چهار کارآزمایی وارد شدند (1176 زن). به‌طور کلی، کیفیت شواهد عمدتا به دلیل ماهیت مداخله که اجازه کورسازی را نمی‌دهد، در سطح پائین تا متوسط درجه‌بندی شد. به‌روزرسانی جست‌وجو، یک کارآزمایی خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده را شناسایی کرد، که وارد شد.

زنانی که یادداشت‌های خود را در اختیار داشتند، احساس کنترل بیشتری را بر شرایط خود گزارش کردند (دو کارآزمایی، RR: 1.56؛ 95% CI؛ 1.18 تا 2.06؛ 450 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط)، هر چند که هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت میان میزان رضایت زنان وجود ندارد (دو کارآزمایی‌، میانگین RR؛ 1.09؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.29؛ 698 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). زنان بیشتری در گروه یادداشت‌های موردی خواستند که در بارداری بعدی نیز یادداشت‌های خود را در اختیار داشته باشند (سه کارآزمایی؛ RR: 1.79؛ 95% CI؛ 1.57 تا 2.03؛ 552 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). به‌طور کلی، تخمین تجمعی دو کارآزمایی (n = 347) که در مورد خطر گم شدن یا جا گذاشتن یادداشت‌ها در منزل گزارش شدند، معنی‌دار نبود (میانگین RR؛ 0.38؛ 95% CI؛ 0.04 تا 3.84). هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت در رفتارهای مرتبط با سلامت (سیگار کشیدن و تغذیه با شیر مادر (شواهد با کیفیت متوسط))، نیاز به دریافت مسکّن طی زایمان (شواهد با کیفیت پائین)، افسردگی مادر، سقط جنین، مرده‌زایی، و مرگ‌ومیرهای نوزادان (شواهد با کیفیت متوسط) وجود نداشت. تعداد بیشتری از زنان در گروه یادداشت‌های موردی، برای زایمان نیاز به مداخله جراحی (یک کارآزمایی؛ RR: 1.83؛ 95% CI؛ 1.08 تا 3.12؛ 212 زن) و زایمان سزارین (یک کارآزمایی؛ میانگین RR؛ 1.15؛ 95% CI؛ 1.10 تا 2.08؛ 501 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط) داشتند.