شواهد کافی وجود ندارد مبنی بر اینکه دوزهای تکی پیروکسیکام باعث ایجاد بی‌دردی موثر در بزرگسالان مبتلا به درد حاد پس از جراحی می‌شود. این مرور اثربخشی تک‌دوز پیروکسیکام را در بزرگسالان مبتلا به درد متوسط/شدید پس از جراحی با استفاده از اطلاعات به دست آمده از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با دارونما ارزیابی کرد. نتایج بر اساس داده‌های کمی بوده و قدرت کافی نداشتند. نتایج نشان داد که پیروکسیکام (20 میلی‌گرم یا 40 میلی‌گرم) موثرتر از دارونما و قابل مقایسه با دیگر داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی و مورفین عضلانی 10 میلی‌گرم است. عوارض جانبی شایع نبودند. بیشترین عوارض جانبی گزارش شده عبارت بودند از سرگیجه، تهوع و استفراغ.
به نظر می‌رسد که تک‌دوز خوراکی پیروکسیکام در درمان دردهای متوسط تا شدید پس از جراحی، اثربخشی مشابه سایر NSAIDها و مورفین عضلانی 10 میلی‌گرمی داشته باشد.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور اصیل کاکرین است که در شماره 2، سال 2000 منتشر شد. پیروکسیکام (piroxicam) یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) با خواص ضددرد است، و عمدتا برای درمان اختلالات روماتیسمی تجویز می‌شود. برخی از داروها مستقیما در یک محیط کارآزمایی با یکدیگر مقایسه شده‌اند تا اثربخشی نسبی آنها مشخص شود، در حالی که برخی دیگر چنین نبوده‌اند. با این حال، می‌توان با بررسی اثربخشی هر دارو در برابر دارونما (placebo) در شرایط بالینی مشابه، مسکّن‌ها را به‌طور غیرمستقیم مقایسه کرد.
ارزیابی اثربخشی ضددردی و عوارض جانبی تک‌دوز پیروکسیکام، در مقایسه با دارونما (placebo) در مدیریت بالینی درد متوسط تا شدید پس از جراحی. مقایسه اثرات پیروکسیکام با دیگر مسکّن‌ها.
مطالعات منتشر شده از جست‌وجوی سیستماتیک در MEDLINE؛ Biological Abstracts؛ EMBASE؛CENTRAL و بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database) در دسامبر 2007 شناسایی شدند. برای یافتن مطالعات بیشتر، فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده بررسی شدند.
معیارهای ورود به مطالعه زیر مورد استفاده قرار گرفتند: انتشار کامل مقاله در مجله، کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده با دارونما، طراحی دوسو-کور، شرکت‌کنندگان بزرگسال، وجود درد پس از جراحی با شدت متوسط تا شدید در ارزیابی پایه، تجویز خوراکی یا عضلانی پیروکسیکام پس از جراحی.
مجموع داده‌های تسکین درد و شدت درد استخراج شده و به اطلاعات دو حالتی (dichotomous) تبدیل شدند، تا تعداد شرکت‌کنندگانی را به دست آوریم که به حداقل 50% تسکین درد دست یافتند. این عدد برای محاسبه برآوردهایی از سود نسبی و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا حصول منفعت (NNT) برای یک شرکت‌کننده که به حداقل 50% تسکین درد برسد، استفاده شد. اطلاعات در مورد عوارض جانبی و تخمین‌های نسبت خطر (relative risk) جمع‌آوری شده و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا بروز یک آسیب (NNH) محاسبه شد.
در این به‌روزرسانی هیچ مطالعه دیگری یافت نشد. جست‌وجو اصلی سه مطالعه (141 شرکت‌کننده) را شناسایی کرد که پیروکسیکام خوراکی 20 میلی‌گرم را با دارونما و یک مطالعه (15 شرکت‌کننده) که پیروکسیکام خوراکی 40 میلی‌گرم را با دارونما مقایسه کردند. برای تک‌دوزهای پیروکسیکام 20 میلی‌گرم و 40 میلی‌گرم در مقایسه با دارونما در مدیریت بالینی درد متوسط تا شدید پس از جراحی طی یک دوره چهار تا شش ساعته، NNT برای حداقل 50% تسکین درد، به ترتیب، 2.7 (95% CI؛ 2.1 تا 3.8) و 1.9 (95% CI؛ 1.2 تا 4.3) گزارش شد. بروز عوارض جانبی با پیروکسیکام (20 میلی‌گرم یا 40 میلی‌گرم) بیشتر از دارونما نبود. هیچ مطالعه دیگری در جست‌وجوی به‌روز شده یافت نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.