی» و «درمان اندوکرین» جست‌وجو شد. جزئیات استراتژی جست‌وجو توسط گروه برای ایجاد پایگاه ثبت اعمال شده، و پروسیجر استفاده شده برای کدگذاری منابع، در ماژول گروه (Group's module) در کتابخانه کاکرین شرح داده شد. جست‌وجوی دستی در خلاصه مقالات جلسات سالانه انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (2005 تا 2006) و سمپوزیوم سرطان پستان در سن-آنتونیو (2005) نیز انجام شد. جست‌وجوی بیشتر در پایگاه ثبت تخصصی (تا سال 2008)، MEDLINE (از سال 2008 تا 24 سپتامبر 2010)، EMBASE (از سال 2008 تا 30 سپتامبر 2010) و پورتال جست‌وجوی پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (23 جولای 2010) انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای که به مقایسه تاثیرات شیمی‌درمانی به‌تنهایی با درمان اندوکرین به‌تنهایی روی نقاط پایانی از پیش تعیین شده در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان پرداختند.
داده‌ها از کارآزمایی‌های منتشر شده گردآوری شد. نسبت‌های خطر برای تجزیه‌وتحلیل بقا به دست آمد و از یک مدل اثر ثابت برای متاآنالیز استفاده شد. نرخ پاسخ به درمان به عنوان متغیرهای دو-حالتی تجزیه‌وتحلیل شدند. داده‌های سمیت دارویی و کیفیت زندگی، در صورت وجود، استخراج شدند.
تجزیه‌وتحلیل اولیه از تاثیر کلی درمان با استفاده از نسبت‌های خطر به دست آمده از منحنی‌های منتشر شده بقا شامل شش کارآزمایی (692 زن) بود. هیچ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (نسبت خطر: 0.94؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.12، P = 0.5). تست ناهمگونی، P value معادل 0.1 را به دست داد.
تخمین تجمعی نرخ پاسخ گزارش شده در هشت کارآزمایی با حضور 817 زن، مزیت قابل توجهی را برای شیمی‌درمانی نسبت به درمان اندوکرین با نسبت خطر (relative risk) معادل 1.25 (95% CI؛ 1.01 تا 1.54، P = 0.04) نشان داد. با این حال، برآوردهای امتیاز برای دو کارآزمایی بزرگ در جهت‌های مخالف بوده، و انجام تست کلی برای ناهمگونی، P value معادل 0.0009 را ایجاد کرد.
اطلاعات کمی در مورد سمیت دارویی و کیفیت زندگی در دسترس بود. شش مورد از هفت کارآزمایی که به‌طور کامل منتشر شدند، به افزایش سمیت مرتبط با شیمی‌درمانی پرداخته، و به تهوع، استفراغ و آلوپسی اشاره کردند. سه مورد از هفت کارآزمایی جنبه‌هایی را از کیفیت زندگی بررسی کرده و نتایج متفاوتی داشتند. فقط یک کارآزمایی کیفیت زندگی (quality of life; QOL) را به‌طور رسمی اندازه‌گیری کرد و نتیجه گرفت که QOL با شیمی‌درمانی بهتر است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.