زخم‌های فشاری (هم‌چنین تحت عنوان زخم بستر، زخم‌های دکوبیتوس یا زخم‌های فشاری) زخم‌های روی پوست، ناشی از فشار یا ساییدگی هستند. آنها معمولا روی قسمت‌های استخوانی بدن افراد بی‌تحرک مانند مفصل ران، پاشنه و آرنج اثر می‌گذارند، و بهبود آن مدت زمان زیادی را می‌گیرد. درمان الکترومغناطیسی به صورت رادیاسیون یا گرما نیست، اما از یک میدان الکترومغناطیسی با هدف تحریک بهبود استفاده می‌کند. با این حال، با مرور کارآزمایی‌ها به این نتیجه رسیدیم که شواهد قوی در مورد اینکه درمان الکترومغناطیسی به بهبود زخم‌های فشاری کمک می‌کند یا مانع بهبود آن می‌شود، وجود ندارد.
نتایج، شواهد قوی‌ای را در رابطه با مزیت استفاده از EMT در درمان زخم‌های فشاری ارائه نکردند. هرچند نمی‌توان احتمال تاثیر مضر یا مفید منتفی دانست، زیرا تنها دو کارآزمایی وارد شده وجود داشت که هر دو محدودیت‌های روش‌شناسی و تعداد کمی شرکت‌کننده داشتند. انجام پژوهش‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
این زخم‌ها بنا به تعریف آسیب موضعی پوست و بافت زیرین آن هستند که توسط مجموعه‌ای از عوامل شامل فشار، برش، سایش و/یا ترکیبی از آنها به وجود می‌آیند. درمان الکترومغناطیسی (electromagnetic therapy; EMT) که در آن الکترودها یک میدان مغناطیسی را در سراسر زخم ایجاد می‌کنند، می‌تواند منجر به بهبود زخم‌های مزمن نظیر زخم‌های فشاری شود.
ارزیابی تاثیرات EMT در بهبود زخم‌های فشاری.
برای این نسخه به‌روز شده منابع زیر جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم درکاکرین (Cochrane Wounds Group Specialised Register) (در 10 جون 2015)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های بالینی کاکرین (CENTRAL)؛ (کتابخانه کاکرین (Cochrane Library)) (شماره 6، 2015)؛ Ovid MEDLINE (از سال 2014 تا 10 جون 2015)؛ Ovid MEDLINE (استنادات در حال انجام و سایر استنادات نمایه نشده) (در تاریخ 10 جون 2015)؛ Ovid EMBASE (از سال 2014 تا 10جون 2015) و EBSCO CINAHL (از سال 2014 تا 6 جولای 2012).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که EMT را با EMT ساختگی یا دیگر درمان‌ها (استاندارد) مقایسه می‌کردند، معیار ورود را داشتند.
برای این نسخه به‌روز، دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج حاصل از جست‌وجو را به دقت بررسی کردند تا RCTهای مرتبط را شناسایی و گزارشات کاملی از مطالعات بالقوه واجد شرایط کسب کردند. در نسخه‌های قبلی این مرور، تلاش کردیم که داده‌های ازدست‌رفته را از طریق تماس با نویسندگان مطالعه به دست آوریم. نویسنده دوم مرور، داده‌های استخراج شده را بررسی کرد و اختلافات، بعد از بحث بین نویسندگان مرور حل‌وفصل شد.
هیچ کارآزمایی را برای این نسخه به‌روز شناسایی نکردیم. دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) شامل 60 شرکت‌کننده، در خطر نامشخصی از سوگیری (bias) در مرور اصیل گنجانده شدند. هر دو کارآزمایی استفاده از EMT را با EMT ساختگی مقایسه کردند، اگرچه یکی از کارآزمایی‌ها شامل بازوی سومی هم بود که تنها درمان استاندارد را به کار می‌گرفت. هیچ یک از مطالعات تفاوتی با اهمیت آماری در بهبود کامل افراد درمان شده با EMT در مقایسه با افراد گروه کنترل نیافتند. در یک کارآزمایی که درصد کاهش را در مناطق سطحی زخم ارزیابی می‌کرد، تفاوت بین دو گروه از لحاظ اهمیت آماری به نفع روش EMT گزارش شد. هرچند نتایج بایستی با توجه به کوچک بودن مطالعه و تصادفی بودن یافته‌ها، تفسیر شود. علاوه بر این، پیامد، یعنی درصد کاهش سطح زخم، از نظر بالینی کمتر از بهبود کامل معنادار است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.