سوال مطالعه مروری
ما درمان‌های مختلف چشم افراد آلوده به ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) را مقایسه کردیم.
پیشینه
عفونت HSV در چشم باعث درد و تاری دید می‌شود. داروهای ضدویروسی چشم، قطره‌های اینترفرون، و پاک کردن سطحی برای درمان عفونت HSV سطح قرنیه استفاده شده‌اند.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه، که تا دسامبر 2014 به‌روز است، از شبکه‌ای از 137 مطالعه روی 8333 چشم برای مقایسه داروهای ضدویروسی استفاده کرده و اینکه اینترفرون به درمان کمک می‌کند یا دبریدمان. بین یک و 28 مطالعه برای مقایسه هفت داروی ضدویروسی چشمی، یک داروی ضدویروسی خوراکی، اینترفرون، پروسیجرهای انجام شده در کلینیک برای برداشتن سطح عفونی چشم و دیگر داروها در دسترس بودند.
نتایج کلیدی
اولین داروهای ضدویروسی، ایدوکسوریدین و ویدارابین، در بهبود کراتیت دندریتیک HSV در عرض دو هفته بهتر از عدم درمان به نظر می‌رسند. تری‌فلوریدین، آسیکلوویر یا بریوودین که به صورت موضعی استفاده می‌شوند، بهتر و بی‌خطرتر از ایدوکسوریدین هستند، حدود 90% از چشم‌های تحت درمان را در عرض دو هفته درمان می‌کنند، و تفاوت قابل توجهی با هم در اثربخشی ندارند. شواهد در مورد اینکه گانسیکلوویر به خوبی یا بهتر از آسیکلوویر است، متناقض هستند. به دلیل مطالعات اندک و یافته‌های متناقض، تعیین نقش قرص‌های ضدویروسی محدود شده است. اینترفرون، بخشی طبیعی از سیستم ایمنی که می‌تواند به صورت قطره چشمی تجویز شود، در برابر عفونت قرنیه HSV، فعال است. استفاده تلفیقی از اینترفرون و یک داروی ضدویروسی ممکن است کمی بهتر از یک داروی ضدویروسی به تنهایی باشد. درمان دیگر پاک کردن سطح عفونی چشم است، اما استفاده از این روش به دنبال یک داروی ضدویروسی به‌طور هم‌سو و سازگار بهتر از یک داروی ضدویروسی نیست.
کیفیت شواهد
مقایسه یک داروی ضدویروسی چشمی با داروی دیگر دارای کیفیت متوسطی از شواهد است، به استثنای ارزیابی مقایسه گانسیکلوویر و آسیکلوویر که در آن مطالعات متناقض هستند. هنگامی که یک داروی ضدویروسی چشمی با درمان ترکیبی ضدویروسی و اینترفرون یا با درمان ترکیبی ضدویروسی و دبریدمان مقایسه شد، کیفیت شواهد متوسط تا پائین است. شواهد برای مقایسه‌های کنترل‌شده با دارونما، مقایسه درمان ضدویروسی با اینترفرون یا دبریدمان، و ارزیابی قرص‌های ضدویروسی، کمیاب یا ضعیف هستند. تقریبا در یک چهارم مطالعات نتوانستیم تصادفی‌سازی مناسب را تضمین کنیم. بیماران یا معاینه‌کنندگان حداقل در نیمی از مطالعات می‌توانستند بدانند که کدام درمان را دریافت کردند.
مطالعات کنترل‌شده با دارونما در مورد کراتیت اپیتلیال ناشی از HSV به مداخلات جایگزین محدود می‌شوند. تری‌فلوریدین و آسیکلوویر موثرتر از ایدوکسوریدین یا ویدارابین و مشابه با هم در اثربخشی درمانی هستند. بریوودین و فوسکارنت تفاوت عمده‌ای با تری‌فلوریدین یا آسیکلوویر از نظر اثربخشی ندارند. گانسیکلوویر حداقل به اندازه آسیکلوویر موثر است. افزودن اینترفرون به یک عامل ضدویروسی نوکلئوزیدی و ترکیب دبریدمان با درمان ضدویروسی باید بیشتر مورد ارزیابی قرار گیرند تا هرگونه مزیت احتمالی خود را در بهبودی اثبات کنند.
بیماری چشمی ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس (herpes simplex virus; HSV) معمولا به صورت کراتیت اپیتلیال (epithelial keratitis) تظاهر می‌کند، که اگرچه معمولا خود محدودشونده است، ممکن است بدون درمان پایدار باقی بماند یا پیشرفت کند.
مقایسه اثربخشی نسبی عوامل ضدویروسی، اینترفرون، و دبریدمان قرنیه در درمان کراتیت اپیتلیال ناشی از HSV.
ما CENTRAL (شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین) (2014، شماره 12)، PubMed (ژانویه 1946 تا 31 دسامبر 2014)، EMBASE (ژانویه 1980 تا 31 دسامبر 2014)، Latin American and Caribbean Health Sciences Literature Database (LILACS) (ژانویه 1982 تا 31 دسامبر 2014)، System for Information on Grey Literature in Europe (OpenGrey) (ژانویه 1995 تا 31 دسامبر 2014)، BIOSIS (ژانویه 1926 تا 5 می 2014)، Scopus (ژانویه 1966 تا 31 دسامبر 2014)، موسسه علم و فناوری ژاپن (J-Global) (ژانویه 1975 تا 31 دسامبر 2014)، زیرساخت‌های دانش ملی چین (China National Knowledge Infrastructure) (ژانویه 1979 تا 31 دسامبر 2014)، British Library's Electronic Table of Contents (Zetoc) (ژانویه 1993 تا 7 می 2014) را جست‌وجو کردیم. به دنبال کارآزمایی‌های فهرست‌شده در متا رجیستر کارآزمایی‌های کنترل‌شده ( www.controlled-trials.com )، ClinicalTrials.gov ( www.clinicaltrials.gov )، پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) www.who.int/ictrp/search/en )، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی چین، ایالات متحده، بودیم. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ( www.fda.gov/ )، موسسه ملی سلامت و تعالی بالینی (NICE) ( www.evidence.nhs.uk ) و آژانس دارویی اروپا (EMA) ( www.ema.europa. eu/ema/ ) تا 31 دسامبر 2014، جست‌وجو شدند. هیچ محدودیتی را از نظر زبان نگارش یا تاریخ انتشار در جست‌وجوها برای یافتن کارآزمایی‌ها اعمال نکردیم. همچنین خلاصه‌های متون علمی و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را تا 15 اپریل 2014 بررسی کردیم. هیچ محدودیتی را از نظر زبان نگارش یا تاریخ انتشار در جست‌وجوها برای یافتن کارآزمایی‌ها اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده از کراتیت اپیتلیال دندریتیک (dendritic) یا جغرافیایی (geographic) ناشی از HSV گنجانده شدند که نسبتی را چشم‌های بهبودیافته در یک هفته، دو هفته، یا هر دو زمان پس از ورود بیماران، گزارش کردند.
داده‌های مربوط به ویژگی‌های مطالعه، خطر سوگیری (bias)، و پیامدها را جدول‌بندی کرده و از مقایسه‌های مستقیم برای تخمین نسبت خطر (RR) و، در صورت امکان، نسبت خطر (HR) با فاصله اطمینان 95% (CI) استفاده کردیم. ناهمگونی (heterogeneity) با یک شاخص ناسازگاری (inconsistency) ارزیابی شد. یک متاآنالیز از مقایسه چند درمان، مقایسه مستقیم و غیرمستقیم بهبودی نسبی را در 14 روز تثبیت کرد.
صد و سی و هفت مطالعه شامل 8333 چشم معیارهای ورود را داشتند. مطالعات کنترل‌شده با دارونما، در مقایسه با ایدوکسوریدین (idoxuridine) (RR: 1.74؛ 95% CI؛ 1.03 تا 2.91) و تعداد کمی برای ویدارابین (vidarabine) (RR: 1.81؛ 95% CI؛ 1.09 تا 3.01)، اینترفرون (RR: 1.32؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.64) و دبریدمان، ناهمگون بودند. ویدارابین (RR: 1.13؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.25)، تری‌فلوریدین (trifluridine) (RR: 1.30؛ 95% CI؛ 1.18 تا 1.43)، آسیکلوویر (RR: 1.23؛ 95% CI؛ 1.14 تا 1.34)، و بریوودین (brivudine) (RR: 1.34؛ 95% CI؛ 1.18 تا 1.51) موثرتر از ایدوکسوریدین بودند. تری‌فلوریدین (RR: 1.17؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.32) و آسیکلوویر (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.19) موثرتر از ویدارابین ظاهر شدند. هیچ تفاوت قابل توجهی در میزان بهبودی میان تری‌فلوریدین، آسیکلوویر، بریوودین، و فوسکارنت (foscarnet) مشاهده نشد، اگرچه مطالعات کمی بریوودین یا فوسکارنت را با دیگر داروهای ضدویروسی مقایسه کردند. هرگونه مزیت بالقوه گانسیکلوویر (ganciclovir) در مقایسه با آسیکلوویر، با ناهمگونی مطالعه و سوگیری احتمالی انتشار کاهش یافت. فقط یک مطالعه استفاده مشترک را از دو داروی ضدویروسی موضعی ارزیابی کرد. در تعداد محدودی از مطالعات، آسیکلوویر خوراکی (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.07) یا ترکیب آسیکلوویر خوراکی با یک ضدویروسی موضعی (RR: 1.36؛ 95% CI؛ 0.68 تا 2.74) به اندازه یک عامل ضدویروسی موضعی، موثر ظاهر شد. ترکیب یک عامل ضدویروسی با اینترفرون یا دبریدمان، در مقایسه با تک درمانی (monotherapy) ضدویروسی موضعی، تاثیرات متناقضی در تسریع بهبودی و ارتقای پیامد داشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.