این مرور از کارآزمایی‌ها، داروهای ضدافسردگی را با دارونماهای «فعال» مقایسه کردند، یعنی دارونماهای حاوی مواد فعال که عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی را تقلید می‌کنند. تفاوت‌های کوچکی به نفع داروهای ضدافسردگی از نظر بهبودی در خلق‌وخو یافت شد. این نشان می‌دهد که تاثیرات داروهای ضدافسردگی ممکن است به‌طور کلی بیش از حد تخمین زده شوند و تاثیرات دارونمای آنها دست کم گرفته شوند.
برآوردهای محافظه‌کارانه‌تر از آنالیز حاضر نشان دادند که تفاوت میان داروهای ضدافسردگی و دارونماهای فعال، اندک بودند. این نشان می‌دهد که تاثیرات عدم انجام کورسازی ممکن است اثربخشی داروهای ضدافسردگی را در کارآزمایی‌های استفاده‌کننده از دارونماهای بی‌اثر افزایش دهند. تحقیقات بیشتر در مورد رفع کورسازی ضروری است.
اگرچه این اتفاق نظر وجود دارد که داروهای ضدافسردگی در درمان افسردگی موثر هستند، تاثیر دارونما (placebo effect) نیز قابل توجه است. عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی ممکن است هویت دارو را برای شرکت‌کنندگان یا محققین آشکار کنند و در نتیجه نتایج کارآزمایی‌های متداول با استفاده از دارونماهای بی‌اثر، دچار سوگیری (bias) شوند. استفاده از دارونمای «فعال» که برخی از عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی را تقلید می‌کند، ممکن است به مقابله با این سوگیری بالقوه کمک کند.
بررسی اثربخشی داروهای ضدافسردگی در مقایسه با دارونماهای «فعال».
CCDANCTR-Studies و CCDANCTR-References در 12/2/2008 جستوجو شدند. فهرست منابع از مقالات مرتبط و کتب مرجع جستوجو شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که داروهای ضدافسردگی را با دارونماهای فعال در افراد مبتلا به افسردگی مقایسه کردند.
از آنجایی که بسیاری از معیارهای مختلف پیامد مورد استفاده قرار گرفتند، برای هر کارآزمایی، معیار استانداردی از اثر مداخله محاسبه شد. آنالیز زیرگروه در کارآزمایی‌های بیماران بستری و سرپایی انجام شد. دو داور به‌طور مستقل از هم ارزیابی کردند که هر کارآزمایی معیارهای ورود را داشت یا خیر.
نه مطالعه شامل 751 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. دو مورد از آنها اندازه تاثیرگذاری (effect size) تولید کردند که تفاوت ثابت و معنی‌داری را به نفع داروی فعال نشان داد. ترکیب همه مطالعات، برآورد تجمعی را از تاثیر مداخله به میزان 0.39 انحراف معیار (standard deviation; SD) (فاصله اطمینان، 0.24 تا 0.54) به نفع داروی ضدافسردگی نشان داد که با بهبودی در خلق‌وخو اندازه‌گیری شد. به دلیل یک کارآزمایی به شدت مثبت، ناهمگونی (heterogeneity) بالایی وجود داشت. آنالیز حساسیت (sensitivity) با حذف این کارآزمایی، تاثیر ترکیبی را به 0.17 (0.00 تا 0.34) کاهش داد. تاثیر تجمعی برای کارآزمایی‌های بیماران بستری و سرپایی نسبت به تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام ترکیب از داده‌ها گنجانده شوند، بسیار حساس بود، اما کارآزمایی‌های بستری کمترین تاثیر را نشان دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.