آسم حاد یک بیماری شایع است که بیماران در بسیاری از کشورها به بخش اورژانس (ED) مراجعه می‌کنند. درمان آسم حاد مبتنی بر برگشت سریع اسپاسم برونش و توقف التهاب راه هوایی است. عوامل اصلی مورد استفاده برای درمان آسم حاد شامل درمان‌های ترکیبی با عوامل گشادکننده برونش و کورتیکواستروئیدها هستند. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مخلوط هلیوم و اکسیژن (هلیوکس (heliox)) ممکن است مزایای بیشتری را برای بیماران مبتلا به آسم حاد ایجاد کند. این مرور شواهد ده کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را شامل 544 بیمار بررسی می‌کند که هلیوکس را با اکسیژن یا هوا، در صورت استفاده همراه با دیگر درمان‌های حاد استاندارد، مقایسه کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که شواهد از استفاده روتین از هلیوکس در بیماران مبتلا به آسم حاد پشتیبانی نمی‌کنند.
شواهد موجود از تجویز مخلوط هلیوم-اکسیژن برای همه بیماران ED مبتلا به آسم حاد پشتیبانی نمی‌کند. در حال حاضر درمان هلیوکس نقشی در درمان اولیه بیماران مبتلا به آسم حاد ندارد. با این وجود، شواهد جدید تاثیرات مفید خاصی را در بیماران مبتلا به انسداد شدیدتر نشان می‌دهد. از آنجایی که این نتیجه‌گیری‌ها مبتنی بر مقایسه میان-گروهی و مطالعات کوچک است، باید با احتیاط تفسیر شوند.
چندین دهه است که مخلوط هلیوم و اکسیژن (هلیوکس (heliox)) به‌طور پراکنده در بیماری‌های تنفسی استفاده می‌شود. استفاده از آنها در اورژانس‌های حاد تنفسی مانند آسم موضوع بحث‌های بسیاری بوده است. با وجود گذشت بیش از 60 سال از نخستین ارائه آن، نقش هلیوکس در درمان بیماران مبتلا به آسم حاد شدید نامشخص است.
تعیین تاثیر افزودن هلیوکس به مراقبت‌های طبی استاندارد بر سیر آسم حاد، بر اساس اندازه‌گیری تست عملکرد ریوی و نقاط پایانی (endpoint) بالینی.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین شناسایی شدند. علاوه بر این، با نویسندگان و کارشناسان اصلی تماس گرفته و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوها تا آگوست 2010 به‌روز هستند.
1) کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، یک یا دوسو کور (double blind) و کنترل‌شده؛ 2) کودکان یا بزرگسالان با تشخیص بالینی آسم حاد که در بخش‌های اورژانس یا مراکز مراقبت حاد مشابه ویزیت می‌شوند؛ و 3) درمان با هلیوکس استنشاقی در مقایسه با دارونما (placebo) (اکسیژن یا هوا).
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای گنجاندن و کیفیت، ارزیابی کردند؛ اختلاف نظرات توسط نویسنده سوم مرور و اجماع نظر، حل شدند.
این مرور در مجموع شامل ده کارآزمایی است با حضور 544 بیمار مبتلا به آسم حاد. هفت مطالعه شامل بزرگسالان و سه مطالعه صرفا با کودکان انجام شدند. سه مورد با کیفیت بالا (Jadad score > 3) ارزیابی شدند. تست‌های عملکرد ریوی در طول تجویز هلیوکس (15 تا 60 دقیقه) ثبت شدند. ادغام هشت کارآزمایی که به داده‌های این مرور کمک کردند، تفاوت‌های قابل توجهی را میان گروه‌ها نشان ندادند (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.28-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56- تا 0.01). بین مطالعات ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی وجود داشت. استفاده از هلیوکس باعث بهبود عملکرد ریوی فقط در زیرگروهی از بیماران شد که شدیدترین اختلال عملکرد ریوی را در ابتدای مطالعه نشان دادند؛ با این حال، این نتیجه‌گیری بر اساس تعداد کمی از مطالعات است. تفاوت معنی‌داری میان گروه‌های بزرگسالان در مقابل کودکان دیده نشد، و مطالعات دوز بالا و پائین هلیوکس را با هم مقایسه کردند. در نهایت، در پایان درمان، شرکت‌کنندگان تحت درمان با هلیوکس هیچ خطر بسیار متفاوتی را برای بستری در بیمارستان نشان ندادند (RR؛ 0.83 (95% CI؛ 0.66 تا 1.08، P = 0.17؛ I 2 = 0%).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.