ترک سیگار مهم‌ترین درمان برای افراد سیگاری مبتلا به برونشیت مزمن و آمفیزم است. مداخلات ترک سیگار را می‌‌توان به مداخلات روانی‌اجتماعی (مانند مشاوره، ارائه مطالب خودیاری و رفتار درمانی) و دارو درمانی (مانند درمان جایگزینی نیکوتین، بوپروپیون) تقسیم کرد. اگرچه تحقیقات زیادی در مورد بررسی اثربخشی مداخلات برای افراد سیگاری «سالم» انجام شده، اثربخشی مداخلات ترک سیگار برای افراد سیگاری مبتلا به برونشیت مزمن و آمفیزم تا کنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ترکیب مداخله روانی‌اجتماعی با دارو درمانی می‌تواند برای این گروه از سیگاری‌هایی که سعی در ترک سیگار دارند، موثر باشد. برای تعیین اینکه چه نوع مداخلاتی برای کدام نوع بیمار موثرتر است، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
بر اساس یافته‌های این مرور سیستماتیک، نویسندگان شواهدی را یافتند که ترکیبی از مداخلات روانی‌اجتماعی و مداخلات دارویی بر عدم درمان یا مداخلات روانی‌اجتماعی به تنهایی برتری دارند. علاوه بر این، نتیجه می‌گیریم که به دلیل عدم وجود تعداد کافی مطالعات با کیفیت بالا، شواهد بارز یا قانع کننده‌ای برای اثبات اثربخشی مداخله روانی‌اجتماعی برای بیماران مبتلا به COPD وجود ندارد.
ترک سیگار مهم‌ترین درمان برای افراد سیگاری مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) است، اما اثربخشی مداخلات مختلف ترک سیگار برای این گروه خاص از افراد سیگاری، کمتر بررسی شده است.
تعیین اثربخشی مداخلات ترک سیگار در افراد مبتلا به COPD.
جست‌وجوهای الکترونیکی در MEDLINE (از 1966 تا مارچ 2002)، EMBASE (از 1989 تا مارچ 2002) و Psyclit (از 1971 تا مارچ 2002)، و CENTRAL (شماره 1، 2002) انجام شدند. جست‌وجو‌ها تا اکتبر 2003 به‌روز بودند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آنها ترک سیگار در شرکت‌کنندگان مبتلا به COPD تایید شده مورد ارزیابی قرار گرفت.
دو نویسنده داده‌ها را استخراج کردند و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) را مستقلا برای هر مطالعه انجام دادند، و اختلاف نظرها با اجماع نظر حل شدند. کیفیت بالا بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده مطابق با DelphiList تعریف شد.
پنج مطالعه در این مرور سیستماتیک گنجانده شدند، که دو مورد از آنها کیفیت بالایی داشتند. مطالعات با کیفیت بالا، اثربخشی مداخلات روانی‌اجتماعی را همراه با مداخله دارویی در مقایسه با عدم درمان نشان می‌دهند: مداخلات روانی‌اجتماعی همراه با درمان جایگزینی نیکوتین (nicotine replacement therapy; NRT) و یک برونکودیلاتور در مقابل عدم درمان در یک دوره پیگیری 5 سال (RD: 0.16؛ 95% CI؛ 0.14 تا 0.18؛ RR: 4.0؛ 95% CI؛ 3.25 تا 4.93)، مداخلات روانی‌اجتماعی همراه با NRT و دارونما در مقابل عدم درمان در یک پیگیری 5 سال (RD: 0.17؛ 95% CI؛ 0.14 تا 0.19؛ RR: 4.19؛ 95% CI؛ 3.41 تا 5.15). علاوه بر این، نتایج نشان دهنده اثربخشی ترکیب‌های مختلف از مداخلات روانی‌اجتماعی و دارویی در یک دوره پیگیری 6 ماه است (RD: 0.07؛ 95% CI؛ 0.0 تا 0.13؛ RR: 1.74؛ 95% CI؛ 1.01 تا 3.0). متاسفانه، هیچ یک از مطالعات وارد شده، مداخلات روانی‌اجتماعی را با عدم درمان مقایسه نکردند. بنابراین هیچ شواهدی را مبنی بر اثربخشی این مداخلات نیافتیم. جست‌وجوی به‌روز شده در اکتبر 2003 هیچ مطالعه جدیدی را برای گنجاندن در مرور شناسایی نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.