پس از جداسازی نوزادان نارس از ونتیلاتور، دستگاه‌های پرونگ کوتاه دو-طرفه (binasal prongs) بینی برای NCPAP (فشار مثبت مداوم راه هوایی از راه بینی) موثرتر از دستگاه‌های پرونگ یک-طرفه هستند. تهویه با فشار مثبت مداوم راه هوایی از راه بینی (nasal continuous positive airway pressure; NCPAP) نوعی حمایت تنفسی است که نسبت به ونتیلاسیون مکانیکی (که یک لوله داخل ریه‌های کودک قرار داده می‌شود) کمتر تهاجمی است. NCPAP معمولا اکسیژن را از طریق لوله‌های داخل بینی یا به ندرت از طریق ماسک‌های صورت به کودک می‌رساند. این دستگاه می‌تواند پس از جداسازی کودک از ونتیلاسیون (اکستوبه کردن (extubation))، یا برای کمک به نوزادانی که به دلیل مشکلات ریوی به کمک نیاز دارند، اما نیازی به ونتیلاسیون نیست، استفاده شود. با مرور کارآزمایی‌ها مشخص شد که پرونگ‌های کوتاه دو-طرفه بینی (وارد شده به هر دو سوراخ بینی) برای نوزادان نارس بهتر از پرونگ یک-طرفه NCPAP هستند. برای تعیین بهترین سیستم ارائه فشار و بهترین سطح فشار برای استفاده، انجام پژوهش بیشتری مورد نیاز است.
دستگاه‌های پرونگ کوتاه دو-طرفه بینی در کاهش نرخ انتوباسیون مجدد موثرتر از پرونگ‌های یک-طرفه هستند. اگرچه به نظر می‌رسد پرونگ‌های Driver Flow Infant موثرتر از پرونگ‌های Medicorp باشند، موثرترین دستگاه پرونگ کوتاه دو-طرفه بینی هنوز مشخص نیست. بهبود پارامترهای تنفسی با پرونگ‌های کوتاه دو-طرفه بینی نشان می‌دهد که آنها در درمان RDS زودهنگام موثرتر از CPAP نازوفارنژیال هستند. انجام مطالعات بیشتر برای تلفیق پیامدهای طولانی-مدت مورد نیاز است. هم‌چنین برای تعیین منبع فشار مطلوب در جهت ارائه NCPAP، نیاز به انجام مطالعات است.
تهویه با فشار مثبت مداوم راه هوایی از راه بینی (nasal continuous positive airway pressure; NCPAP) برای حمایت از نوزادان پره‌ترمی که اخیرا اکستوبه شده‌اند، نوزادانی که دچار آپنه مربوط به نارسی (apnoea of prematurity) قابل توجهی هستند و نوزادان مبتلا به دیسترس تنفسی بلافاصله پس از تولد به عنوان جایگزینی برای انتوباسیون (لوله‌گذاری) و ونتیلاسیون، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مرور منحصرا بر شناسایی موثرترین منبع فشار و رابط (interface) برای ارائه NCPAP در نوزادان پره‌ترم متمرکز است.
تعیین اینکه کدام روش تولید فشار و کدام نوع رابط بینی برای ارائه NCPAP به‌طور موثرتری نیاز به حمایت بیشتر تنفسی را در نوزادان پره‌ترم اکستوبه شده به NCPAP پس از ونتیلاسیون با فشار مثبت متناوب (intermittent positive-pressure ventilation; IPPV) برای سندرم زجر تنفسی (respiratory distress syndrome; RDS) یا در نوزادانی که بلافاصله پس از تولد تحت درمان NCPAP قرار می‌گیرند، کاهش می‌دهد.
این استراتژی شامل جست‌وجو در MEDLINE (1966 تا 2006)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین، شماره 4، 2006)، CINAHL، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، ارجاع متقابل (cross-referencing) مرورهای قبلی و استفاده از اطلاعات متخصص بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی شده که به مقایسه روش‌های مختلف تولید فشار NCPAP و/یا رابط‌های بینی در نوزادان نارسی پرداختند که به دنبال IPPV برای RDS از NCPAP اکستوبه شده یا بلافاصله پس از تولد تحت درمان با NCPAP قرار گرفتند.
داده‌ها توسط سه نویسنده اول استخراج و تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج دو-حالتی با استفاده از نسبت خطر (relative risk)، تفاوت خطر (RD) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (number needed to treat; NNT) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
1. نوزادان نارس اکستوبه شده از NCPAP پس از دریافت یک دوره IPPV برای RDS:
متاآنالیز نتایج Davis 2001 و Roukema 1999a نشان داد كه پرونگ‌های کوتاه دو-طرفه بینی (binasal prongs) در پیشگیری از انتوباسیون مجدد موثرتر از پرونگ‌های یک-طرفه بینی یا نازوفارنژیال هستند [RR معمول: 0.59 (CI: 0.41، 0.85)، RD معمول: 0.21- (CI؛ 0.35-، 0.07-)، NNT: 5؛ (CI: 3؛ 14)]. در یک مطالعه که به مقایسه دستگاه‌های پرونگ دو-طرفه کوتاه بینی پرداخت (Sun 1999)، نرخ انتوباسیون مجدد با Infant Flow Driver به‌طور قابل توجهی کمتر از پرونگ Medicorp بود [RR: 0.33؛ (CI: 0.17، 0.67)، RD معمول: 0.32-، (CI؛ 0.49-، 0.15-)، NNT: 3؛ (CI: 2؛ 7)]. مطالعه دیگر با مقایسه دستگاه‌های پرونگ دو-طرفه کوتاه بینی (پرونگ‌های Infant Flow Driver در برابر INCA؛ Stefanescu 2003) تفاوت معنی‌داری را در نرخ انتوباسیون مجدد نشان نداد اما کاهش قابل توجهی در تعداد کل روزهای سپری شده در بیمارستان در گروه Infant Flow Driver دیده شد [MD؛ 12.60- روز (95% CI؛ 22.81-، 2.39-)].
2. نوزادان نارس که در درجه اول بلافاصله پس از تولد با NCPAP تحت درمان قرار گرفتند:
یک کارآزمایی شناسایی شده، Mazzella 2001 کاهش قابل توجهی را در نیاز به اکسیژن و تعداد تنفس در افراد تصادفی‌سازی شده برای دریافت پرونگ‌های دو-طرفه کوتاه بینی در مقایسه با CPAP ارائه شده از طریق پرونگ نازوفارنژیال نشان داد. نیاز به انتوباسیون در مدت زمان بیش از 48 ساعت پس از تصادفی‌سازی بررسی نشد.
3. مطالعات تصادفی کردن نوزادان نارس به سیستم‌های متفاوت NCPAP با استفاده از معیارهای ورود گسترده
مطالعات Rego 2002 و Buettiker 2004 پیامدهای اولیه این مرور را بررسی نکردند. از پیامدهای ثانویه، Rego 2002 بروز بالای قابل توجهی را از هیپرامی (hyperaemia) بینی را با استفاده از پرونگ Argyle در مقایسه با پرونگ‌های Hudson نشان داد [RR 2.39؛ (95% CI؛ 1.27، 4.50)، RD 0.28؛ (95% CI؛ 0.10؛ 0.46)].
یک مطالعه که به مقایسه تکنیک‌های مختلف تولید فشار پرداخت در انتظار ارزیابی بیشتر است زیرا در حال حاضر فقط به صورت چکیده در دسترس قرار دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.