داروهای بتا2-آگونیست یکی از پایه‌های اصلی درمان آسم حاد شدید را تشکیل می‌دهند. آنها ممکن است بهصورت استنشاقی یا داخل وریدی داده شوند. این مرور همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را در مورد استفاده از بتا2-آگونیست‌های داخل وریدی در آسم حاد مورد بررسی قرار داد و هیچ شواهدی را برای حمایت از تجویز آنها نیافت.
هیچ شواهدی برای حمایت از بتا2-آگونیست‌های IV در بیماران مبتلا به آسم حاد شدید وجود ندارد. این داروها باید بهصورت استنشاقی تجویز شوند. هیچ زیرگروهی شناسایی نشد که در آن باید مسیر IV در نظر گرفته شود.
درمان با بتا-آگونیست‌های استنشاقی در مدیریت بالینی آسم حاد نقشی اساسی دارد. استفاده از عوامل بتا-آگونیست داخل وریدی نیز ممکن است در این شرایط مفید باشد.
تعیین مزایای استفاده از بتا2-آگونیست‌های داخل وریدی (IV) برای آسم حاد شدید تحت درمان در بخش اورژانس.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) با جست‌وجو در پایگاه ثبت گروه راه‌های هوایی در کاکرین شناسایی شدند که شامل مجموعه‌ای از جست‌وجوهای سیستماتیک در MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL، و CENTRAL، همچنین جست‌وجوی دستی در 20 مجله مربوط به بیماری‌های تنفسی بودند. کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مطالعات واردشده و مرورها نیز جست‌وجو شدند. برای شناسایی مطالعات واجد شرایط، با نویسندگان اول و کارشناسان در این زمینه تماس گرفته شد.
فقط RCTها برای ورود به مرور در نظر گرفته شدند. مطالعات در صورتی وارد شدند که بیماران با تظاهرات آسم حاد به بخش اورژانس مراجعه کرده و با بتا2-آگونیست‌های انتخابی یا غیرانتخابی داخل وریدی در مقایسه با دارونما (placebo)، بتا2-آگونیست‌های استنشاقی، یا دیگر مراقبت‌های استاندارد تحت درمان قرار گرفتند. عملکرد ریوی، علائم حیاتی، گازهای شریانی، عوارض جانبی، و/یا موفقیت بالینی به‌عنوان معیارهای پیامد گزارش شدند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مقالات بالقوه مرتبط را انتخاب کرده، و مقالات را برای ورود به این مرور برگزیدند. کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها با استفاده از دو نوع سیستم نمره‌دهی و توسط دو نویسنده مرور بهصورت جداگانه ارزیابی شد.
داده‌ها توسط دو نویسنده به‌طور مستقل از هم استخراج شده، و با نویسندگان مسوول تائید شدند. داده‌های از دست رفته از طریق ارتباط با نویسندگان به‌دست آمدند یا از دیگر داده‌های ارائه‌شده در مقالات محاسبه شدند. کارآزمایی‌ها با استفاده از یک مدل اثرات تصادفی (random-effects model) برای محاسبه نسبت شانس (OR) یا تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (WMD) ترکیب شده و با 95% فواصل اطمینان (95% CI) گزارش شدند.
از 746 مرجع شناسایی‌شده، 55 مقاله بالقوه مرتبط شناسایی شده و 15 مقاله وارد شدند. کارآزمایی‌ها شامل 584 بیمار بودند. به‌طور کلی، استفاده از بتا2-آگونیست انتخابی IV هیچ مزیتی نسبت به رژیم‌های مقایسه‌کننده نداشت. به‌عنوان مثال، در مقایسه با بتا2-آگونیست استنشاقی، با PEFR کمتری پس از 60 دقیقه همراه بود، اگرچه این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود (24.7- لیتر/دقیقه؛ 95% CI؛ 2.9 تا 52.3-). هیچ تفاوتی در تعداد ضربان قلب دیده نشد (4.5 bpm؛ 95% CI؛ 4.9- تا 14.0). در مطالعاتی که بهصورت کورسازی شده به‌خوبی انجام شدند، هیچ تفاوتی در عوارض جانبی اتونوم میان درمان‌ها وجود نداشت (نسبت شانس: 2.2؛ 95% CI؛ 0.9 تا 5.7).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.