بیماران مبتلا به سرطان ریه و دارای وضعیت جسمانی خوب که با دور اول شیمی‌درمانی بهبود نیافتند، اغلب دور دوم شیمی‌درمانی (خط دوم) را دریافت می‌کنند. دور دوم شیمی‌درمانی ممکن است شانس بقای این بیماران را افزایش ندهد و ممکن است به دلیل عوارض جانبی بد، احساس بدتری در آنها ایجاد کند. این مرور فقط یک مطالعه را پیدا کرده که تاثیرات دور دوم شیمی‌درمانی را با درمان مقایسه کرده، و به غیر از راحت نگه داشتن آنها، هیچ فایده‌ای را برای بیماران نشان نمی‌دهد. این مطالعه شواهد کافی را برای قضاوت در مورد اینکه چنین درمانی فواید بیشتری نسبت به مضرات آن دارد، ارائه نمی‌کند، و پیش از نتیجه‌گیری قطعی، به انجام مطالعات بزرگتر بیشتری نیاز است.
توصیه‌های قطعی را نمی‌توان ارائه کرد زیرا شواهد فقط از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده در دسترس است که اگرچه با کیفیت معقول بود، تعدادی محدودیت داشت. در حال حاضر هیچ شواهدی برای حمایت از درمان خط دوم در بیمارانی با وضعیت عملکردی ضعیف وجود ندارد. برای ارزیابی بیشتر اینکه مزایای شیمی‌درمانی خط دوم برای بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه بیشتر از خطرات و هزینه‌های آن است، به انجام کارآزمایی‌های کنترل شده بزرگتر و به خوبی طراحی شده نیاز است.
نقش عوامل شیمی‌درمانی خط دوم برای درمان بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه (non-small cell lung cancer; NSCLC) که عود کرده یا به درمان خط اول پاسخ نداده‌اند، نامشخص بود.
تعیین اثربخشی هر نوعی از شیمی‌درمانی خط دوم در بیماران مبتلا به NSCLC.
Medline (1966-جولای 2001)، Embase (1974-جولای 2001)، Cancerlit (1993-جولای) و پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL، شماره 2، 2001) جست‌وجو شدند. علاوه بر این، یک جست‌وجوی دستی انجام شد و برای شناسایی مطالعات بیشتر که توسط جست‌وجوهای الکترونیکی پیدا نشده بودند، با کارشناسان در این زمینه تماس گرفته شد.
کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آنها هر نوعی از شیمی‌درمانی خط دوم با دارونما (placebo) یا بهترین مراقبت‌های حمایتی در بیماران مبتلا به NSCLC که به هیچ یک از رژیم‌های شیمی‌درمانی قبلی پاسخ نداده بودند، مقایسه شد.
داده‌ها توسط 2 نویسنده مستقل استخراج شده و توسط نویسنده سوم بازبینی شد.
فقط یک مطالعه وارد شد. این مطالعه شامل 204 بیمار بود که به‌طور تصادفی دوکستاکسل (doxetaxel) یا بهترین مراقبت‌های حمایتی را دریافت کردند. به دنبال نرخ مرگ‌ومیر غیرقابل قبول ناشی از سمّیت دارویی، دوز دوکستاکسل از 100 میلی‌گرم بر متر مربع به 75 میلی‌گرم بر متر مربع کاهش یافت. بیماران دریافت کننده دوکستاکسل 2.4 ماه بیشتر زنده ماندند - به طور متوسط 7.0 ماه در مقابل 4.6 ماه در گروه دریافت کننده بهترین مراقبت‌های حمایتی. در 1 سال پس از تشخیص، 29% از بیماران تحت درمان با دوکستاکسل در مقایسه با 19% از بیماران گروه بهترین مراقبت حمایتی، زنده ماندند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.